Τα όσα είπε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος περί «στοχοποίησης» του Γ. Βουλγαράκη, το γεγονός δηλαδή ότι η πολιτική κριτική και η κριτική των ΜΜΕ για τα πεπραγμένα ενός υπουργού έφτασε να «ποινικοποιείται» και να λογίζεται σαν «υπόλογη» για την ...«υποκίνηση» (!) της δράσης «επαναστατών» και προβοκατόρων, σαν αυτούς που έβαλαν τις προάλλες τη βόμβα στο Λυκαβηττό, δεν είναι μια στιγμιαία «εκτροπή» προς τον αφτιασίδωτο αυταρχισμό. Είναι σταθμός σε μια διαρκή πορεία αντιδημοκρατικής διολίσθησης που πορεύεται το αστικό κράτος και υπηρετούν με την πολιτική τους οι δικομματικοί εταίροι.

***

Πριν φτάσουμε στο σημείο, στο όνομα της «αντιτρομοκρατίας», να «στοχοποιείται» η πολιτική κριτική, η έκφραση γνώμης, η αντίθετη άποψη και η καταγγελία των πεπραγμένων της κυβέρνησης, είχαμε περάσει από το προπαρασκευαστικό στάδιο:

Να λογίζεται σαν «υπέρτατος νόμος» (!) η γενικευμένη αυθαιρεσία, η δράση των χαφιέδων, των πρακτόρων, των ασφαλιτών και κάθε λογής μηχανισμού υπονόμευσης στοιχειωδών ατομικών, κοινωνικών, πολιτικών, δημοκρατικών ελευθεριών.

***

Αντί άλλης απόδειξης θα περιοριστούμε σε δύο και μόνο αναφορές. Υπενθυμίζουμε:

α) Τη θέση που διατύπωσε η κυβέρνηση της ΝΔ και ο εκπρόσωπος του υπουργείου Δημόσιας Τάξης, όταν παραμονές των Ολυμπιακών Αγώνων η «Δημοκρατική Συσπείρωση για τις Λαϊκές Ελευθερίες και την Αλληλεγγύη» προσέφυγε στα δικαστήρια κατά της λειτουργίας του «Ζέπελιν». Είπε, τότε, ο εκπρόσωπος του υπουργείου Δημόσιας Τάξης στο δικαστήριο:

• «Η μόνη σκέψη από την οποία πρέπει να διακατέχεται ο Ελληνας πολίτης είναι η διαχρονική ρήση ότι υπέρτατος νόμος είναι τώρα η ασφάλεια και η αξιοπρεπής εμφάνιση της πατρίδας»!

Οσο για το δικαστήριο αποφάσισε ακριβώς αυτό: Οτι η παρακολούθηση όλων των Ελλήνων από το ρουφιανο- Ζέπελιν ήταν ο «υπέρτατος νόμος»...

*

β) Τη θέση που είχε διατυπώσει το 2001 η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και ο τότε υπουργός Δικαιοσύνης, εισηγητής του «τρομονόμου»:

• «Επιτρέπεται η ήπια παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, χάριν ενός ανώτερου αγαθού, όπως είναι η ανθρώπινη ζωή»!

***

Αυτά εισηγείτο, αυτά έκανε νόμους, τότε, το «αντιτρομοκρατικό» δικομματικό κλαμπ (μαζί ψήφισαν τον «τρομονόμο» ΝΔ και ΠΑΣΟΚ). Και κάπως έτσι φτάσαμε στο σήμερα.

Σήμερα που στο πλαίσιο της «ήπιας» (!) παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, «στοχοποιείται» ακόμα και το δικαίωμα της έκφρασης, της διαφωνίας, της κριτικής!