Γιατί τα γράφουμε αυτά; Διότι θέλουμε να σημειώσουμε ότι η εποχή των μετρίων, η εποχή των "λογιστάκων", που έχουν αναλάβει να διαχειριστούν σε πολιτικό επίπεδο τα συμφέροντα του κεφαλαίου, δεν είναι μόνο ελληνικό φαινόμενο. Το γεγονός ότι οι πρώτοι τη τάξει πολιτικοί ιθύνοντες της άρχουσας τάξης δεν αντέχουν να συγκριθούν με το ειδικό βάρος των προκατόχων τους, φαίνεται να έχει γενική ισχύ. Ο Κλίντον είναι "λίγος", σε σχέση με τον Ρίγκαν. Ο Σιράκ είναι "λίγος", σε σχέση με τον Μιτεράν. Ο Μπλερ είναι "λίγος", σε σχέση με την Θάτσερ, της οποίας δηλώνει θαυμαστής. Ο Σαντέρ είναι "λίγος", σε σχέση με τον Ντελόρ. Οσο για τα καθ' ημάς, ο Σημίτης είναι κάτι περισσότερο από "λίγος", σε σχέση με τον Παπανδρέου, τον Μητσοτάκη, τον Καραμανλή.

Πρόκειται για μια σύμπτωση; Για πρωτοκαθεδρία των μετρίων που οφείλεται στην τύχη; Η, μήπως, είναι μοιραία η έλλειψη των "μεγάλων ηγετών" και ως εκ τούτου ήρθε μοιραία η ώρα των "διαχειριστών χωρίς άστρο";

***

Είναι τυχαίος αυτός ο συνδυασμός; Ο συνδυασμός της στυγνής πολιτικής, της πολιτικής του κυνισμού και των κανονιοφόρων, που έχει σε πολιτικό επίπεδο τη σφραγίδα κάποιων τόσο "λίγων"; Νομίζουμε, όχι. Οι πολιτικοί εκπρόσωποι της ολιγαρχίας έχουν πάντα μια σχετική αυτοτέλεια στον τρόπο με τον οποίο χειρίζονται τα συμφέροντα της τάξης τους. Οι κεφαλαιοκράτες τούς αφήνουν περιθώρια να επιλέγουν τους τακτικούς χειρισμούς, με τους οποίους θα επιτύχουν τους στρατηγικούς στόχους της άρχουσας τάξης.

Σήμερα, και στον πιο αδαή παρατηρητή, είναι φανερό ότι αυτή η σχετική αυτοτέλεια των πολιτικών υπαλλήλων της πλουτοκρατίας, απέναντι στα αφεντικά τους, ελαχιστοποιείται όλο και περισσότερο. Οι πολυεθνικές καθιστούν σαφές πως, αν χρειαστεί, δεν αποκλείουν να αναλάβουν απευθείας την πολιτική τους εκπροσώπηση. Οι υποψηφιότητες του Ροζ Περό στις ΗΠΑ ή του Μπερλουσκόνι στην Ιταλία, είναι χαρακτηριστικές. Συνεπώς, ο σημερινός συσχετισμός δύναμης τούς επιτρέπει να αξιοποιούν στα πολιτικά πόστα τέτοιες "μαριονέτες", χωρίς την ανάγκη οι υπάλληλοι - "πιόνια" τους να χαρακτηρίζονται από κάποιο ιδιαίτερο "ειδικό βάρος". Στην εποχή του "εμείς σκεφτόμαστε, εμείς αποφασίζουμε και εσείς, απλώς, εκτελείτε", οι πολυεθνικές φαίνεται ότι δε χρειάζονται Κένεντι, Τσόρτσιλ, Ντε Γκολ. Χρειάζονται "λογιστάκους".

***

Ετσι, έχουμε τον πρώτο πολίτη της χώρας, τον κ. Σημίτη, ο οποίος δηλώνει, ως άλλος Κλίντον, "διευθυντής ορχήστρας", να καταρρίπτει το ένα ρεκόρ ...σοβαρότητας μετά το άλλο. Πήγε στη Δράμα και είπε στους κατοίκους, που κρυώνουν και έχουν απούλητα τα προϊόντα τους, να πάρουν από την Ολλανδία τα σκήπτρα στον πατατόσπορο... Πήγε στους αγρότες της Θεσσαλίας και τους είπε να φυτέψουν σπαράγγια... Πήγε στο Συμβούλιο Αγροτικής Πολιτικής και τους έκανε διατριβή για το εκ Ιαπωνίας λευκόσαρκο ροδάκινο... Πήγε στο Θράκη που μαραζώνει και είπε στους κατοίκους να ασχοληθούν με τις λεωφόρους της Πληροφορικής και τις οπτικές ίνες... Πήγε στη χέρσα Ηπειρο και τους είπε να βάλουν θερμοκήπια... Πήγε στους επαγγελματοβιοτέχνες και τους μίλησε με πάθος για τον κουρέα του στη Σίφνο... Ολα αυτά, συνοδευόμενα από δηλώσεις του τύπου "το ΠΑΣΟΚ είναι η Αριστερά της πράξης", "δεν υπάρχει λιτότητα", "είστε μεμψίμοιροι όσοι διαμαρτύρεστε", "εμείς είμαστε σοσιαλιστική κυβέρνηση" και άλλα τέτοια...

Η σταχυολόγηση που προηγήθηκε δεν πρέπει, λόγω του "ελαφρού" του πράγματος, να δημιουργήσει την αίσθηση της ...πλάκας. Τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά. Αυτή η ελαφρότητα είναι πλευρά του νομίσματος που στην άλλη πλευρά του έχει έμβλημα τον κυνισμό. Γιατί μόνο κάποιος κυνικός και αδιάφορος για τα λαϊκά προβλήματα, μπορεί να λέει στους ξωμάχους που στραγγαλίζονται να φυτέψουν σπαράγγια... Γιατί αυτοί που λένε τα παραπάνω είναι οι ίδιοι που στέλνουν φυλακή τους αγρότες, που κυνικά δηλώνουν ότι "αν ξαναβγείτε στους δρόμους παραγραφή των διώξεων δεν έχει", που παρακολουθούν το ΚΚΕ με χαφιέδες της Ασφάλειας και την ίδια ώρα το κατηγορούν ότι εκείνο "επαναφέρει φαντάσματα του παρελθόντος" (!), που ασκούν κοινωνική πολιτική τύπου Πινοσέτ κλπ. Με άλλα λόγια, εδώ έχουμε ένα εκρηκτικό μείγμα μετριότητας και αντιλαϊκού κυνισμού. Αυτό είναι, τελικά, το "προσόν" των σύγχρονων υπηρετών των πολυεθνικών. Αυτοί μας κυβερνούν.

Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

...Η ελαφρότητα είναι πλευρά του νομίσματος που στην άλλη πλευρά του έχει έμβλημα τον κυνισμό. Γιατί μόνο κάποιος κυνικός και αδιάφορος για τα λαϊκά προβλήματα, μπορεί να λέει στους ξωμάχους που στραγγαλίζονται να φυτέψουν σπαράγγια... Γιατί αυτοί που λένε τα παραπάνω είναι οι ίδιοι που στέλνουν φυλακή τους αγρότες, που κυνικά δηλώνουν ότι "αν ξαναβγείτε στους δρόμους παραγραφή των διώξεων δεν έχει", που παρακολουθούν το ΚΚΕ με χαφιέδες της Ασφάλειας...