Δεν κόμισε ασφαλώς "γλαύκα ες Αθήνας" ο υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας, όταν προχτές, απευθυνόμενος στους συνδικαλιστές ναυτεργάτες, δήλωνε: "Είμαστε κυβέρνηση και κάνουμε ό,τι θέλουμε"! Αυτό ακριβώς γινόταν πάντα, αυτό ακριβώς γίνεται και σήμερα. Υπό τον αυτονόητο, βέβαια, όρο ότι αυτό που κάνουν οι εκάστοτε αστικές κυβερνήσεις τελεί υπό την έγκριση, αν όχι υπό την υπαγόρευση, αυτών που κατέχουν την οικονομική εξουσία. Και βεβαίως υπό την αυτονόητη αρχή: Αυτά γίνονται, αλλά δε λέγονται. Δε λέγονται, γιατί το "παιχνίδι" της αστικής δημοκρατίας, έχει ανάγκη τόσο τα προσχήματα, όσο και τη συστηματική καλλιέργεια στα πλατιά λαϊκά στρώματα της γνωστής αυταπάτης "από το λαό, με το λαό, για το λαό". Και βεβαίως κάτι παραπάνω ξέρουν απ' αυτά τα τερτίπια οι πλέον ξεσκολισμένοι ταχυδακτυλουργοί του είδους, οι επινοητές του συνθήματος: "Το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση, ο λαός στην εξουσία" παλιότερα, των "κοινωνικών συμβολαίων" αργότερα και των "κοινωνικών διαλόγων" τελευταία...

Να όμως, που μερικές φορές είτε η "λανθάνουσα γλώσσα", είτε η "τρικυμία εν κρανίω" ορισμένων υπουργών, είτε η ίδια η σκοπιμότητα για την επίδειξη της αναγκαίας "πυγμής", οδηγούν στην ωμή παραδοχή της αλήθειας γύρω από την αλαζονεία, την αυθαιρεσία, τον αυταρχισμό της εξουσίας τους, την πλήρη περιφρόνηση, αποστροφή και εχθρότητα προς οτιδήποτε αυθεντικά λαϊκό. Από την άποψη αυτή η "γκέλα" του υπουργού Ναυτιλίας ήρθε, ακριβώς την επομένη της εναρκτήριας φιέστας του "κοινωνικού διαλόγου" να επιβεβαιώσει πλήρως τις εκτιμήσεις και τις καταγγελίες όσων αρνήθηκαν να πάρουν μέρος σ' αυτή την απάτη. Να αποκαλύψει ότι όταν η κυβέρνηση μιλά για "διάλογο", δεν εννοεί τίποτα άλλο από ένα ισχυρό προπέτασμα καπνού, που έρχεται να καλύψει προειλημμένες αποφάσεις - φωτιά για τα λαϊκά συμφέροντα. Οτι αυτός ο "διάλογος" είναι μαϊμού, μια πλήρως χοντροκομμένη διαστροφή ακόμα και της έννοιας της στοιχειώδους διαπραγμάτευσης, που δεν έχει καμία σχέση με το διάλογο που πάντοτε επιδιώκουν οι εργαζόμενοι για την προβολή και την ικανοποίηση των αιτημάτων τους, σε συνδυασμό με την ανάπτυξη των αγώνων τους. Επ' αυτού, επί του διαλόγου μεταξύ αντιτιθέμενων συμφερόντων και τάξεων, η σημερινή και οι προηγούμενες κυβερνήσεις απαντούν συνήθως με το: "δε συζητώ με απεργούς". Απαντούν, επίσης, συχνά με τη "γλώσσα" των ΜΑΤ, της ποινικοποίησης, των διώξεων, του "κοινωνικού αυτοματισμού"...

Και, για να επανέλθουμε στον υπουργό Εμπορικής Ναυτιλίας, να σημειώσουμε ότι το Πασαλιμάνι, παλιότερα και τώρα, έχει φιλοξενήσει και το... διάλογο των "εταίρων" και το διάλογο του αγώνα. Και τον προκάτ "διάλογο" με τη συμβιβασμένη πλειοψηφία της ΠΝΟ, σαν και αυτόν που βρίσκεται τώρα σε εξέλιξη, με τους εφοπλιστές να πετάνε ταυτόχρονα τους Ελληνες ναυτεργάτες έξω από τα πλοία! Και το διάλογο, τη διαπραγμάτευση, που στηρίζεται στην κινητοποίηση και δράση των ίδιων των ναυτεργατών, προβάλλοντας και διεκδικώντας λύσεις στα προβλήματα. Και η πείρα, χωρίς να επιδέχεται καμιά απολύτως εξαίρεση, λέει πως ό,τι κατακτήθηκε μέχρι τώρα, έγινε με το δεύτερο δρόμο. Πως οι κατακτήσεις συμβαδίζουν απόλυτα με το βαθμό ανάπτυξης της συνειδητοποίησης, των αγώνων και της ενότητας των εργαζομένων.