Πάντως η μάχη του "σταυρού" δεν... εκσυγχρονίζεται με τίποτα! Τόσο, που να σκέφτεσαι "πού καταντάει ο άνθρωπος", όταν βλέπεις τις αφεντομουτσουνάρες τους κρεμασμένες στους τοίχους και στις κολόνες, άλλες να σου χαμογελάνε με εκείνο το απίθανο αγγελικό χαμόγελο, άλλες να το παίζουνε "τόλμη και γοητεία", άλλες "υπευθυνότητα", άλλες "σίγουρη δύναμη" και άλλες να σε καλούνε να τους κοιτάξεις και "στα μάτια"! Οταν βλέπεις τα πορτρέτα τους στις σελίδες των εφημερίδων, με εκείνα τα ίδια και απαράλλαχτα σλόγκαν: ήθος, αξιοκρατία, συνέπεια, ειλικρίνεια, εγγύηση, προοπτική, πίστη, όραμα κλπ. κλπ. Οταν τους ακούς στα FM τον ένα πίσω από τον άλλο να διαφημίζουν τα... προσόντα τους, ανάμεσα στα πιο απίθανα προϊόντα. Οταν τους ακούς να απαντάνε υπεράνω δήθεν υποψίας στις πιο άκομψα στημένες ερωτήσεις του στιλ: "χρειάζεστε και εσείς σταυρό;"... Οταν τους βλέπεις πεταμένους κάτω από την πόρτα της πολυκατοικίας σου, στο βρεγμένο πεζοδρόμιο, μέσα και έξω από τους κάδους... Οταν τους βλέπεις να γίνονται στα χέρια των μικρών σαϊτες ή καραβάκια...

Βρε πού καταντάει ο άνθρωπος για το άτιμο το σταυρουδάκι..! Η πλάκα δε είναι, ότι πρωταγωνιστές σ' αυτή τη φαιδρότητα έχουν αναδειχτεί οι πλέον ακραιφνείς... εκσυγχρονιστές!