Δεν πάει πολύς καιρός που στη Γαλλία, ο διευθυντής της «Κομεντί Φρανσέζ» ανακοίνωσε ότι δεν επιτρέπει να ανέβει στη σκηνή το έργο του Πέτερ Χάντκε γιατί, παρότι προβλεπόταν στο πρόγραμμα του θεάτρου, ο συγγραφέας Χάντκε είχε στο μεταξύ παραβρεθεί στην κηδεία του Μιλόσεβιτς...

*

Το νέο επιτίμιο της «δημοκρατίας» στο πρόσωπο του Χάντκε εκδηλώθηκε αυτή τη φορά στη Γερμανία. Οι άρχοντες του Ντίσελντορφ διαμήνυσαν ότι δεν πρόκειται να επιτρέψουν την υλοποίηση της απόφασης της «Επιτροπής Βραβείου Χάινριχ Χάινε» και ότι δε θα απονείμουν το ομώνυμο βραβείο στον Χάντκε αφού τόλμησε να καταγγείλει το ΝΑΤΟ για τη δράση του στη Γιουγκοσλαβία...

*

Αυτά συμβαίνουν σε Γαλλία και Γερμανία, στον περίφημο «γαλλογερμανικό άξονα», την «ατμομηχανή» της ΕΕ. Μια ΕΕ που οι ταγοί της παρακολουθούν σε άλλα κράτη- μέλη της να λογοκρίνονται ποιητές και να «κρίνονται» καλλιτέχνες στη βάση των «κοινωνικών φρονημάτων» τους και σε άλλα κράτη-μέλη, όπως στη Βαλτική, να χτίζονται μνημεία υπέρ των ναζί...

***

Η νέα περιπέτεια του Χάντκε είναι ακριβώς αυτό: Συνώνυμη της «δημοκρατίας» τους.

Το εξόχως συμβολικό είναι ότι το «βραβείο Χάινε», που αρνούνται στον Χάντκε, φέρει το όνομα ενός μεγάλου ποιητή, του Χάινριχ Χάινε, που είχε «παρόμοιες» περιπέτειες με τον Χάντκε, καθώς η πατρίδα του, η Γερμανία, απαγόρευε την κυκλοφορία κειμένων του και ο ίδιος ζούσε εξόριστος. Και να που σχεδόν 200 χρόνια μετά, τα λόγια με τα οποία μιλούσε ο Χάινε για την εποχή του, ταιριάζουν γάντι για την εποχή και του Χάντκε:

*

«Και όμως με παρρησία ομολογώ, ότι αυτός ο κομμουνισμός θέλγει την ψυχή μου, που δεν μπορώ να κάνω αλλιώς... Μακάρι η δικαιοσύνη να ακολουθήσει το δρόμο της, μακάρι να γίνει κομμάτια αυτός ο παλιός κόσμος, όπου εξαφανίστηκε η αθωότητα, όπου ευδοκίμησε η ιδιοτέλεια, όπου ο άνθρωπος εκμεταλλεύτηκε τον άνθρωπο. Μακάρι να καταστραφούν σύρριζα αυτοί οι σουβατισμένοι τάφοι, όπου κυριαρχούσαν το ψέμα και η διαφθορά (...). Ουρλιάχτε μόνο! Θα 'ρθει η μέρα που η μοιραία κλοτσιά θα σας συντρίψει. Με αυτή την πεποίθηση μπορώ να εγκαταλείψω αυτόν τον κόσμο χωρίς ανησυχία...».