Τρίτη 19 Μάη 1998
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 8
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ
Δόγμα Αϊζενχάουερ

Ο Καραμανλής, συνεχίζοντας με συνέπεια την πολιτική εξυπηρέτησης των συμφερόντων της μεγαλοαστικής τάξης, συμμορφώθηκε με τις "συστάσεις" να αποδεχτεί την υποδούλωση της Ελλάδας στο "Δόγμα Αϊζενχάουερ". Αξίζει να σημειωθεί ότι οι "συστάσεις" αυτές είχαν γίνει δημόσια από τον Αμερικανό πρεσβευτή Τζορτζ Αλεν, με δηλώσεις του στην εφημερίδα "Ελευθερία" στις 7 του Απρίλη 1957 και επισημοποιήθηκαν και με τον ερχομό στην Αθήνα, στις 3 Μάη, του ειδικού απεσταλμένου του Προέδρου Αϊζενχάουερ, Ρίτσαρντ.

Η αποκάλυψη της επίσκεψης του Αμερικανού Ρίτσαρντ στην Αθήνα και η ανακοίνωση για την αποδοχή από την κυβέρνηση του Καραμανλή του "Δόγματος Αϊζενχάουερ", που έδινε έκτακτες εξουσιοδοτήσεις στον Πρόεδρο των ΗΠΑ να κινητοποιεί τις ένοπλες δυνάμεις της χώρας του για την υπεράσπιση των ιμπεριαλιστικών συμφερόντων και την αντιμετώπιση του διεθνούς κομμουνισμού, προκάλεσε την αγανάκτηση και τις έντονες διαμαρτυρίες του ελληνικού λαού.

Η ΚΕ του ΚΚΕ, με ανακοίνωσή της στις 9 Μάη 1957, κατάγγειλε ότι η κυβέρνηση Καραμανλή κάνει, ουσιαστικά, ακόμα ένα βήμα προς την υποταγή της χώρας στον αμερικανικό ιμπεριαλισμό, την απεμπόληση των γενικότερων εθνικών συμφερόντων και της κυπριακής υπόθεσης.

Το ΚΚΕ επισήμανε τους μεγάλους κινδύνους από την επιβολή του "Δόγματος Αϊζενχάουερ" και τόνισε πως, για να αντιμετωπιστούν, ένας τρόπος υπάρχει: Ενότητα και άμεση κινητοποίηση όλων των λαϊκών δυνάμεων.

Ο πρόεδρος της ΕΔΑ Γιάννης Πασαλίδης, σε δήλωσή του, χαρακτήρισε τη νέα συμφωνία της κυβέρνησης Καραμανλή με τις ΗΠΑ, νέο πλήγμα κατά της ανεξαρτησίας της χώρας και κατά της ειρήνης και υπογράμμισε ότι στρέφεται ενάντια στο εθνικό κίνημα των αραβικών χωρών και ότι έχει αντισοβιετικό χαρακτήρα.

Στις 9 του Μάη, η Διοικούσα Επιτροπή της ΕΔΑ, μαζί με την Κοινοβουλευτική Ομάδα, κάλεσε τον ελληνικό λαό "σε συναγερμό σωτηρίας".

Μετά από απαίτηση των κομμάτων της αντιπολίτευσης στις 20 του Μάη 1957, συγκλήθηκε η Βουλή. Ο Καραμανλής, για να αποφύγει τη συζήτηση για την εξωτερική πολιτική της κυβέρνησής του, έβαλε ζήτημα εμπιστοσύνης.

Ο Γ. Παπανδρέου, μιλώντας στη Βουλή, διατύπωσε τη θέση του Κόμματος των Φιλελευθέρων, που δε διέφερε ουσιαστικά από τη θέση της κυβέρνησης. Ηταν υπέρ της ένταξης της χώρας στον "ελεύθερο κόσμο" και της παραχώρησης βάσεων στους Aμερικανούς, "εφ' όσον θα αποτελέσει τον γενικό κανόνα για τις χώρες του ελεύθερου κόσμου".

Ο πρόεδρος της ΕΔΑ, Γιάννης Πασαλίδης, επέκρινε την κυβέρνηση, γιατί σέρνει την Ελλάδα στο χορό του θανάτου.

Θέση ενάντια στο "Δόγμα Αϊζενχάουερ" πήραν τότε και μια σειρά προσωπικότητες του πνευματικού κυρίως κόσμου, όπως: Ο ακαδημαϊκός Αμαντος, ο λογοτέχνης Αλκης Θρύλος, ο αντιστράτηγος Δεμέστιχας, ο ζωγράφος Γουναρόπουλος, ο πρώην υπουργός Χ. Ευελπίδης, ο καθηγητής Πανεπιστημίου Φ. Βεγλερής κ.ά. Οργανώθηκαν μεγάλες λαϊκές κινητοποιήσεις.

Την ένταξη της χώρας στο "Δόγμα Αϊζενχάουερ" η κυβέρνηση τη συνόδευσε με νέο κύμα τρομοκρατίας. Γνωστή μέθοδος, που την εφάρμοσε από την αρχή της διακυβέρνησης ο Κ. Καραμανλής. Κατέφευγε πάντα σε διώξεις, ομαδικές συλλήψεις, φυλακίσεις, εκτοπίσεις και δίκες σε στρατοδικεία. Σε μια απ' αυτές τις δίκες είχαν παραπεμφθεί ο Χαρ. Φλωράκης, η Αύρα Παρτσαλίδη, ο Ορθόδοξος Τοκαλής και άλλα στελέχη του ΚΚΕ. Ακολούθησε η καταδίκη σε θάνατο του Σπ. Κωτσάκη, του Γιώργη Μωραϊτη και του Γ. Σπανού και η δίκη στο στρατοδικείο της Λάρισας των στελεχών του ΚΚΕ Νίκου Γκένα, Π. Αλμανιώτη, Ευτυχίας και Ελένης Βούλγαρη κ.ά.

Η δολοφονία του Στέφανου Σαράφη

Στις 31 του Μάη 1957, σκοτώθηκε από αυτοκίνητο της αμερικανικής αποστολής ο στρατιωτικός αρχηγός του ΕΛΑΣ και βουλευτής της ΕΔΑ, Στέφανος Σαράφης. Δολοφόνος ήταν ο Αμερικανός σμηνίας Μάριο Μουζάλι, μέλος της αμερικανικής αποστολής.

Η δολοφονία του Στέφ. Σαράφη προκάλεσε οργή και αγανάκτηση σ' όλη τη χώρα. Ο δράστης παραδόθηκε στις ελληνικές αρχές, όχι για να δικαστεί, αλλά για να επωφεληθεί της ετεροδικίας που απολάμβαναν οι Αμερικανοί.

Στην απαίτηση της ΕΔΑ για κατάργηση του προσβλητικού για τον ελληνικό λαό προνομίου της ετεροδικίας, η κυβέρνηση Καραμανλή, αξιοποιώντας την πλασματική της κοινοβουλευτική πλειοψηφία, πέρασε νομοθετικό διάταγμα, με το οποίο επικύρωνε τη σύμβαση για την ετεροδικία.

Την ίδια περίοδο, οι Αμερικανοί ιμπεριαλιστές συνέχισαν τις προσπάθειές τους για να ενισχύσουν τις θέσεις τους στην Ελλάδα και στην περιοχή.

Ο Αμερικανός γερουσιαστής Νόρμαν Αρμουρ, σε έκθεσή του για την κατάσταση στο Ιράν, στην Τουρκία και την Ελλάδα, μιλάει κυνικά για προσαρμογή της ελληνικής πολιτικής στην εξυπηρέτηση των αμερικανικών σχεδίων και συμφερόντων. Σε αντιστάθμισμα, προτείνει να ενισχυθεί η κυβέρνηση Καραμανλή σαν η μόνη φιλοδυτική, για να μην έρθει κυβέρνηση συνασπισμού, όπου μπορεί να πάρουν μέρος και φιλοκομμουνιστές.

Ο Ντάλες υποβάλλει σχέδιο στον Αβέρωφ για την υπαγωγή της Κύπρου στο ΝΑΤΟ και ο Ευάγγελος Αβέρωφ, υπουργός Εξωτερικών, δηλώνει στη Βόννη ότι η Ελλάδα θα παραχωρήσει ατομικές βάσεις στις ΗΠΑ.

Το τελικό βήμα για την εγκατάσταση αμερικανικών βάσεων στη χώρα μας έγινε στη σύνοδο των πρωθυπουργών των κρατών - μελών του ΝΑΤΟ, το Δεκέμβρη του 1957, όπου αποφασίστηκε η εγκατάσταση τέτοιων βάσεων σε όλες τις χώρες - μέλη του ΝΑΤΟ.

Η απόφαση αυτή της κυβέρνησης Καραμανλή ξεσήκωσε ισχυρό κύμα διαμαρτυρίας. Τα Δημοτικά Συμβούλια της Αθήνας, του Πειραιά, της Θεσσαλονίκης, της Πάτρας, της Λάρισας, της Λαμίας, των Χανίων, της Νέας Ιωνίας Βόλου, πολλά εργατικά σωματεία και άλλες μαζικές οργανώσεις ενέκριναν ψηφίσματα διαμαρτυρίας. Μεγάλη έκταση πήρε το κίνημα κατά των βάσεων στην Κρήτη.

Οταν, στις 20 του Γενάρη 1958, το μεγάλο αυτό ζήτημα συζητήθηκε στη Βουλή, οι Βενιζέλος, Παπανδρέου και Παπαπολίτης της ΕΠΕΚ δε διαφώνησαν στην ουσία του ζητήματος και διεκδίκησαν για τον εαυτό τους το δικαίωμα να εφαρμόσουν αυτοί την αμερικανόδουλη πολιτική. Η Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά (ΕΔΑ), το Δημοκρατικό Κόμμα Εργαζομένων Λαού (ΔΚΕΛ) και το Κόμμα Αγροτών και Εργαζομένων (ΚΑΕ) τάχθηκαν κατά των βάσεων.

Παραίτηση της κυβέρνησης Καραμανλή και εκλογές στις 11 Μάη 1958

Η κυβέρνηση Καραμανλή, για να σπάσει την αγωνιστική θέληση και πάλη του λαού κατά της εγκατάστασης των αμερικανικών βάσεων στη χώρα, δυνάμωσε την τρομοκρατική της επίθεση ενάντια στο λαϊκό κίνημα. Οργάνωσε νέες δίκες και καταδίκες στελεχών της ΕΔΑ, κατέφυγε σε νέες ομαδικές συλλήψεις και εκτοπίσεις και προχώρησε σε παραπέρα περιορισμό των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών. Ταυτόχρονα, εκμεταλλευόμενη τις συλλήψεις στελεχών του ΚΚΕ, ξεσήκωσε θόρυβο για "κομμουνιστικό κίνδυνο", για "βλέψεις των κομμουνιστικών κρατών εις βάρος της εθνικής ακεραιότητας της χώρας" κ.ά.

Η ΚΕ του ΚΚΕ, με ανακοίνωσή της στις 25 του Γενάρη 1958, κατάγγειλε την τρομοκρατίακαι τόνισε ότι η κυβέρνηση Καραμανλή και οι προστάτες της εντείνουν τους διωγμούς και εξαπολύουν νέα αντικομμουνιστική εκστρατεία, με σκοπό να εμποδίσουν και ν' ανακόψουν το ισχυρό ρεύμα ενότητας των λαϊκών δυνάμεων.

Την περίοδο αυτή και ιδιαίτερα μετά τη σύνοδο των κρατών - μελών του Συμφώνου της Βαγδάτης, όπου συζητήθηκε και το Κυπριακό, εντάθηκε η δραστηριότητα των Αμερικανών και Αγγλων για εξεύρεση λύσης του ζητήματος αυτού, που θα εξυπηρετούσε τα συμφέροντά τους.

Τα κόμματα της αντιπολίτευσης ζητούσαν επίμονα τη διενέργεια εκλογών με το σύστημα της απλής αναλογικής, για ν' αποφανθεί ο λαός πάνω στα ζωτικά και φλέγοντα ζητήματα της χώρας και ιδιαίτερα στο ζήτημα των βάσεων.

Ο Κ. Καραμανλής, ύστερα από συμφωνία με το Κόμμα Φιλελευθέρων, κατέθεσε, στις 27 του Φλεβάρη 1958 στη Βουλή, σχέδιο εκλογικού νόμου που καθιέρωνε την ενισχυμένη αναλογική, μείωνε τις βουλευτικές έδρες από 300 σε 250 και όριζε ότι, για να πάρουν μέρος στη δεύτερη κατανομή των ψήφων, τα κόμματα έπρεπε να συγκεντρώσουν στην πρώτη κατανομή το 25% του συνόλου των ψήφων και ο συνασπισμός κομμάτων το 35%. Ηταν ένας τερατώδικος εκλογικός νόμος, που απέβλεπε στο να αποκλείσει από τη Βουλή τα μικρά κόμματα και κύρια να εμποδίσει τη συνεργασία κομμάτων με την ΕΔΑ. Οι εμπνευστές του επιδίωκαν να επιβάλουν το "δικομματικό σύστημα".

Το νομοσχέδιο αυτό ξεσήκωσε κύμα διαμαρτυριών. Προκάλεσε έντονες αντιδράσεις και στους κόλπους της ΕΡΕ. Ετσι, στη διάρκεια σύσκεψης βουλευτών της ΕΡΕ στις 27 του Φλεβάρη 1958, πολλοί τάχθηκαν υπέρ του πλειοψηφικού. Την ίδια μέρα, παραιτήθηκαν από την κυβέρνηση ο υπουργός Εμπορίου και Βιομηχανίας Παπαληγούρας και ο υπουργός Δημοσίων Εργων Γ. Ράλλης. Επίσης 15 βουλευτές είχαν αποσύρει την εμπιστοσύνη τους από την κυβέρνηση.

Ετσι, ο Καραμανλής, χάνοντας την πλειοψηφία στη Βουλή, υποχρεώθηκε στις 2 Μάρτη 1958 να υποβάλει την παραίτηση.

Η ΚΕ του ΚΚΕ, με απόφασή της στις 19 Μάρτη 1958, τόνιζε: "Πίσω από τις αντιθέσεις στους κόλπους της ΕΡΕ, που οδήγησαν στην πτώση της κυβέρνησης Καραμανλή, βρίσκονται βαθύτερα αίτια. Τα αίτια αυτά είναι η αντίθεση και πάλη του λαού ενάντια στην πολιτική της κυβέρνησης, που υπαγορευόταν από τους Αμερικανούς και τα συμφέροντα της ντόπιας πλουτοκρατικής ολιγαρχίας. Πολιτική ξεπουλήματος του τόπου στα ξένα μονοπώλια. Πολιτική επιβολής ασήκωτων φορολογικών βαρών για την εξοικονόμηση των τεράστιων πολεμικών κονδυλίων που απαιτεί το ΝΑΤΟ. Πολιτική καθήλωσης των μεροκάματων και μισθών, αρπαγής από τα ντόπια και ξένα μονοπώλια των αγροτικών προϊόντων σε εξευτελιστικές τιμές, εξαθλίωσης των πλατιών λαϊκών μαζών, μαζικής ανεργίας και υποαπασχόλησης. Πολιτική διώξεων, μισαλλοδοξίας και εθνικού διχασμού. Πολιτική υποταγής του Κυπριακού στα συμφέροντα της ατλαντικής συμμαχίας και, πάνω απ' όλα, μετατροπής της χώρας σε βάση πυραυλικού και θερμοπυρηνικού πολέμου, που απειλεί την πατρίδα μας με ολοκληρωτική καταστροφή".

Σημαντική εκλογική νίκη της ΕΔΑ

Στις 11 του Μάη 1958, μέρα διενέργειας των εκλογών, υπό την "υπηρεσιακή" κυβέρνηση Γεωργακόπουλου, η ΕΔΑ και οι δυνάμεις που συνεργάστηκαν μαζί της σημείωσαν μια σημαντική εκλογική νίκη. Παρά την ένταση της τρομοκρατίας, παρά την καλπονοθεία και τις διώξεις, ιδιαίτερα στη λεγόμενη "επιτηρούμενη ζώνη", παρά την αντικομμουνιστική υστερία, τη δημαγωγία, την ψευτιά και την απάτη, ο λαός καταδίκασε τις αντιλαϊκές φιλοϊμπεριαλιστικές δυνάμεις και ανέδειξε πρώτο κόμμα της αντιπολίτευσης την ΕΔΑ με 940.412 ψήφους, ποσοστό 24,4% και 79 βουλευτές.

Η ΕΡΕ πήρε 1.583.643 ψήφους, ποσοστό 41,2% και 172 έδρες, ενώ οι Φιλελεύθεροι ήρθαν τρίτοι με 796.046 ψήφους, ποσοστό 20,7% και 36 έδρες.

Στην Αθήνα, στον Πειραιά, στη Θεσσαλονίκη, στο Βόλο, στη Λάρισα, στην Καβάλα, στη Μυτιλήνη, η ΕΔΑ ήρθε πρώτο κόμμα. Συγκεκριμένα, στην Αθήνα πήρε 191.707 ψήφους έναντι 162.583 ψήφων που πήρε η ΕΡΕ. Στον Πειραιά πήρε 82.855 και η ΕΡΕ 58.215. Στο Βόλο πήρε το 53% των ψήφων. Στη Μυτιλήνη το 52,5%. Στη Λάρισα το 51%, στην Καβάλα το 50% και στο Αγρίνιο, επίσης, το 50%.

Τα αποτελέσματα των εκλογών της 11 Μάη 1958 ανησύχησαν σοβαρά τους Αμερικανούς και τους ντόπιους υποτακτικούς τους. Το "δημοκρατικό" ΒΗΜΑ, σε κύριο άρθρο του στις 13 Μάη, έγραφε ότι η άνοδος των δυνάμεων της Δημοκρατικής Αριστεράς είναι μήνυμα "άκρως ανησυχητικόν διά το κοινωνικόν και εθνικόν μας μέλλον" και προειδοποιούσε τα "εθνικά κόμματα", "αν δε θέλουν να ιδούν κατακλυζόμενην την Ελλάδα από την κομμουνιστική πλημμυρίδα", να αντιδράσουν αποτελεσματικά.

Στις 17 του Μάη 1958, ορκίστηκε η τρίτη κατά σειρά κυβέρνηση Καραμανλή για να συνεχίσει την ίδια αντιλαϊκή πολιτική.

Για να κάμψει την αντίσταση του λαού, κατέφυγε ξανά στην ένταση της τρομοκρατίας και της αντικομμουνιστικής εκστρατείας. Με αφορμή τη σύλληψη του λαϊκού αγωνιστή Μιχάλη Κολοκοτρώνη, που είχε δραπετεύσει τον Ιούλη του 1955 από τις φυλακές Βούρλων και του υπαλλήλου των γραφείων της ΕΔΑ Φρίξου Πρωτογερέλη, ξαναθέρμανε την κατασκοπολογία και προσπάθησε να εμπλέξει την ΕΔΑ σε υποθέσεις "κατασκοπίας".

Χρήστος ΤΣΙΝΤΖΙΛΩΝΗΣ

Αύριο: Η "λύση" του Κυπριακού με τις Συμφωνίες Ζυρίχης - Λονδίνου


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ