Η πόλη "κοιμάται". Είναι νύχτα ακόμα, ώρα 2 μετά τα μεσάνυχτα, 14 Αυγούστου 1954. Η απόφαση των ξενοκρατών και της ντόπιας αντίδρασης έχει βγει. Ο Νίκος Πλουμπίδης πρέπει να εκτελεστεί...

Στις 3.30 μεταφέρεται σιδεροδέσμιος, από το κελί της φυλακής του, στο νοσοκομείο "Σωτηρία", στην κλούβα του Τμήματος Μεταγωγών και η τελευταία του πορεία αρχίζει. Στις 4.30 το πρωί της ίδιας μέρας, σε κάποια πλαγιά στο Δαφνί, το εκτελεστικό απόσπασμα, παίρνει τη διαταγή, "πυρ". Ο αγωνιστής, ο κομμουνιστής ηγέτης, ο αξέχαστος Νίκος Πλουμπίδης πέφτει νεκρός.

Σήμερα κλείνουν 43 χρόνια από τη μέρα που ο λαϊκός αγωνιστής Νίκος Πλουμπίδης, ηγετικό στέλεχος του ΚΚΕ, έπεφτε νεκρός, δολοφονημένος από το κράτος της Δεξιάς. Επεφτε νεκρός, αλλά αλύγιστος, από τις σφαίρες του εκτελεστικού αποσπάσματος των αντιδραστικών δυνάμεων, που κυβερνούσαν, από το καθεστώς της αμερικανοκρατίας και του ιμπεριαλισμού, που ήταν κυρίαρχο στη χώρα μας. Ηταν μια δολοφονία, που είχε στόχο να τρομοκρατήσει την εργατική τάξη και τους εργαζομένους, προκειμένου να αποθαρρύνουν το κίνημα από τις αγωνιστικές του διεκδικήσεις και τα δικαιώματά του.

Τα σχέδιά του, όμως, δεν πέρασαν. Η στάση του Ν. Πλουμπίδη μέχρι την τελευταία στιγμή, ήταν αγωνιστική, πατριωτική, κομμουνιστική. Εδωσε μέχρι τέλος τη μεγάλη μάχη για την ειρήνη, την κοινωνική πρόοδο, την εθνική ανεξαρτησία και το σοσιαλισμό.

Ο Ν. Πλουμπίδης είναι μια από τις πιο ηρωικές και συνάμα από τις πιο τραγικές μορφές του κομμουνιστικού κινήματος της χώρας μας. Γεννήθηκε στο χωριό Λαγκάδια της Αρκαδίας στις 31 Δεκέμβρη 1902 από φτωχή αγροτική οικογένεια. Παρά τη φτώχεια και τις στερήσεις, κατάφερε να τελειώσει το διδασκαλείο Πύργου τον Ιούλη του 1924 και τον ίδιο χρόνο διορίστηκε δάσκαλος σ' ένα χωριό της Ελασσόνας.

Το 1926 έγινε μέλος του ΚΚΕ. Παράλληλα συνέχισε τη δράση του στο δημοσιοϋπαλληλικό κίνημα και εκλέχτηκε μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της Συνομοσπονδίας Δημοσίων Υπαλλήλων. Το Μάρτη του 1931 πιάστηκε για τη συνδικαλιστική του δράση και καταδικάστηκε. Με τη δικτατορία του Μεταξά, ο Ν. Πλουμπίδης πέρασε στην παρανομία. Το 1937 βρίσκεται στο Βόλο, καθοδηγητής του Γραφείου Περιοχής της Θεσσαλίας. Το 1938 γυρίζει στην Αθήνα και στη σύσκεψη του Ιούνη του 1938 εκλέγεται μέλος του ΠΓ της ΚΕ του Κόμματος.

Δουλεύει ακούραστα για την ανάπτυξη του κινήματος της ένδοξης Εθνικής Αντίστασης. Είναι από τους καθοδηγητές των μεγάλων κινητοποιήσεων του λαού της Αθήνας ενάντια στους φασίστες κατακτητές. Παίζει πρωτεύοντα ρόλο ιδιαίτερα στη μεγάλη διαδήλωση των 200 χιλιάδων λαού στις 5 του Μάρτη του 1943 ενάντια στην επιστράτευση.

Στη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου παραμένει στην Αθήνα. Στην παρανομία και κάτω από δύσκολες συνθήκες συνεχίζει την κομματική δουλιά. Μετά την ήττα του ΔΣΕ, συνεχίζει παράνομα να προσπαθεί να ανασυντάξει τις κομματικές δυνάμεις. Από την παρανομία με γράμμα του, κάνει μια ύστατη προσπάθεια να σώσει τον Ν. Μπελογιάννη από την εκτέλεση. Υστερα από σύντομο χρονικό διάστημα συλλαμβάνεται.

Λανθασμένες εκτιμήσεις της καθοδήγησης του Κόμματος έχουν σαν αποτέλεσμα να χαρακτηριστεί ο Πλουμπίδης, με απόφαση της ΚΕ, σαν "πράκτορας του εχθρού". Εκείνος όμως και σ' αυτή την ξεχωριστά δύσκολη για τον ίδιο προσωπικά στιγμή, επιδεικνύει το μεγαλείο της ψυχής του κομμουνιστή. "Η ανακοίνωση της ΚΕ - γράφει χαρακτηριστικά, από το κελί της φυλακής του - είναι οδυνηρή για μένα, αλλά είναι ΣΕΒΑΣΤΗ. Εκείνοι που με αγαπούν και με σέβονται, οφείλουν να πειθαρχήσουν στο Κόμμα. Τιμή έχω την τιμή του Κόμματος"...

Λίγο αργότερα στέλνεται στο στρατοδικείο, το οποίο τον καταδικάζει σε θάνατο με την αισχρή κατηγορία της "κατασκοπίας". Στις 14 Αυγούστου του 1953 εκτελείται.

Στους σημερινούς χαλεπούς καιρούς, που βιώνει η ανθρωπότητα, ο Νίκος Πλουμπίδης συμβολίζει τον άνθρωπο, τον αλύγιστο αγωνιστή, που παρέμεινε μέχρι το τέλος της ζωής του αφοσιωμένος στο κόμμα του, στα ιδανικά του και στους αγώνες της εργατικής τάξης. Ολη η πορεία του, μέσα στους αγώνες του εργατικού κινήματος, φανέρωσε τα σπουδαία ψυχικά αποθέματα που διέθετε και απέδειξε ότι οι αγώνες για την υλοποίηση των οραμάτων και των υψηλών ιδανικών, δεν μπορούν να καμφθούν από κανέναν αντιδραστικό παράγοντα.

Σήμερα που ο χλευασμός στην οργανωμένη πάλη είναι καθημερινό φαινόμενο, που κάθε δράση για υψηλές αξίες, οράματα και ιδανικά θεωρούνται ουτοπία ακόμα και πισωδρόμηση. Σήμερα που κύρια κατεύθυνση των δυνάμεων της αστικής τάξης είναι να προωθεί ό,τι αποπροσανατολίζει, ό,τι φθείρει και διαφθείρει τις συνειδήσεις του λαού και κυρίως τη νεολαία. Σήμερα που η ενσωμάτωση στο σύστημα χτυπάει την πόρτα και του τελευταίου εργαζόμενου, σήμερα η δράση του Ν. Πλουμπίδη σ' εκείνα τα "πέτρινα" χρόνια του αγώνα και προπαντός η θυσία του, αποτελούν φωτεινό μονοπάτι στους αγώνες των κομμουνιστών και κάθε προοδευτικού ανθρώπου για ένα καλύτερο και δίκαιο κόσμο, με το λαό πραγματικό αφέντη στο σπίτι του.