Πριν από μερικά χρόνια μόνιμη επωδός της κυρίαρχης προπαγάνδας ήταν ότι η Τουρκία έχει ενιαία και σταθερή επιθετική στρατηγική απέναντι στην Ελλάδα, η οποία δεν αλλάζει με τις κυβερνήσεις. Αυτό το σλόγκαν εξυπηρετούσε τη γραμμή του "μη διαλόγου" που είχε επιλέξει η άλλη πλευρά του Αιγαίου. Τώρα, το παραμύθι άλλαξε, ακριβώς γιατί ανταποκρίνεται στην πολιτική της "βήμα προς βήμα προσέγγισης", που έχει η κυβέρνηση Σημίτη. Ετσι, μας παρουσιάζουν τους "κακούς" στρατηγούς της Αγκυρας, που αντιδρούν σε κάθε ειρηνική επίλυση των διαφορών και τον "καλό" Γιλμάζ που θέλει, αλλά δεν μπορεί να επιβάλει τη φιλειρηνική του γραμμή. Παρένθεση, δεν πάει πολύς καιρός που ο Μ. Γιλμάζ είχε δηλώσει ότι το διεθνές δίκαιο δεν μπορεί να ισχύσει στο Αιγαίο...

Το χειρότερο όμως δεν είναι η παραπάνω αστεία επιχειρηματολογία για να δικαιολογηθεί η γραμμή πλεύσης της κυβέρνησης, όσο ότι πίσω από την αδιαλλαξία της Αγκυρας κρύβονται οι ΗΠΑ, που προωθούν με όποιο τρόπο κρίνουν πρόσφορο τα δικά τους συμφέροντα, γεγονός το οποίο αποσιωπάται και συγκαλύπτεται από τους εκσυγχρονιστές. Αλήθεια, για να έρθουμε στα δικά τους λόγια, πιστεύει κανείς ότι οι στρατηγοί θα ήταν τόσο αγέρωχοι, αν οι ΗΠΑ τους "τραβούσαν λιγάκι το αυτί";