Φραγμό στις προσλήψεις "ειδικών συμβούλων" και "ειδικών συνεργατών" από τους υπουργούς, υφυπουργούς και γενικούς γραμματείς βάζει το Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ). Παράλληλα, το ανώτατο διοικητικό δικαστήριο έκρινε αντισυνταγματικές διατάξεις του νόμου 2190/1994 (γνωστός ως νόμος Πεπονή) που αφορούν τη σύσταση θέσεων "ειδικών συνεργατών" με σύμβαση ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου.

Στην απόφασή του το Ε Τμήμα του ΣτΕ (πρόεδρος Μ. Δεκλερής) επισημαίνει ότι η δημόσια διοίκηση μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις μπορεί να προσλαμβάνει ειδικό επιστημονικό προσωπικό, εφόσον συντρέχουν οι σχετικές προϋποθέσεις και επιτρέπεται από το Σύνταγμα.

Μάλιστα, το ΣτΕ προκειμένου να αποφύγει τους πολλούς διορισμούς στους οποίους προβαίνουν οι εκάστοτε υπουργοί που πολλές φορές γίνονται όχι για κάλυψη υπαρκτών αναγκών, αλλά για να βολέψουν "ημέτερους", προσδιορίζει επακριβώς τις προϋποθέσεις βάσει των οποίων θα γίνονται προσλήψεις ειδικών συμβούλων. Συγκεκριμένα, στο υπ' αριθμό 483/1997 πρακτικό του ΣτΕ επισημαίνονται τα εξής:

• Οι κυβερνητικοί σύμβουλοι θα παρέχουν συμβουλές, αλλά δεν μπορεί να διαχειρίζονται διοικητικές υποθέσεις, ενώ ο αριθμός αυτών των συμβούλων θα είναι περιορισμένος και δε θα αλλοιώνεται η βασική αρχή της διαχείρισης των δημοσίων υποθέσεων από δημοσίους υπαλλήλους.
• Οι σύμβουλοι που προσλαμβάνονται από τους υπουργούς σε καμιά περίπτωση δεν μπορούν να υποκαταστήσουν τα μόνιμα διοικητικά στελέχη της ιεραρχίας, στα οποία σύμφωνα με το Σύνταγμα στηρίζεται η διοίκηση.
• Οι επιστημονικοί σύμβουλοι δεν μπορούν να προσλαμβάνονται σε διοικητικά κλιμάκια οποιουδήποτε επιπέδου.

Τέλος, το Ε Τμήμα του ΣτΕ αναφέρει ότι είναι αντισυνταγματικές και ανίσχυρες οι διατάξεις του άρθρου 33, παρ. 2 - 5 του νόμου 2190/1994 που προβλέπουν τη σύσταση θέσεων προσωπικού με σύμβαση εργασίας ιδιωτικού δικαίου στα υπουργεία και στις γενικές γραμματείες, χωρίς να έχουν προσδιοριστεί προηγούμενα οι ελλείψεις ειδικοτήτων επιστημόνων στο υπάρχον διοικητικό προσωπικό.

Στο ΣτΕ είχε κατατεθεί για επεξεργασία σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος για την οργάνωση της Γενικής Γραμματείας Πολιτικής Προστασίας με αντικείμενο την αντιμετώπιση έκτακτων αναγκών, όπως σεισμοί κλπ.