Η ΝΕ Αρκαδίας του ΚΚΕ τίμησε τον Νίκο Πλουμπίδη σε εκδηλώσεις τιμής και μνήμης που οργάνωσε στη γενέτειρά του τα Λαγκάδια Αρκαδίας με τη συμπλήρωση 44 χρόνων από τη στυγερή δολοφονία του. Οι εκδηλώσεις άρχισαν το Σάββατο 22 Αυγούστου με έκθεση φωτογραφίας και βιβλίου στο πνευματικό κέντρο του Δήμου Λαγκαδίων, ενώ την Κυριακή στην κεντρική πλατεία έγινε συγκέντρωση - ομιλία και ακολούθησε κατάθεση στεφάνων στο σπίτι του Ν. Πλουμπίδη.

Κεντρικός ομιλητής ήταν ο Σπύρος Στριφτάρης μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ. Χαιρετισμό απηύθυνε και ο Φοίβος Τσέκερης,ΓΓ της ΠΕΑΕΑ. Στεφάνια κατέθεσαν η ΚΕ του ΚΚΕ, η ΝΕ Αρκαδίας, η ΚΝΕ και η ΠΕΑΕΑ, ενώ παραβρέθηκαν: Αντιπροσωπεία της Επιτροπής Περιοχής του ΚΚΕ, με επικεφαλής τη Γραμματέα τηςΛουίζα Ράζου,ο Γραμματέας της ΝΕ Αρκαδίας του ΚΚΕ Γ. Γούργαρης,αντιπροσωπείες του Παραρτήματος της ΠΕΑΕΑ Αρκαδίας, της ΚΝΕ, συγγενείς του Ν. Πλουμπίδη, ενώ συμμετείχε πλήθος κόσμου.

Μιλώντας ο Σπύρος Στριφτάρης, στην κεντρική συγκέντρωση της Κυριακής τόνισε τα παρακάτω:

"Με τούτη μας την εκδήλωση τιμάμε για άλλη μια φορά τον ακούραστο εργάτη, τον αλύγιστο Κομμουνιστή, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, τον ΝΙΚΟ ΠΛΟΥΜΠΙΔΗ. Οσο και αν θέλει κανείς να προσεγγίσει την προσωπικότητα του Ν. Πλουμπίδη θα νιώσει μικρός. Στιγμές σαν τις σημερινές, ο δρόμος που διάλεξε εκείνος, ο δρόμος της τιμής και αξιοπρέπειας, ο δρόμος του αγώνα και της οργανωμένης πάλης μέσα από τις γραμμές του ΚΚΕ είναι δύσκολος και με μεγάλες ανηφοριές. Το παράδειγμά του, η στάση του μπροστά στο θάνατο, δυναμώνει τη θέλησή μας, γιγαντώνει τη δύναμη, θεριεύει την ελπίδα να συνεχίσουμε τον αγώνα.

Ο Ν. Πλουμπίδης, που πριν 44 χρόνια έπεφτε δολοφονημένος από τα βόλια των αντιδραστικών δυνάμεων με την καθοδήγηση των Αμερικανών προστατών τους, γύρισε την πλάτη στα όσα του πρόσφεραν για να απαντήσει σ' αυτά που μερικοί λιπόψυχοι και κιοτήδες αρνητές των ιδανικών του Πλουμπίδη λένε σήμερα: Οτι, δηλαδή, μετάνιωσαν για τα χρόνια που έχασαν, ή ότι έκλεισε πια ο κύκλος των κομμουνιστικών κομμάτων ας κοιτάξουμε τώρα την καριέρα μας, λες και η εξέλιξη της ιστορίας αρχίζει και τελειώνει με τη δική τους εφάπαξ προσφορά. Και δε μιλάμε γι' αυτούς που, κάτω από τις δυσκολίες του αγώνα, σε κάποια στιγμή της ζωής τους πήγαν πίσω από την πρώτη γραμμή, έμειναν όμως συμπαραστάτες και συναγωνιστές στην πάλη του λαού μας, για να ξημερώσουν καλύτερες μέρες για το λαό και τον τόπο.

Μιλάμε γι' αυτούς που εξαργύρωσαν και εξαργυρώνουν τις όποιες αγωνιστικές περγαμηνές απέκτησαν όσο ήταν στις γραμμές του ΚΚΕ, με τον αντικομμουνισμό, το συμβιβασμό και τη δυσφήμιση της οργανωμένης πάλης.

Σ' αυτούς τους λιποτάκτες του αγώνα, απάντησε ο ίδιος ο Ν. Πλουμπίδης, όταν οι εγκάθετοι στρατοδίκες, εκμεταλλευόμενοι τη μελανή κατηγορία που του είχε αποδώσει το Κόμμα, τον πίεζαν να το αποκηρύξει αυτό και την ηγεσία του, με τα παρακάτω λόγια: "Ημουν πιστός στο Κόμμα τότε που με περιέβαλε με στοργή και μ' ανέβαζε στα ανώτατα αξιώματά του. Είμαι πιστός και τώρα που καλά ή κακά, δίκαια ή άδικα με κατηγορεί και με στιγματίζει. Θα παραμείνω για πάντα πιστός και θα πεθάνω κομμουνιστής".

Σίγουρος ότι το Κόμμα θα δει το σφάλμα του και θα βγάλει τα απαραίτητα συμπεράσματα, ο ίδιος έγραφε μέσα από τις φυλακές της Σωτηρίας τη μέρα των Χριστουγέννων το 1952: "... Αυτό που επείγει δεν είναι η ανασκευή της εις βάρος μου κατηγορίας (εννοώντας την κατηγορία που του απέδωσε το Κόμμα στηριγμένο, βέβαια, και σε πληροφορίες μερικών που σήμερα παίρνουν τον Ν. Πλουμπίδη υπό την προστασία τους). Αυτό θα το κάνει το Κόμμα αργότερα. Οταν θα ελέγξει τα πράγματα, θ' αναγνωρίσει το λάθος και θ' αποκαταστήσει την αλήθεια, αδιάφορο αν εγώ στο μεταξύ θα 'χω εκτελεστεί με το στίγμα του προδότη".

Και, όπως πάντα, και σ' αυτό το σημείο δεν έπεσε έξω. Τέσσερα χρόνια μετά, το ΚΚΕ με απόφαση της ΚΕ αποκατέστησε την αλήθεια για τον Ν. Πλουμπίδη. Και αυτό ήταν γνωστό και δημοσιευμένο από το 1958. Τι προσδοκούν άραγε αυτοί που, ψευδολογώντας ακόμη, διαδίδουν ότι το ΚΚΕ ουδέποτε αποκατέστησε τον Πλουμπίδη; Σε ποιον δίνουν ακόμη εξετάσεις; Μήπως θέλουν να δώσουν άφεση στους δολοφόνους του, που, αφού έκαναν ό,τι μπορούσαν για να ταπεινώσουν τον ήρωα και δεν τα κατάφεραν να τον λυγίσουν, τον δολοφόνησαν και μάλιστα κρυφά;".

"Η παρουσία του Ν. Πλουμπίδη, ακόμη και μέσα στις φυλακές και με κλονισμένη ανεπανόρθωτα την υγεία του φόβιζε την αντίδραση και τους προστάτες της. Γι' αυτό και τον δολοφόνησαν. Τους τρόμαξε ακόμη και αυτό που είπε, όταν του ανακοινώθηκε η ποινή του θανάτου: "Δε με τρομάζει ο θάνατος... Χιλιάδες καινούριοι κομμουνιστές θα πάρουν τη θέση μου, μέχρις ότου ο λαός φτάσει στην πραγματοποίηση των πόθων, των ονείρων και των επιδιώξεων του...".

Να γιατί δεν πέθανε ο ήρωας. Αλλά έμεινε στο Πάνθεον. Εγινε σύμβολο, που οδήγησε νέους αγωνιστές, ατσάλωσε πολλούς φίλους και συντρόφους του τα κατοπινά χρόνια. Δίδαξε ήθος και αξιοπρέπεια, δίδαξε κομμουνιστική ηθική και υπομονή. Με τη στάση του απάντησε και σ' όλους αυτούς που υπηρετούν σήμερα την αστική τάξη και δοξάζουν, δήθεν, τους δολοφονημένους από τα βόλια της αστικής τάξης κομμουνιστές, για να θάψουν τους ζωντανούς.

Βαριά, λοιπόν, η κληρονομιά που μας άφησε ο Ν. Πλουμπίδης, όπως και ο Ν. Μπελογιάννης, η Ηλέκτρα Αποστόλου, ο Μ. Παπαρήγας, ο Χρήστος Μαλτέζος, ο Νικηφορίδης, ατέλειωτος ο κατάλογος, σύντροφοι και συντρόφισσες, των αγωνιστών και αγωνιστριών που τα 'δωσαν όλα για τη χαρά του κόσμου.

Να γιατί σήμερα πέφτει μεγάλο, πολύ βαρύ φορτίο σ' όλους εμάς να προσπαθήσουμε "να βγάλουμε τον ήλιο από τη λάσπη". Και θα τον βγάλουμε,σύντροφοι.

Συντρόφισσες και σύντροφοι

Συμπληρώθηκαν 44 χρόνια από τη στυγερή δολοφονία του συντρόφου μας. Στη χώρα μας έγιναν πολλά πράγματα και με την πάλη των κομμουνιστών. Ομως πραγματικά ήταν πολύ λίγα, ήταν μικρά, αν συγκριθούν με τα οράματά του.

Η χώρα παραμένει ακόμη προτεκτοράτο των Αμερικάνων που, μέσω των υποτακτικών της, δολοφόνησαν τον Ν. Πλουμπίδη.

Η προσωρινή ήττα του Σοσιαλισμού, έδωσε φτερά στα γεράκια του ΝΑΤΟ και των Αμερικάνων. Πόλεμοι, πείνα, ναρκωτικά, πορνεία, δυστυχία, ζητιανιά ήρθαν ν' αντικαταστήσουν τις κατακτήσεις των λαών της χώρας του Λένιν.

Η "νέα τάξη πραγμάτων", θεωρεί ότι είναι πια ανίκητη, όπως ανίκητοι νόμιζαν ότι είναι και οι δήμιοι του Ν. Πλουμπίδη. Εμείς είμαστε σίγουροι, όμως, πως το δίκιο είναι πιο δυνατό από το άδικο, γι' αυτό προχωράμε.

Σήμερα που η χώρα μας έχει γίνει ξέφραγο αμπέλι και η κυβέρνηση κάνει ό,τι μπορεί, υπακούοντας και στα κελεύσματα των αφεντικών της στην Ευρώπη καιτην Αμερική και στην ντόπια πλουτοκρατία, να σβήσουν την ελπίδα από το λαό. Εχουμε χρέος, το χρωστάμε και στο σύντροφο που σήμερα τιμάμε, ν' αντισταθούμε. Να μπούμε μπροστά στην πάλη του λαού μας, της εργατιάς, της αγροτιάς, των μεσαίων στρωμάτων της πόλης, της νεολαίας μας για να ξημερώσουν καλύτερες μέρες για το λαό και τον τόπο".

"Δεν έχει λιγότερες δυσκολίες σήμερα η ζωή για τον εργαζόμενο λαό. Οι μορφές επιβουλής της θέλησης της πλουτοκρατίας έχουν αλλάξει, οι στόχοι παραμένουν ίδιοι.

Δε στήνουν, βέβαια, δικαστήρια σκοπιμότητας, αγχόνες, νέους "Παρθενώνες" όπως τότε. Γιατί δεν μπορούν πια. Εχουν άλλα μέσα. Στήνουν τ' αγροτοδικεία, βγάζουν παράνομη κάθε απεργία, χρησιμοποιούν τα ΜΑΤ να χτυπήσουν τους εκπαιδευτικούς, τους αγρότες, τους εργάτες, τους υπαλλήλους της Ιονικής και χτυπούν κάθε προσπάθεια του λαού μας για να μείνει ο λαός χωρίς δικαιώματα, αλλά με υποχρεώσεις μόνο.

Χρησιμοποιούν τον εκμαυλισμό των συνειδήσεων, την ταπείνωση κάθε νέας και νέου που ζητάει δουλιά, τον εκφοβισμό και τη συκοφαντία. Χρησιμοποιούν ακόμα προσκυνημένους που πέρασαν από το Κομμουνιστικό Κίνημα για μια περίοδο, για να σπείρουν σύγχυση και αποπροσανατολισμό, με το εγχείρημα της Κεντροαριστεράς.

Εβγαλαν από τα σκουριασμένα ντουλάπια τον αντικομμουνισμό της δεκαετίας του '50 και θυμήθηκαν, εκσυγχρονιστές, λαϊκιστές και προεδρικοί, τον αλήστου μνήμης "κομμουνιστικό δάκτυλο".

Παρατρεχάμενοι της εξουσίας, με τον μανδύα της αριστεράς, συμβιβασμένες και πουλημένες ηγεσίες στο συνδικαλιστικό κίνημα υπήρξαν κι άλλες εποχές στη χώρα μας. Δεν εμπόδισαν, όμως, την εργατική τάξη να κατακτήσει το οχτάωρο, την κοινωνική ασφάλιση, τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας, ούτε τους αγρότες να πάρουν τη γη από τους τσιφλικάδες και να κατακτήσουν τις τιμές ασφαλείας για τα προϊόντα τους. Και αν σήμερα προσπαθούν αν τα πάρουν πίσω, είναι γελασμένοι.

Οπως η κυβέρνηση, εργοδοσία εγχώρια και διεθνής, ιμπεριαλιστές τρομοκράτες των λαών έχουν κάνει ένα μαύρο μέτωπο ενάντια στους λαούς, έτσι και ο λαός και όλοι οι λαοί θα φτιάξουν το δικό τους μέτωπο. Το αντιιμπεριαλιστικό, αντιμονοπωλιακό, δημοκρατικό μέτωπο.

Το ποτάμι - και το ξέρουν πολύ καλά και αυτοί όπως και εμείς - δε γυρίζει πίσω. Παρά τα ζιγκ - ζαγκ καταλήγει στη θάλασσα. Ετσι και η πάλη των λαών θα καταλήξει στην ειρήνη, την αδελφοσύνη, τη δικαιοσύνη, την ισότητα, το Σοσιαλισμό".

"Φίλες και φίλοι, συντρόφισσες και σύντροφοι

Σε λιγότερο από 50 μέρες θα γίνουν δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές. Η κυβέρνηση και οι σύμμαχοί της, η ΝΔ που άξια συμπαραστέκεται στην κυβερνητική πολιτική, πρέπει να πάρουν το μήνυμα. Ολοι να δώσουμε τη μάχη για νομάρχες και δημάρχους, που στοχεύουν σε μια Αυτοδιοίκηση Νομαρχιακή και Πρωτοβάθμια, που θα μπει εμπόδιο στην υλοποίηση των πιο βάρβαρων και αντιλαϊκών επιλογών κυβέρνησης και ΕΕ.

Να 'στε σίγουροι ότι τη Δευτέρα στις 12 ή 19 Οκτώβρη, δε θα υπάρχουν ανεξάρτητοι και αδέσμευτοι νομάρχες ή δήμαρχοι.

Το θέμα είναι ποια είναι η δέσμευση που έχει ο καθένας. Και υπάρχουν δύο ειδών δεσμεύσεις. Η μία είναι απέναντι στο λαό και τα προβλήματά του και ηάλλη απέναντι στην κυβέρνηση, την ΕΕ και τα κάθε λογής διαπλεκόμενα.

Αν θέλετε νομάρχες και δημάρχους που θα είναι μαζί σας και στις χαρές και στις δυσκολίες, που δυστυχώς είναι περισσότερες, παλέψετε μαζί με τους κομμουνιστές για την ανάδειξή τους. Τώρα μπορείτε να κάνετε ένα βήμα μπροστά. Είμαστε σίγουροι ότι έτσι δε θα μετανιώσετε την άλλη μέρα από τις εκλογές.

Συντρόφισσες και σύντροφοι, ΚΝίτισσες και ΚΝίτες

Ενας ολόκληρος κόσμος μας περιμένει. Χωρίς εμάς τα όνειρα του Πλουμπίδη και του Μπελογιάννη, χωρίς τη δική μας δουλιά, δε δικαιώνονται.

Εμπρός, λοιπόν, να φθάσουμε κοντά στον κάθε εργαζόμενο, στο φτωχό αγρότη, τον μικρέμπορα και βιοτέχνη.

Να κάνουμε την ΚΝΕ πρωτοπόρο κομμάτι της νεολαίας της χώρας. Να ακούσουμε ξανά από γονείς να λένε: "Θα στείλω το παιδί μου στην ΚΝΕ για να αποφύγει τα ναρκωτικά, την απογοήτευση και την αποχαύνωση".

Εμπρός, λοιπόν, να ριζώνει στην καρδιά και το νου του λαού το αντιιμπεριαλιστικό, αντιμονοπωλιακό, δημοκρατικό μέτωπο. Ετσι θα τιμήσουμε τους ήρωές μας. Ετσι τιμάμε τον Ν. Πλουμπίδη".