Δε σπανίζουν οι περιπτώσεις, όπου θύματα της νεοφασιστικής και ρατσιστικής τρομοκρατίας στη Γερμανία πέφτουν και Ελληνες μετανάστες. Αυτό ακριβώς συνέβη πρόσφατα στο Μαγδεμβούργο και το Χένινγκσντορφ. Το πρώτο είναι η πρωτεύουσα του ανατολικογερμανικού κρατιδίου της Σαξονίας - Ανχάλτης, το δεύτερο μια κωμόπολη, όχι μακριά από το Βερολίνο. Και τα θύματα, δύο συμπατριώτες μας μετανάστες που προσπαθούσαν να βγάλουν το μεροκάματο, δουλεύοντας και υπηρετώντας Γερμανούς και άλλους πολίτες.

Στην πρώτη περίπτωση - του Μαγδεμβούργου - το θύμα είναι ο Θωμάς Παπαχρήστου, γκαρσόν σε εστιατόριο της πόλης. Δεν είχε δώσει καμιά αφορμή για παρεξηγήσεις και αντιδικίες και ο τρόπος της ζωής του αποτελούσε υπόδειγμα έντιμου εργαζόμενου, και μάλιστα από χώρα της ΕΕ, που και γι' αυτόν τον πρόσθετο λόγο θα έπρεπε να θεωρηθεί ότι κατοικεί, όπως λένε οι πολιτικοί μας, στην κοινή ευρωπαϊκή πολυκατοικία. Αυτό όμως δεν ισχύει για τους νεοφασίστες και ρατσιστές. Αυτοί όπου βλέπουν άνθρωπο με άλλη επιδερμίδα ή που τα χνότα του δε μυρίζουν άρια φυλή, του επιτίθενται βάρβαρα για να τον ξεκάνουν. Αυτό έγινε και με τον Παπαχρήστου στο Μαγδεμβούργο.

Η ομάδα των νεοφασιστών και ρατσιστών που του επιτέθηκε ανύποπτα, τον έριξε κάτω και τον ποδοπατούσε, με τις ειδικές πέτσινες μπότες με βαριές σόλες και χοντρά καρφιά, σε όλο το κορμί μέχρι το κεφάλι. Ετσι αναίσθητο και με εσωτερικές αιμορραγίες τον εγκατέλειψαν κατά γης και εξαφανίστηκαν. Στην ατυχία του ο Παπαχρήστου είχε "τύχη". Ενα ζευγάρι Γερμανών, που περνούσε τυχαία από εκεί, είδε το αναίσθητο κορμί και ειδοποίησε αστυνομία και πρώτες βοήθειες. Αυτό υπήρξε και η σωτηρία του, γιατί οι συνολικά τέσσερις χειρουργικές επεμβάσεις που του έγιναν στο νοσοκομείο, τον επανέφεραν στη ζωή, που δεν είναι όμως σαν την προηγούμενη. Γιατί δεν είναι μόνο οι ουλές από τις πληγές που του έχουν μείνει στο κορμί, είναι και τα ψυχικά τραύματα, που του άφησε η βάρβαρη επίθεση. Τέσσερις μήνες πέρασαν από τότε και ακόμα είναι αδύνατο να εργαστεί σαν πρώτα. Προσπαθεί να αναρρώσει σε έναν τόπο αποθεραπείας και να αναλάβει δυνάμεις, για να επιστρέψει μια μέρα στο μεροκάματο και την καθημερινή ζωή.

Οχι τόσο βαριά, αλλά παρόμοια κτηνώδικη ήταν η επίθεση, τον ίδιο μάλιστα καιρό, ενάντια στον Δημήτρη Δαλακούρα, που βοηθούσε τον εστιάτορα γιο του στο Χένινγκσντορφ. Και πάλι χωρίς αφορμή ο συμπατριώτης μας δέχτηκε επίθεση, που τα ίδια τα τοπικά φύλλα τη χαρακτήρισαν "κτηνώδη".

Το ιδιαίτερο και ευχάριστο σ' αυτή την περίπτωση είναι ότι ευαισθητοποιήθηκαν αμέσως οι τοπικές δημοτικές αρχές και οι αντιπροσωπείες των γερμανικών κομμάτων, όπως και ο τοπικός Τύπος, που εκδήλωσαν την αλληλεγγύη τους προς το θύμα, κατάγγειλαν ανοιχτά τη ρατσιστική επίθεση και διαχώρισαν τη στάση της ειρηνόφιλης πλειοψηφίας των κατοίκων από τις τρομοκρατικές ενέργειες των νεοφασιστών. Σ' αυτό συνέβαλε και η κινητοποίηση του Διοικητικού Συμβουλίου της Ελληνικής Δημοκρατικής Κοινότητας του Βερολίνου, που δυο φορές συμπαραστάθηκε στο θύμα και διατράνωσε την αγανάκτηση των Ελλήνων του Βερολίνου. Η γενική πρόξενος του Βερολίνου, Κα Μαρινάκη, υποστήριξε με την παρουσία της τα διαβήματα της ελληνικής κοινότητας.

Εχει σημασία να σημειωθεί εδώ η προθυμία των αρχών και οργανώσεων του Χένινγκσντορφ που συνδιοργάνωσαν δύο φορές με το ΔΣ της Κοινότητας ανοιχτές συγκεντρώσεις καταγγελίας της τρομοκρατίας.

Στην κοινή εκδήλωση στις 20 του Μάρτη η πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατικής Κοινότητας, Ειρήνη Βογιατζάκη, υπογράμμισε ότι τόσο η πολιτικοί και τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, όσο και οι επιμέρους Γερμανοί πολίτες οφείλουν να ενεργοποιηθούν περισσότερο για τη διαφώτιση του κοινού σχετικά με τους ξένους και για την προστασία της ζωής και της εργασίας τους. Το μοτίβο για όλους είπε, πρέπει να είναι η ειρηνική συμβίωση, να μη γυρίζουμε αδιάφορα το κεφάλι, όταν επιτίθενται νεοφασίστες και να προσπερνάμε σιωπώντας, αλλά να υψώνουμε τη φωνή της αλληλεγγύης και της συμπαράστασης στα θύματα του νεοφασισμού.

Θ. Β.