Οταν μετά την κρίση στα Ιμια, ο Κ. Σημίτης έσπευσε στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες και την Ουάσιγκτον προκειμένου να πείσει "συμμάχους" και "εταίρους" για τα αυτονόητα, το μόνο που εισέπραξε ήταν μια και μοναδική απάντηση. Ολοι τους τάχτηκαν υπέρ των διαδικασιών που προσφέρει το Διεθνές Δίκαιο για την αντιμετώπιση των διαφορών μεταξύ κρατών.

Αυτή την πολιτική του Πόντιου Πιλάτου οι "εκσυγχρονιστές" δε δίστασαν να τη μεταφράσουν ως μεγάλη διπλωματική επιτυχία του Κ. Σημίτη, αποκρύπτοντας πως ουσιαστικά οι "εταίροι" και "σύμμαχοι" στην αρνήθηκαν να πάρουν καθαρή θέση για τη στάση του... χωροφύλακά τους στην περιοχή.

Βέβαια, από ό,τι αποκαλύφτηκε πλέον, η λογική των "γκρίζων ζωνών" δεν είναι αποκλειστικότητα της τουρκικής άρχουσας τάξης. Εμπνευση των Αμερικανών είναι και ξεδιάντροπα το καταγράφουν στους επιχειρησιακούς χάρτες των στρατιωτικών τους επιτελείων.

Εδώ όμως που τα λέμε, δε θα μπορούσε να 'ταν διαφορετικά. Οι ΗΠΑ είναι που επιμελώς προωθούν τα διχοτομικά τους σχέδια στην περιοχή. Οι ΗΠΑ είναι που επιχειρούν να προκαθορίσουν τις τύχες των λαών. Η κυβέρνηση της Τουρκίας απλά εκτοξεύει τις τροχιοδεικτικές βολές...