"Κύριοι της κυβέρνησης. Αφήστε τα παιδιά μου να έρθουν στην πατρίδα τους..!". Η κραυγή διαμαρτυρίας και απόγνωσης, του 83χρονου Παύλου Κούφη,δάσκαλου από τα Αλωνα Φλώρινας αποκαλύπτει για άλλη μια φορά, ότι πενήντα σχεδόν χρόνια μετά το τέλος του Εμφυλίου, κάποιοι Ελληνες συνεχίζουν να "πληρώνουν" ακριβά τη μισαλλοδοξία του επίσημου ελληνικού κράτους. Η "δημοκρατική" μας πολιτεία επιμένει, ακόμα και σήμερα, να χωρίζει τους πολιτικούς πρόσφυγες, σε επιθυμητούς και ανεπιθύμητους, σε Ελληνες και μη Ελληνες κατά το "γένος"... και να τους απαγορεύει την επιστροφή τους στον τόπο που για πρώτη φορά είδαν το φως του κόσμου.

Το ολιγόλογο γράμμα του δάσκαλου στάλθηκε στο "Ρ", ενώ είχε αρχίσει το αφιέρωμα στα 50χρονα του ΔΣΕ. Το δημοσιεύουμε σήμερα, με αφορμή και το γεγονός ότι από το αφιέρωμα παρουσιάστηκαν ήδη και τα ζητήματα της πολιτικής προσφυγιάς, έτσι που να γίνεται περισσότερο κατανοητό, ειδικά στους νεότερους, ότι αυτές οι πληγές δεν έχουν ακόμα κλείσει.

Στα 83 του χρόνια ο Παύλος Κούφης, τ' άντεξε όλα: Την κατοχή, τον πόλεμο, την προσφυγιά... Αλλά τούτο εδώ είναι αβάσταχτο. Απαιτεί τα δυο παιδιά, ο Συμεών και η Ελένη, που ανάθρεψε σαν δικά του, σε δύσκολους καιρούς, να επιστρέψουν στην πατρίδα τους, "να αφήσουν λίγα λουλούδια στους τάφους των γονιών τους...".

Και το πικρό γράμμα του περήφανου μαχητή του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, του δάσκαλου που εκεί στη Ρουμανία, μάθαινε στα προσφυγόπουλα την ελληνική γλώσσα, καταλήγει: "Πετάξτε στα άχρηστα εκείνη την κατάπτυστη απόφαση - διαταγή της "σοσιαλιστικής" κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ το 1982, που απαγορεύει διά ροπάλου τον επαναπατρισμό των πολιτικών προσφύγων. Είναι καιρός..!". Πράγματι είναι καιρός, σύντροφε, όμως φαίνεται ότι για κάποιους το ρολόι της ιστορίας κόλλησε εκεί στο 1949...