ΚΩΣΤΑΣ ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗΣ

Από τους υπερασπιστές της προωθούμενης συνταγματικής αναθεώρησης λέγεται πως αυτή θα συμβάλει καθοριστικά στην εύρυθμη και διαφανή λειτουργία του πολιτικού συστήματος, του αστικού - και γι' αυτό εχθρικό προς το λαό - πολιτικού συστήματος. Για τέτοιους λόγους - ισχυρίζονται - επιβάλλεται η αναθεώρηση του άρθρου 29 που αφορά στα οικονομικά των κομμάτων, στο όνομα της διαφάνειας στη λειτουργία τους.

Ετσι, κραδαίνοντας με προσποιητή ανησυχία τα νοσηρά φαινόμενα διαπλοκής και αδιαφάνειας, σύμφυτα του συστήματος που ο δικομματισμός υπηρετεί, εισηγούνται μέτρα που περιορίζουν την οικονομική ενίσχυση των κομμάτων από «ιδιωτικές πηγές» και υπάγουν τα οικονομικά τους στον ασφυκτικό έλεγχο του υπό ίδρυση Συνταγματικού Δικαστηρίου. Φυσικά έλεγχος γίνεται και σήμερα από την αρμόδια επιτροπή της Βουλής, στην οποία μετέχουν εκτός από τους εκπροσώπους των κομμάτων και ανώτατοι δικαστικοί λειτουργοί. Αλλά, μάλλον το πρόβλημά τους δεν αφορά στο πώς θα γίνει η γυναίκα του Καίσαρα τίμια, αλλά στο πώς θα φαίνεται σαν τέτοια. Γιατί ο αστικός πολιτικός κόσμος είναι σάρκα από τη σάρκα της αστικής τάξης, του μεγάλου κεφαλαίου, το ενισχύει με όλους τους τρόπους και ενισχύεται απ' αυτό.

Στην εισηγητική έκθεση της πρότασης της ΝΔ για την αναθεώρηση των συνταγματικών διατάξεων, αφού εξαίρονται οι προηγούμενες αναθεωρήσεις του ΠΑΣΟΚ και ζητείται απ' αυτό εμμέσως να ανταποδώσει τη στήριξη που η ΝΔ παρείχε στις δικές του αναθεωρήσεις, σημειώνεται ως βασικός άξονας της πρότασης: «Διαφάνεια παντού, προκειμένου ν' αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη του πολίτη στο δημόσιο βίο και στο πολιτικό σύστημα»! Και εξειδικεύει ως προς το άρθρο 29: «Το αίτημα για ουσιαστικό έλεγχο των οικονομικών των κομμάτων, ώστε να υπάρχει πλήρης διαφάνεια των δραστηριοτήτων τους, ειδικά σε ό,τι αφορά τις λειτουργικές και τις εκλογικές τους δαπάνες, εντάσσεται στη γενικότερη προσπάθεια που επιχειρείται για ενίσχυση της διαφάνειας στο δημόσιο βίο» (...) «για τους λόγους αυτούς είναι αναγκαία η πρόβλεψη ότι η βασική και πρωτεύουσα πηγή χρηματοδότησης των πολιτικών κομμάτων είναι ο κρατικός προϋπολογισμός, με αυστηρότερους περιορισμούς στη χρηματοδότηση από ιδιωτικές πηγές, οι οποίες συνιστούν εξαίρεση» (...) «προτείνεται, συνεπώς, ν' ανατεθεί η ελεγκτική αυτή αρμοδιότητα σε ειδικό τμήμα του Συνταγματικού Δικαστηρίου που προβλέπεται να συσταθεί με τροποποίηση του άρθρου 100 του Συντάγματος» (...) «με την προτεινόμενη, σύμφωνα με τα παραπάνω, αναθεώρηση του άρθρου 29 παρ. 2 ενισχύεται, σε μεγάλο βαθμό, η διαφάνεια του πολιτικού συστήματος, μέσω της καθιέρωσης αξιόπιστου μηχανισμού ελέγχου, αλλά και επιβολής κυρώσεων - οι οποίες φθάνουν έως και τη δήμευση περιουσιακών στοιχείων που δε δηλώθηκαν».

Να σημειώσουμε εδώ ότι και το ΠΑΣΟΚ είχε επιχειρήσει να προωθήσει μια παρόμοια διάταξη στην προηγούμενη συνταγματική αναθεώρηση, την οποία τελικά απέσυρε, πρόταση που επανέφερε στη Βουλή τον περασμένο Γενάρη με την οποία συμφώνησε και ο εκπρόσωπος του ΣΥΝ, Φώτης Κουβέλης. Το πρώτο υποστήριξε ότι πρόκειται για μέτρο αντιμετώπισης της «αναξιοπιστίας» των κομμάτων και ο δεύτερος ότι «η εξυγίανση αναφέρεται και στην οικονομική διαφάνεια των κομμάτων».

Ποιος αφελής ωστόσο πιστεύει ότι αρκεί μια συνταγματική ρύθμιση για να κόψει μαχαίρι τις σχέσεις αλληλεξάρτησης των δύο μεγάλων κομμάτων με τον επιχειρηματικό κόσμο. Αν ήταν τόσο απλό, τότε η διαπλοκή θα είχε εξαλειφθεί προ πολλού, απεναντίας ζει και βασιλεύει ακόμα και σε χώρες που χρόνια τώρα έχουν προχωρήσει στη θέσπιση δρακόντειων μέτρων. Η στήριξη του μεγάλου κεφαλαίου προς τους πολιτικούς του φορείς θα βρει διαύλους να φτάνει σ' αυτούς, είτε με χρηματική μορφή είτε με κάποια άλλη. Μήπως δεν είναι τέτοια η επιλεκτική προβολή τους από τα ΜΜΕ; Τα πολιτικά κόμματα εκφράζουν ταξικά συλλογικά συμφέροντα. Η πολιτική διαπλοκή του δικομματισμού με την αστική τάξη θα συνεχίσει να υφίσταται, αφού τα κόμματα του κεφαλαίου με την πολιτική τους υπηρετούν αποκλειστικά τα συμφέροντά της, κι εκεί βρίσκεται η πηγή της «αδιαφάνειας» που καμία συνταγματική αναθεώρηση δεν μπορεί να αντιμετωπίσει, μπορεί μόνο να την τυλίξει σε ένα μανδύα συνταγματικής νομιμότητας. Εξάλλου το ίδιο το Σύνταγμα δεν είναι κάτι το αταξικό και το ουδέτερο. Εκφράζει και προστατεύει τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης.

Η συγκεκριμένη διάταξη στο όνομα της «διαφάνειας», η οποία δεν μπορεί να αποκλείσει αυτό που υποτίθεται ότι θέλουν να αντιμετωπίσουν, δηλαδή το χρηματισμό πολιτικών στελεχών των αστικών κομμάτων ή και των ίδιων αυτών των κομμάτων, στόχο έχει το ΚΚΕ. Το μόνο Κόμμα που αντιπαλεύει την άρχουσα τάξη, στοχεύει στην ανατροπή της εξουσίας της κι επομένως δεν μπορεί να έχει ανάλογες με αυτές των αστικών κομμάτων σχέσεις μαζί της. Οι μόνες σχέσεις, οι μόνοι δεσμοί που αναπτύσσει το ΚΚΕ είναι αυτοί με τις λαϊκές δυνάμεις.

Στηρίζει τα οικονομικά του και συνεπώς τη δυνατότητα ανάπτυξης της πολιτικής του δράσης κατά κύριο λόγο στις εισφορές μελών και φίλων του, είτε με τη μορφή της συνδρομής είτε με τη μορφή της ενίσχυσης στο πλαίσιο των οικονομικών εξορμήσεων που διοργανώνει. Ολοι αυτοί, οι χιλιάδες άνθρωποι του μόχθου, που από το υστέρημά τους ενισχύουν το ΚΚΕ, είτε γιατί συμφωνούν με την πολιτική του είτε γιατί αναγνωρίζουν σ' αυτό ένα συνεπή μαχητή των συμφερόντων τους, εμπίπτουν στην κατηγορία των «ιδιωτικών πηγών» χρηματοδότησης που μόνο κατ' εξαίρεση μπορούν να υπάρχουν!

Ολοι αυτοί οι απλοί άνθρωποι του μόχθου εξισώνονται με βάση τη λογική της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ με τους μεγαλοσχήμονες που ποικιλοτρόπως ενισχύουν το δικομματισμό! Επιδίωξή τους είναι - με την αναθεώρηση του άρθρου 29, αν τροποποιηθεί προς την προαναφερθείσα κατεύθυνση - να ορθώσουν εμπόδια στη σχέση του ΚΚΕ με το λαό, που μπορεί να φτάσει ως και τη δίωξη των ενισχυτών του. Αλλωστε, υπάρχει ιστορικό προηγούμενο, σε συνθήκες όξυνσης της ταξικής πάλης, άκρατων διώξεων σε βάρος ανθρώπων που συνδέονταν με οποιονδήποτε τρόπο με το ΚΚΕ. Να σημειώσουμε ότι ακόμα και στις ΗΠΑ το Ανώτατο Δικαστήριο αποφάσισε να εξαιρεθεί από το σχετικό νόμο ο έλεγχος των οικονομικών του ΚΚ ΗΠΑ.

Υπάρχει εξάλλου μία ακόμα πλευρά που αξίζει να επισημανθεί. Η πρόβλεψη για ανάθεση του ελέγχου των οικονομικών των κομμάτων στο υπό ίδρυση Συνταγματικό Δικαστήριο. Ποιος άραγε μπορεί να εγγυηθεί την αμεροληψία του; Ποιος μπορεί να βεβαιώσει ότι θα αντιμετωπίζονται εξίσου, αρεστά και μη αρεστά κόμματα; Αυτά που μάχονται για τη μακροημέρευση του συστήματος κι αυτά που παλεύουν για την ανατροπή του;

Το ΚΚΕ έκανε απολύτως σαφές από την πρώτη στιγμή που εκδηλώθηκαν οι σχετικές βλέψεις, πως ακόμα κι αν αυτή η διάταξη υπερψηφιστεί, το ίδιο δεν πρόκειται να υπακούσει και να την εφαρμόσει, αφού ουσιαστικά του αφαιρεί το δικαίωμα να απευθύνεται στο λαό και να ζητά με πολιτικούς όρους την ενίσχυσή του απ' αυτόν. Οπως έχει επανειλημμένως τονίσει, χτυπιέται έτσι ο πυρήνας λειτουργίας ενός κόμματος, κάτι που το ίδιο δεν πρόκειται να δεχτεί. Ούτε πρόκειται να θέσει την επαφή του με το λαό υπό την επιτήρηση οποιουδήποτε νόμου και δικαστηρίου.