"Η μάνατζερ επικοινωνίας του Ελληνικού Κέντρου Παραγωγικότητας (ΕΛΚΕΠΑ) Margaret Leedis (;) αναφέρθηκε στους παραδοσιακούς ιστορικούς, θρησκευτικούς και πολιτιστικούς δεσμούς της χώρας μας με τις χώρες της Νοτιοανατολικής Ευρώπης καθώς και στη γνώση της λειτουργίας και των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών των αγορών τους από τους Ελληνες επιχειρηματίες που μπορούν να αποδειχτούν πολύτιμοι οδηγοί για τους Αμερικανούς επιχειρηματίες,οι οποίοι θα θελήσουν να τις προσεγγίσουν...".

Τα παραπάνω αναφέρονται σε ανταπόκριση του Αθηναϊκού Πρακτορείου Ειδήσεων στις 23/3 (μία μέρα πριν ξεκινήσουν οι βομβαρδισμοί του ΝΑΤΟ στη Σερβία) με αφορμή την οικονομική ημερίδα που διοργανώθηκε στη Νέα Υόρκη με θέμα "Ελληνική οικονομία - αμερικανικές επενδύσεις" και με ομιλητές τον πρόεδρο του Χρηματιστηρίου, αξιότιμο κύριο Ουίλιαμ Τζόνστον, τον Ελληνα πρέσβη κ. Φίλωνα, και επιχειρηματίες του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, όπως οι Δασκαλόπουλος (της ΔΕΛΤΑ), Μυτιληναίος (του ομώνυμου ομίλου), Αλαμανής (της κατασκευαστικής ΑΛΤΕ), Κ. Καρατζάς (αντιπρόεδρος της ΑΣΠΙΣ), ο πρόεδρος του ΟΤΕ Β. Ράπανος κλπ. Οπως μας πληροφορεί το ΑΠΕ, η ημερίδα στέφτηκε από μεγάλη επιτυχία αφού η προσέλευση Αμερικανών επιχειρηματιών και ομογενών υπήρξε εντυπωσιακή.

Ο πρόεδρος του Χρηματιστηρίου της Ν. Υόρκης χαιρετίζοντας τις εργασίες της ημερίδας, σε πανηγυρικούς τόνους ανέφερε: "υποστηρίζουμε δυναμικά την παγκοσμιοποίηση, υποστηρίζουμε δυναμικά την Ελλάδα", ενώ στη συνέχεια επισήμανε "τον δυναμισμό της ελληνικής οικονομίας, η οποία χαρακτηρίζεται από υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης και μείωση του πληθωρισμού, εξελίξεις οι οποίες οφείλονται στην προσήλωση που δείχνει - όπως είπε - ο πρωθυπουργός Κ. Σημίτης στην άμεση εφαρμογή των αναγκαίων μεταρρυθμίσεων".

Οι Αμερικανοί εκπρόσωποι του κεφαλαίου σίγουρα δεν είναι αγνώμονες και ξέρουν να ανταμείβουν με φιλοφρονήσεις τους φίλους τους...

Πριν ακόμα ξεκινήσουν οι υποκινούμενες αποσχιστικές τάσεις στην ενιαία Γιουγκοσλαβία, πριν οι δολοφόνοι του ΝΑΤΟ αποφασίσουν να βομβαρδίσουν τη Νέα Γιουγκοσλαβία, είχε ξεκινήσει ένας "οικονομικός πόλεμος" σε βάρος των λαών της Βαλκανικής και της πρώην Σοβιετικής Ενωσης, ο οποίος χρονολογείται από τις πρώτες κιόλας μέρες της δεκαετίας του 1990. Πρόκειται για "επιχειρήσεις" οι οποίες προβλήθηκαν από τον ελληνικό Τύπο με τίτλους όπως "οικονομική διείσδυση στα Βαλκάνια", "βαλκανική ενδοχώρα", "βαλκανική ζώνη της δραχμής!", τίτλοι οι οποίοι αποκωδικοποιούν τις επεκτατικές βλέψεις της αστικής τάξης της Ελλάδας σε βάρος των "υπό οικονομική κατοχή" χωρών. Αν σήμερα η κυβέρνηση Σημίτη, κάτω από την πίεση ενός συνεχώς διευρυνόμενου αντιιμπεριαλιστικού κινήματος επιχειρεί να ελιχθεί με επιχειρήματα του τύπου"αναγκαστήκαμε να υπογράψουμε για τις αεροπορικές επιθέσεις σε βάρος της Γιουγκοσλαβίας, σαν χώρα - μέλος του ΝΑΤΟ", για τον "οικονομικό πόλεμο" που έχει ξεκινήσει εδώ και μία δεκαετία, σε βάρος των βαλκανικών λαών δεν απολογείται αφού δρα σε τέτοια κατεύθυνση. Η "διείσδυση" στις χώρες αυτές αποτελεί άλλωστε στρατηγικό στόχο του ελληνικού κεφαλαίου.

Πρόκειται για "οικονομικό πόλεμο" ο οποίος έχει ομόθυμη την υποστήριξη του αστικού πολιτικού κόσμου, που σύσσωμος στηρίζει την "επιχειρηματική διείσδυση" προς τις χώρες αυτές, συμμετέχει ανάλογα με τις δυνατότητές του, επενδύοντας κεφάλαια και συσσωρεύοντας κέρδη. Χωρίς υπερβολή μπορούμε να πούμε ότι η οικονομική εισβολή και οι πολεμικές επιχειρήσεις που διεξάγονται σήμερα σε βάρος της Σερβίας, δεν είναι παρά οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Η σημερινή κυβέρνηση Σημίτη, όπως και οι προηγούμενες κυβερνήσεις, το σύνολο του αστικού πολιτικού κόσμου, η αστική τάξη της Ελλάδας όχι μόνο δεν είναι άμοιροι ευθυνών για τα όσα συμβαίνουν σήμερα στη Γιουγκοσλαβία, αλλά αντίθετα είναι συνένοχοι του εγκλήματος σε βάρος των λαών της Βαλκανικής. Εχουν βάλει όλοι τους πλάτες για να φτάσει η κατάσταση στο σημείο που έφτασε σήμερα.

Αμέσως μετά την πτώση των σοσιαλιστικών καθεστώτων της βαλκανικής χερσονήσου και τη διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης, ο εδαφικός - οικονομικός χώρος της περιοχής αυτής, θεωρήθηκε χώρος... προς κατάληψη. Οπως όμως ήταν φυσικό, ενδιαφέρον δεν υπήρχε μόνο από Ελληνες επιχειρηματίες, αλλά πρώτ' απ' όλα από τα αμερικάνικα και δυτικοευρωπαϊκά μονοπώλια. Τα Βαλκάνια και οι παρευξείνιες χώρες έγιναν πεδία μονοπωλιακού ανταγωνισμού και πεδίο αντιπαράθεσης ανάμεσα στην αστική τάξη της Ελλάδας και της Τουρκίας. Η όξυνση της αντιπαράθεσης μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας τα τελευταία χρόνια, σε μεγάλο βαθμό οφείλεται στον οξύ οικονομικό ανταγωνισμό ανάμεσα στις μεγαλοαστικές τάξεις των δύο χωρών για την κατάληψη του "ζωτικού χώρου" στη βαλκανική και παρευξείνια ζώνη. Χαρακτηριστική εκδήλωση της διαπάλης αυτής είναι η προσπάθεια που γίνεται από κάθε χώρα (για λογαριασμό των επιχειρηματιών εννοείται), για τον έλεγχο των πετρελαϊκών αγωγών της Κασπίας. Η ελληνική πλευρά ενδιαφέρεται για την κατασκευή του πετρελαϊκού αγωγού Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολη, ενώ αντίθετα η τουρκική πλευρά ενδιαφέρεται η ροή του πετρελαίου να γίνεται από τα εδάφη της. Ολες βέβαια οι εξελίξεις αυτές τελούν υπό τηνυψηλή εποπτεία του "μεγάλου αδερφού", της αμερικανικής δηλαδή κυβέρνησης, αφού η εκμετάλλευση των πετρελαίων γίνεται υπόθεση κυρίως των αμερικανικών εταιριών.

Φυσικά η αστική τάξη της Ελλάδας, δεν μπορεί να παίξει "αυτόνομο" ρόλο στην περιοχή των Βαλκανίων και της παρευξείνιας ζώνης, οι οποίες από πολιτικο - στρατιωτική άποψη θεωρούνται ζώνες αμερικανικής επιρροής, αλλά είναι πεδίο ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών κυρίως ανάμεσα σε ΗΠΑ και ΕΕ. Ο στόχος είναι η ενδυνάμωση της επιχειρηματικής δραστηριότητας στις χώρες αυτές που ήδη έχει ξεκινήσει. Εχει δε άμεση σχέση και με όσα με μεγάλη σαφήνεια είπε η κυρία του ΕΛΚΕΠΑ στην ημερίδα της Νέας Υόρκης προς τους Αμερικανούς επιχειρηματίες. Οτι δηλαδή οι ελληνικές επιχειρήσεις μπορούν να παίξουν τον ρόλο οδηγού στους Αμερικανούς επιχειρηματίες που θα θελήσουν να επενδύσουν στην περιοχή. Ουσιαστικά έβαλε το ζήτημα να συμβάλει η Ελλάδα, λόγω παραδοσιακών, ιστορικών, θρησκευτικών, πολιτιστικών παραδόσεών της με τα Βαλκάνια, στην επιδίωξη να αναπτυχθεί η αμερικανική οικονομική διείσδυση στην περιοχή. Η αστική τάξη της Ελλάδας και οι αστικές πολιτικές δυνάμεις είναι πρόθυμες να παίζουν τέτοιο ρόλο για τα διεθνή μονοπωλιακά συμφέροντα όταν τους ανατίθεται. Το ζητούν κιόλας γιατί ελπίζουν έτσι να πάρουν μέρος στη μοιρασιά από τα ψίχουλα που τα διεθνή μονοπώλια ίσως μοιράσουν. Αν η ΦΥΡΟΜ έχει γίνει σήμερα προγεφύρωμα των αμερικανο - νατοϊκών δυνάμεων κατοχής, η κυβέρνηση Σημίτη και η αστική τάξη της Ελλάδας εκλιπαρούν το αμερικανικό κεφάλαιο να χρησιμοποιήσει την ελληνική επικράτεια σαν βάση εξόρμησης προς τις περιοχές αυτές. Η εμπλοκή δηλαδή της κυβέρνησης δεν περιορίζεται μόνο στο γεγονός ότι έβαλε την υπογραφή της για τους ΝΑΤΟικούς βαρβαρισμούς στη Σερβία. Το χειρότερο είναι ότι η ίδια είναι δέσμια με χίλια νήματα και ιδία βουλήσει με τις αμερικανικές επιλογές στην περιοχή. Και από την άποψη αυτή η κυβέρνηση Σημίτη είναι μία άκρως επικίνδυνη για τα λαϊκά συμφέροντα κυβέρνηση.

Τον ρόλο της "μπουλντόζας" στη διάνοιξη των διαβατών οδών των περιοχών αυτών, τον παίζει βέβαια το κεφάλαιο, αφού αυτό θα επενδύσει αλλά χρειάζεται και τη δράση του αστικού κράτους. Η εξωτερική πολιτική πρέπει να εξυπηρετεί αυτούς τους σκοπούς. Σ' αυτή την περίπτωση, της διεκπεραίωσης των επιδιώξεων του κεφαλαίου για διείσδυση, προσπαθεί το ελληνικό κράτος και η κυβέρνηση να έχει καλά αποτελέσματα, για να εκπληρώνει το ρόλο του που απορρέει από τον ταξικό χαρακτήρα του κράτους και ποιον κάθε φορά εξυπηρετεί.

Στη "διείσδυση" παίρνουν μέρος και "δημόσιες" επιχειρήσεις. Η Εθνική Τράπεζα και ο ΟΤΕ, διαδραματίζουν τέτοιο ρόλο στην περιοχή. Και οι δύο τα τελευταία χρόνια, έχουν πραγματοποιήσει σημαντικές εξαγορές τηλεπικοινωνιακών επιχειρήσεων και τραπεζών σε χώρες της βαλκανικής και της πρώην Σοβιετικής Ενωσης. Ο ΟΤΕ έχει εξαγοράσει κατά σειρά τους τηλεπικοινωνιακούς οργανισμούς της Αρμενίας, της Μολδαβίας, της Σερβίας, της Ρουμανίας, ενώ έχει δείξει ενδιαφέρον και για την εξαγορά του βουλγαρικού ΟΤΕ. Η Εθνική με τη σειρά της έχει ιδρύσει τραπεζικά υποκαταστήματα σε όλες τις βαλκανικές χώρες. Παρουσία επίσης στις αγορές αυτές έχουν σήμερα διάφοροι επιχειρηματικοί όμιλοι, όπως των Κόκκαλη, Βαρδινογιάννη, Δασκαλόπουλου, Μυτιληναίου, καθώς και όλες οι τράπεζες που δραστηριοποιούνται σήμερα στην Ελλάδα. Να γιατί λοιπόν, η κυβέρνηση δεν αντιτάσσεται στους βομβαρδισμούς και στο ΝΑΤΟ. Την πλουτοκρατία και τα συμφέροντά της εξυπηρετεί. Ο λαός όμως πρέπει να εκφράσει την αντίθεσή του, γιατί αυτή η πολιτική είναι σε βάρος του, σε βάρος των συμφερόντων του, σε βάρος των γειτονικών λαών. Γι' αυτό και πρέπει να δρα αποφασιστικά και συσπειρωμένος ενάντια σ' αυτή την πολιτική, ενάντια στους βομβαρδισμούς, ενάντια στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ που διεξάγουν τον πόλεμο, ενάντια σε κάθε συμμετοχή της Ελλάδας σ' αυτόν τον πόλεμο. Είναι η μόνη αποτελεσματική διέξοδος από τη σημερινή εγκληματική πραγματικότητα.

Θανάσης ΚΑΝΙΑΡΗΣ