Βρισκόμαστε ήδη στην επόμενη μέρα. Η κυβερνητική καταιγίδα σε βάρος των εργαζομένων ξέσπασε. Στο χτεσινό φύλλο του "Ρ", αναλυτικά, κατανοητά, από όλες τις πλευρές, παρουσιάστηκαν τα μέτρα που ανακοίνωσε η κυβέρνηση για την οικονομική πολιτική, την οποία προτίθεται να εφαρμόσει την επόμενη χρονιά. Πρόκειται για μέτρα που ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ: Κλέβουν από τους εργαζόμενους το - με το νόμο - οφειλόμενο διορθωτικό ποσό για τις επίσημες απώλειες που είχαν τα εισοδήματα φέτος. Καταργούν τη χορήγηση αυξήσεων στους μισθούς μέσω της εισοδηματικής πολιτικής και δε δίνεται καμιά αύξηση στα σημερινά εισοδήματα των εργαζομένων στο δημόσιο. Ορίζουν - διορθωτικό ποσό και "αύξηση" μαζί - αναπροσαρμογή για τις εκατοντάδες χιλιάδες συντάξεις του δημοσίου και των ακολουθούντων ταμείων από 88 μέχρι 175 δραχμές τη μέρα. Επιβαρύνουν με δεκάδες δισεκατομμύρια μισθωτούς και συνταξιούχους, με τη μη τιμαριθμοποίηση της φορολογικής κλίμακας. Υφαρπάζουν πολύ μεγαλύτερους - από ό,τι φέτος και τις προηγούμενες χρονιές - φόρους. Περιορίζουν αφόρητα τις κρατικές δαπάνες για τομείς, όπως η υγεία, η παιδεία, η πρόνοια, η κοινωνική ασφάλιση. Κατακρεουργούν κυριολεκτικά τα ζωτικής ανάγκης - αλλά και από καιρό κουτσουρεμένα - κονδύλια, που προορίζονται για τη λειτουργία των νοσοκομείων, των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, των παιδικών σταθμών, των αθλητικών κέντρων κλπ.
***
Τα μέτρα που συνθέτουν την οικονομική πολιτική για το 1997 είναι όλα τους ένα κι ένα! Για τους εργαζόμενους, το ένα χειρότερο από το άλλο. Και αν μέχρι σήμερα είχαμε σχεδόν συνηθίσει, τα εναλλασσόμενα στην κυβερνητική εξουσία κόμματα, να επεξεργάζονται και να επιβάλλουν σχέδια υπονόμευσης των λαϊκών εισοδημάτων ή κάποιων εργατικών καταχτήσεων, τα τωρινά διαφέρουν ποιοτικά! Και διαφέρουν επειδή δεν επιχειρούν "βελτιώσεις" και "προσαρμογές" - όπως κατά κόρον χαρακτηρίζονται τα όποια αντιλαϊκά μέτρα επιβάλλονται την τελευταία δεκαπενταετία - σε τομείς ή σε πλευρές των... "κεκτημένων". Δε θίγουν, για παράδειγμα, το εισοδηματικό μέρος των απολαβών των εργαζομένων, αφήνοντας να εξελιχθεί στα ίδια επίπεδα η φορολογική τους επιβάρυνση. Ούτε αυξάνουν τη φορολογική επιβάρυνση, μη θίγοντας, ας πούμε, τις κρατικές δαπάνες οι οποίες, στο βαθμό που έχουν κοινωνικό χαρακτήρα (υγεία, παιδεία κλπ.) είθισται να λέγεται ότι αποτελούν μέρος των γενικότερων εργατικών απολαβών. Αυτή τη φορά, αυτά τα μέτρα επιχειρούν συνολικά ν' αλλάξουν το χάρτη των κοινωνικών δεδομένων. Χτυπούν τους εργαζόμενους από παντού. Από όλες τις πλευρές που θα μπορούσε κανείς να φανταστεί ότι είναι δυνατόν να χτυπηθούν. Γι' αυτό ακριβώς αποτελούν καταιγίδα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για όσους μοιρολατρικά σηκώνουν τα χέρια στο πέρασμά της.
***
Το επιχείρημα, που προβάλλεται από τον πρωθυπουργό και το επιτελείο του είναι γνωστό. Τα μέτρα, λένε, είναι "σκληρά, αλλά δίκαια". Κανείς βέβαια δεν μπαίνει στον κόπο να εξηγήσει το πολύ απλό - ακόμα και απλοϊκό - πώς μπορεί να γίνεται λόγος περί "κοινωνικής δικαιοσύνης", τη στιγμή που με τα μέτρα συμφωνούν οι εκπρόσωποι των μεγαλοεπιχειρηματιών, ενώ αναγκάζονται να δηλώσουν "κατά" ακόμα και τα στελέχη του κυβερνώντος κόμματος στο συνδικαλιστικό κίνημα. Η ανάγκη του αποπροσανατολισμού και της χειραγώγησης των λαϊκών αντιδράσεων είναι εκείνη που γεννά τέτοια ψευδή - ψευδέστατα "επιχειρήματα". Και ο τελευταίος πολίτης αυτής της χώρας γνωρίζει πλέον πως πάντα, με αξιοζήλευτο αυτοματισμό, οι πολιτικές περιορισμού των λαϊκών εισοδημάτων συνοδεύονται από εκρήξεις των υπερκερδών για τους εκπροσώπους της άρχουσας τάξης. Ολοι οι εργαζόμενοι ξέρουν και το ζουν στο πετσί τους, πως κάθε φορά που περικόπτονται τα κονδύλια κοινωνικού χαρακτήρα, ανθούν οι μπίζνες και τα κέρδη στην ιδιωτική παιδεία - παραπαιδεία, στην ιδιωτική υγεία και πάει λέγοντας. Ομως, αυτή τη φορά, η κυβέρνηση το λέει και ορθά - κοφτά ποιος είναι ο πρώτος λόγος, που καθιστά "αναγκαίο" το ξεθεμέλιωμα των λαϊκών καταχτήσεων: Για να "εξοικονομηθούν νέοι πόροι που απαιτούνται για να χρηματοδοτήσουν - όπως είπε προχτές ο Γ. Παπαντωνίου - σημαντικά επενδυτικά προγράμματα",δηλαδή, βίαιη υφαρπαγή λαϊκών εισοδημάτων για να εξασφαλιστούν ακόμα πιο ευνοϊκές προϋποθέσεις και όροι για να παραγεμίσουν κι άλλο τα θησαυροφυλάκια των εκπροσώπων του μεγάλου κεφαλαίου.
***
Δε χωρά καμιά αμφιβολία. Τα μέτρα είναι ιδιαίτερα σκληρά και θίγουν αποκλειστικά εκείνες τις κατηγορίες του πληθυσμού που μόνο διεστραμμένα μυαλά θα μπορούσαν να τις συγκαταλέξουν στους "έχοντες και κατέχοντες".
Στην ακριβώς αντίπερα όχθη βρίσκεται το σύνολο των μισθοσυντήρητων της χώρας. Το σύνολο των συνταξιούχων. Το σύνολο των αυτοαπασχολούμενων, που οι ίδιοι μαζί με μέλη των οικογενειών τους προσπαθούν να τα "βγάλουν πέρα". Οι εκατοντάδες χιλιάδες βιοτέχνες, επαγγελματίες και μικρέμποροι. Στα μόνιμα θύματα των αντιλαϊκών επιλογών της άρχουσας τάξης ανήκουν όλοι αυτοί που τους απειλεί η καταιγίδα των μέτρων εξυπηρέτησης της άρχουσας τάξης, τα οποίαφέρνει σε πέρας το "εκσυγχρονιστικό" ΠΑΣΟΚ. Το ζήτημα που ορθώνεται μπροστά στο σύνολο των εργαζομένων της χώρας είναι, πώς θα υποδεχτούν, πώς θ' αντιδράσουν, πώς θα διατυπώσουν τη δική τους απάντηση και θέση για τους κυβερνητικούς σχεδιασμούς. Σημείο αναφοράς μπορεί και πρέπει να αποτελεί η πανελλαδική πανεργατική απεργία της επόμενης Πέμπτης, η οποία αγκαλιάζει όλο και από πιο πολλούς φορείς εργαζομένων, αγροτικές οργανώσεις, επαγγελματοβιοτέχνες. Μόνο που η κινητοποίηση της 28ης του Νοέμβρη δεν μπορεί παρά να είναι η αρχή. Η αφετηρία, για τον άμεσο συντονισμό των εργαζομένων και την οργάνωση μαζικών και αποτελεσματικών αγώνων, που στόχο θα έχουν την αντίσταση στα μέτρα και την μικρότερη ή μεγαλύτερη απόκρουσή τους. Και σ' αυτή τη συγκυρία αγώνες που φέρνουν αποτελέσματα είναι εκείνοι, που βρίσκονται σε αντιστοιχία με την έκταση και το βάθος της βαρβαρότητας, που έχει η οικονομική πολιτική, την οποία επιχειρεί να επιβάλει η κυβέρνηση.
Γιώργος ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ
Αν μέχρι σήμερα είχαμε σχεδόν συνηθίσει, τα εναλλασσόμενα στην κυβερνητική εξουσία κόμματα να επεξεργάζονται και να επιβάλλουν σχέδια υπονόμευσης των λαϊκών εισοδημάτων ή κάποιων εργατικών καταχτήσεων, τα τωρινά διαφέρουν ποιοτικά
Feeds
ΛΑΪΚΗ ΚΑΤΑΚΡΑΥΓΗ ενάντια στα νέα μέτρα
