Αυτά και άλλα παρεμφερή ερωτήματα τίθενται δημοσίως, σε παντός είδους έντυπα, εφημερίδες, περιοδικά, βιβλία και σε τηλεοπτικές συζητήσεις. Τα θέτουν πολλοί και διάφοροι, που μπορούν να καταταγούν σε δυο κατηγορίες: Σ' εκείνους, που υπήρξαν πάντοτε εχθροί της Αριστεράς και σ' αυτούς, που την αποδέχθηκαν κι εντάχθηκαν στις δυνάμεις της, αλλά, τα τελευταία χρόνια, ιδίως μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού στις ανατολικές χώρες, απομακρύνθηκαν απ' αυτήν, σε αποστάσεις ποικίλες, μικρές, μέτριες ή μεγάλες.

Αλλοι, μετριοπαθέστεροι και συγκρατημένοι, διαπιστώνουν ότι η Αριστερά αφομοιώθηκε με το Κέντρο, ότι έγινε συστατικό νέων πολιτικών σχημάτων, άρα έχασε την αυτοτέλειά της. Δηλαδή, κατ' αυτούς, περιήλθε σε μια κατάσταση νεκροφάνειας.

Τέλος, άλλοι, ποιητικότεροι, θυμήθηκαν το λεχθέν για την Ελένη των ομηρικών επών και την αποκαλούν "αδειανό πουκάμισο". Με άλλα λόγια, πεζότερα, τη χαρακτηρίζουν σαν απ' αρχής ουτοπία.

Μπροστά σ' αυτή την ατέλειωτη και νεφελώδη πολιτικολογία, για την Αριστερά, προβάλλουν γεγονότα, που απλοποιούν τα πράγματα και αποσαφηνίζουν την κατάσταση. Γεγονότα, που τα παρακολουθούμε κι εμείς, οι απλοί πολίτες, και συνάγουμε εξ αυτών απλά συμπεράσματα.

Είδαμε τον καπιταλισμό, να επικρατεί σε μεγάλα τμήματα του πλανήτη. Τον είδαμε, να εισδύει στις ανατολικές χώρες, μετά την εκεί ανατροπή του σοσιαλισμού. Και τώρα τον βλέπουμε, να δείχνει το πολεμικό, αιματοβαμμένο πρόσωπό του. Δρα, σαν ιμπεριαλισμός, κι έχει προκαλέσει συγκρούσεις και αναστατώσεις σε πολλά σημεία της Γης. Στρέφοντας τη μια χώρα εναντίον της άλλης, κατοχυρώνει την κυριαρχία του και προσπορίζεται οικονομικά οφέλη.

Αλλά δεν τους άφησε ο καπιταλισμός. Αυτό το αδυσώπητο τέρας είχε μεν χάσει ένα κομμάτι του, το φασισμό, αλλά έμενε ισχυρό και πρόβαλε πάλι το απειλητικό και ειδεχθές μούτρο του. Ο κυριότερος εκπρόσωπός του, ο Ουϊστον Τσόρτσιλ, εξαπέλυσε τις απειλές του κατά της Σοβιετικής Ενωσης και προκάλεσε τον ψυχρό πόλεμο. Το σοσιαλιστικό στρατόπεδο αντέδρασε, συγκροτώντας σε πολλές χώρες, και στη δική μας, οργανώσεις προάσπισης της ειρήνης.

Αυτό γίνεται και τώρα. Τμήματα λαού των χωρών, τις οποίες έχει εμπλέξει ο καπιταλισμός σε πολυάριθμες συρράξεις, όπως και των χωρών, που διατρέχουν τον ίδιο κίνδυνο, δίνουν τα χέρια πάνω από σύνορα και, με το σωτήριο σύνθημα "τίποτε δε χωρίζει τους λαούς", προσπαθούν, να φράξουν τον αιματόβρεχτο δρόμο του καπιταλισμού και να ματαιώσουν τις δολιότητές του και τα σχέδιά του. Αυτή είναι η Αριστερά.

Τα μηνύματα, που αντάλλαξαν, μας θύμισαν τον μεγάλο Τούρκο ποιητή Ναζίμ Χικμέτ. Οταν στη χώρα μας, μετά τη λήξη του πολέμου, οι αριστεροί καταδιώκονταν ανηλεώς και στήνονταν μπροστά στα εκτελεστικά αποσπάσματα, ο Χικμέτ αρρώστησε από την καρδιά του και είπε στο γιατρό, που τον εξήτασε:

- Πώς να είναι καλά η καρδιά μου, γιατρέ; Η μισή είναι άρρωστη και η άλλη μισή ντουφεκίζεται κάθε πρωί στην Ελλάδα.

Αυτή είναι η Αριστερά.

Ασημάκης ΓΙΑΛΑΜΑΣ