Ανεργία,

αναδουλιά

και, κοσμάκη μου

αλιά,

με του Μάαστριχτ

τη φενάκη,

όπου να 'ναι

σε λιγάκι,

το ψωμί

θα πεις

ψωμάκι!

Ανεργία,

αναδουλιά,

ξαναπάμε

στα παλιά,

(στην ελιά

και το κρεμμύδι)

κι η ΕΟΚ

το βλέπεις ήδη,

πως για σένα

ήταν λούμπα,

που 'χε μέσα

μόνο... θρούμπα!

Ο οίστρος