Μετά από αλλεπάλληλες διαβουλεύσεις και αντιδικίες στους κόλπους του κυβερνητικού κόμματος, κατατέθηκε τελικά χτες στη Βουλή ο νέος νόμος περί ευθύνης υπουργών υπογραφόμενος από το σύνολο των υπουργών. Σημείο τριβής είχε αποτελέσει η πλειοψηφία με την οποία θα παρέπεμπε στο ειδικό δικαστήριο η Βουλή, υπουργό. Σύμφωνα με την αρχική πρόταση που υποστήριζε ο υπουργός Δικαιοσύνης Ε. Βενιζέλος, απαιτούνταν αυξημένη πλειοψηφία που οριζόταν αριθμητικά ίση με τον αριθμό της συμπολίτευσης, αυξημένο κατά ένα ποσοστό 1/10 του συνολικού αριθμού των βουλευτών της αντιπολίτευσης. Το σκεπτικό ήταν να εξασφαλίζεται η ελάχιστη πλειοψηφία παραπομπής μόνο όταν συμφωνεί και ένα τμήμα της αντιπολίτευσης. Στο νομοσχέδιο που κατατέθηκε περιλαμβάνεται αυτή η ρύθμιση με την προσθήκη ότι εάν κατά την πρώτη ψηφοφορία δε συγκεντρωθεί η ειδική αυτή πλειοψηφία, αλλά υπάρξει απόλυτη πλειοψηφία του όλου αριθμού των βουλευτών, τότε η ψηφοφορία επαναλαμβάνεται μετά από δέκα τουλάχιστον μέρες. Στην επαναληπτική ψηφοφορία η παραπομπή αποφασίζεται εφόσον υπέρ αυτής συγκεντρωθεί και πάλι η απόλυτη πλειοψηφία του όλου αριθμού των βουλευτών.

Σύμφωνα με τις άλλες ρυθμίσεις του νομοσχεδίου, προβλέπεται η κατάργηση του συστήματος των ιδιώνυμων υπουργικών εγκλημάτων. Για όλες τις αξιόποινες πράξεις των μελών της κυβέρνησης εφαρμόζονται οι κοινές διατάξεις του ποινικού δικαίου. Στις ειδικές διατάξεις του νέου νόμου περί ευθύνης υπουργών υπάγονται τα πλημμελήματα και κακουργήματα που τελούνται από υπουργό κατά την άσκηση των καθηκόντων του, όχι όμως τα πταίσματα. Για τις άσχετες με τα καθήκοντά του αξιόποινες πράξεις υπουργού όσο διαρκεί η θητεία του δε διώκεται ούτε συλλαμβάνεται, χωρίς άδεια της Βουλής, εκτός αν πρόκειται για αυτόφωρο κακούργημα. Επεκτείνεται έτσι και στους υπουργούς που δεν έχουν τη βουλευτική ιδιότητα η βουλευτική ασυλία. Η παραγραφή ορίζεται σε πέντε χρόνια με έναρξη τη μέρα τέλεσης της πράξης, ωστόσο η προθεσμία παραγραφής αναστέλλεται όσο διαρκεί η βουλευτική περίοδος μέσα στην οποία τελέστηκε η πράξη. Η απόφαση της Βουλής να επιτρέψει την ανάκριση εναντίον υπουργού, μπορεί να παρθεί με πρωτοβουλία πενήντα τουλάχιστον βουλευτών και λειτουργεί ως κίνηση ποινικής δίωξης. Η απόφαση για κίνηση της διαδικασίας και σύσταση της προανακριτικής επιτροπής λαμβάνεται με απλή πλειοψηφία. Καθιερώνεται ένα είδος "δεδικασμένου" για τον υπουργό που η Βουλή απέρριψε αίτηση δίωξής του. Διατηρείται το σύστημα των κατηγόρων βουλευτών. Ενδικα μέσα κατά της απόφασης του Ειδικού Δικαστηρίου δεν προβλέπονται. Αναγνωρίζεται η δυνατότητα επανάληψης της διαδικασίας μόνο υπέρ του κατηγορουμένου για τους λόγους που προβλέπονται στον Κώδικα Ποινικής Δικονομίας. Οι συμμέτοχοι κατηγορούνται και δικάζονται σύμφωνα με τις κοινές διατάξεις.