Το Προεδρικό Διάταγμα 258/05 υπογράφτηκε στις 23/12/2005 για τη θεσμοθέτηση του κανονισμού σύνταξης του ΟΑΕΕ. Του ΟΑΕΕ που ιδρύθηκε με τον νόμο 2676/99, με στόχο την ενοποίηση, βασικά, τριών ταμείων, ΤΕΒΕ (επαγγελματιών-βιοτεχνών), ΤΑΕ (εμπόρων) και ΤΣΑ (αυτοκινητιστών). Πώς γίνεται όμως η ενοποίηση να καρκινοβατεί επί έξι χρόνια τη στιγμή που ο ιδρυτικός νόμος προέβλεπε ολοκλήρωση των διαδικασιών μέσα σε δυο χρόνια; Πώς γίνεται το Προεδρικό Διάταγμα να αναγράφει ημερομηνία ισχύος την 1/1/2006 και να μην έχει εφαρμοστεί ακόμα, και κανένας να μην ξέρει πότε θα εφαρμοσθεί (πιθανολογείται η 1/1/2007), και αν τελικά θα εφαρμοσθεί αυτό το ΠΔ ή κάποια παραλλαγή του; Πώς γίνεται επί οκτώ μήνες από την υπογραφή του να τηρείται «σιγή ιχθύος» από αυτούς που συνήθως είναι λαλίστατοι για την ενοποίηση των ταμείων και μόνο το τελευταίο διάστημα να αρχίσει να σηκώνεται θόρυβος;

Τα ερωτήματα, φυσικά, είναι ρητορικά γιατί η απάντηση είναι απλή και καθαρή. Ο δρόμος προς την ενοποίηση σκοντάφτει σε ένα σημαντικό εμπόδιο. Τον κανονισμό σύνταξης του ΟΑΕΕ. Γιατί καλή η ενοποίηση (θα προσφέρει και οικονομία στα λειτουργικά έξοδα του ταμείου) αλλά, τελικά, τι εισφορά θα πληρώνουν οι 827.000 ασφαλισμένοι ΕΒΕ και τι σύνταξη θα απολαμβάνουν οι 280.000 συνταξιούχοι; Η πολιτική που θέλουν να επιβάλουν οι αστικές κυβερνήσεις είναι συγκεκριμένη. Σταδιακή αποχώρηση του κράτους από τη στήριξη της κοινωνικής ασφάλισης ώστε να απελευθερωθούν πόροι για τη χρηματοδότηση των δραστηριοτήτων του μεγάλου κεφαλαίου και των μονοπωλίων. Αυτό όμως θα ρίξει τα βάρη στις πλάτες των συνταξιούχων και των ασφαλισμένων. Και αυτό κάνει το ΠΔ 258/05. Από εκεί και οι δυσκολίες των κυβερνήσεων, που πιστές στην πολιτική τους ψάχνουν τρόπους για «να χρυσώσουν το χάπι». Γι' αυτό και η κινδυνολογία περί επικείμενης κατάρρευσης του ταμείου. Μόνο που παραλείπουν να ονοματίσουν τον βασικό υπεύθυνο για την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί και δεν είναι άλλος από τις κυβερνητικές πολιτικές που έχουν εφαρμοσθεί. Ετσι η προ εικοσαετίας κρατική επιχορήγηση του 45% στον προϋπολογισμό του ΤΕΒΕ, κατέληξε στο φετινό 10,7% στον ΟΑΕΕ. Τα ελλείμματα αυξάνονται και η όποια χρηματοδότηση δε φθάνει πάντα στην ώρα της. Η επιχορήγηση της περιόδου 1994-1996 αποδόθηκε κουτσουρεμένη με δέκα χρόνια καθυστέρηση και σε δεκαετή ομόλογα.

Η προηγούμενη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ μαγείρευε επί 4 χρόνια ένα ΠΔ πανομοιότυπο με το σημερινό, χωρίς να τολμήσει να το δημοσιοποιήσει, από τον φόβο του πολιτικού κόστους. Για τον ίδιο λόγο, η ΝΔ επέλεξε στο μέσον της κυβερνητικής της θητείας να προωθήσει, και μάλιστα «εν κρυπτώ», τις διαδικασίες, ποντάροντας στην άμβλυνση των αντιδράσεων μέχρι τις επόμενες εκλογές. Ολα τα μαγειρέματα έγιναν πίσω από την πλάτη των ΕΒΕ. Αλλά όσοι «ήταν στα πράγματα», δηλαδή το ΔΣ του ΟΑΕΕ και οι συμβιβασμένες ηγεσίες του συνδικαλιστικού κινήματος, γνώριζαν πολύ καλά τι γίνεται και πήραν ενεργό μέρος στα σχετικά παζάρια.

Το δεύτερο εμπόδιο είναι ο κανονισμός ασθένειας, δηλαδή το τι πληρώνουν οι ασφαλισμένοι για την υγεία και τι είδους και ποιότητας ιατροφαρμακευτική περίθαλψη τους παρέχεται. Για το τελευταίο δεν έχει ανακοινωθεί τίποτα, όμως οι προθέσεις της κυβέρνησης μας επιβάλλουν δυσοίωνες προβλέψεις.

Για τους αυτοαπασχολούμενους και τους μικρούς ΕΒΕ, το δίλημμα είναι καθαρό. Θα παραχωρήσουν, και μέσω του ασφαλιστικού, τμήμα του πλούτου που παράγουν στους άμεσους ανταγωνιστές τους, το μεγάλο κεφάλαιο και τα μονοπώλια, ή θα διεκδικήσουν το μερτικό τους από τη ζωή, για την ικανοποίηση των συνεχώς αυξανόμενων αναγκών τους; Θα υποταχτούν στις σειρήνες του δικομματισμού που τους κηρύσσουν ένοχους για τα χάλια του ασφαλιστικού συστήματος, για να φθάσουν να πληρώνουν τελικά εισφορές που δεν αντέχουν και να εισπράττουν συντάξεις που δεν μπορούν να τους θρέψουν; `Η θα πάρουν στα χέρια τους την υπόθεση της αγωνιστικής διεκδίκησης, παρακάμπτοντας τις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες, σε κοινό μέτωπο με τους εργαζόμενους και τους αγρότες, με τους οποίους έχουν κοινά τα βασικά συμφέροντα.