Αποτέλεσμα εισαγγελικού "υπερβάλλοντος ζήλου" ή ειλημμένης πολιτικής απόφασης, για δυναμική απόκρουση των διεκδικητικών αγώνων των εργαζομένων, ήταν η χτεσινή αυτεπάγγελτη ποινική δίωξη, που ασκήθηκε εναντίον των εμποροϋπαλλήλων, με αφορμή τις κινητοποιήσεις τους για το ωράριο;

Αν δεχτεί κανείς την πρώτη εκδοχή, καινούρια, σκληρά ερωτηματικά αναφύονται για τη λειτουργία της Δικαιοσύνης σ' αυτό τον τόπο. Οπως: Για ποιους συντάσσονται και εφαρμόζονται, τελικά, οι νόμοι; Με ποια κριτήρια χαρακτηρίζονται κάποιοι ως "παρανομούντες"; Γιατί αποφυλακίζονται οι μεγαλέμποροι ναρκωτικών και στέλνονται στη φυλακή 17χρονα παιδιά για ένα "τσιγαριλίκι"; Πώς προχωρεί η κάθαρση στο δικαστικό σώμα από τα επίορκα εκείνα μέλη του, που, κοινώς, "τα παίρνουν"; Πόσες σοβαρές υποθέσεις μουχλιάζουν σε εισαγγελικά συρτάρια, αντί να ξεκαθαρίζονται;

Είναι, όμως, δύσκολο να δεχτεί κανείς ότι οι εμποροϋπάλληλοι έπεσαν θύματα του "υπερβάλλοντος ζήλου" του προϊσταμένου της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Αθηνών. Το πιθανότερο είναι, να έχει τεθεί σε εφαρμογή μια γενική κατεύθυνση της κυβέρνησης, για αναχαίτιση - και με τον τρόπο αυτό - κάθε έκφρασης δυσαρέσκειας των εργαζομένων απέναντι στα αντεργατικά και αντιλαϊκά της μέτρα.

Είτε έτσι, όμως, είτε αλλιώς, οι ευθύνες της κυβέρνησης είναι υπαρκτές και σοβαρότατες, όπως και του κάθε δημόσιου λειτουργού σε δεύτερο επίπεδο.