Ούτε μία λέξη αποδοκιμασίας δε βγήκε από τα χείλη των υπουργών της κυβέρνησης για προκλητικές προτάσεις του ΣΕΒ, που στοχεύουν στον εξανδραποδισμό των εργαζομένων.

Με νεφελώδεις και αόριστες διακηρύξεις του τύπου «η κυβέρνηση αποφασίζει» και ανεπίσημες διαρροές κύκλων του Μαξίμου που την εμφανίζουν ως ουδέτερο διαιτητή, που δεν παρεμβαίνει στο «διάλογο» μεταξύ των «κοινωνικών εταίρων», η κυβέρνηση αποφεύγει πάση θυσία να εμφανιστεί απέναντι από τους μεγαλοβιομήχανους και τους κεφαλαιοκράτες.

«Την οικονομική πολιτική της χώρας την καθορίζει η κυβέρνηση», ήταν η λακωνική απάντηση που έδωσε χτες ο Ευ. Αντώναρος όταν κλήθηκε να τοποθετηθεί στις «προτάσεις» του ΣΕΒ, επαναλαμβάνοντας παρόμοια δήλωση του Γ. Αλογοσκούφη την προηγούμενη μέρα.

Ο αναπληρωτής εκπρόσωπος δεν μπόρεσε να απαντήσει στο ερώτημα πώς συμβαίνει όλα τα νομοσχέδια που έχει ψηφίσει μέχρι τώρα η γαλάζια διακυβέρνηση να αποτελούν «αιτήματα» του ΣΕΒ, που απλά η κυβέρνηση αναλαμβάνει να τα κάνει νόμο του κράτους. Ο κατάλογος είναι πλούσιος: φορολογικός νόμος, «αναπτυξιακός», νόμος για τις εργασιακές σχέσεις (ελαστικό 8ωρο), τις συμπράξεις δημοσίου και ιδιωτικού τομέα, ο νόμος για τις ΔΕΚΟ, για τη διεύρυνση του ωραρίου καταστημάτων, ασφαλιστικό τραπεζών κ.ο.κ. αποτελούσαν αιτήματα της εργοδοσίας που η κυβέρνηση της ΝΔ «πρόλαβε» και έκανε νόμους και ήδη οι καπιταλιστές απολαμβάνουν τους «καρπούς» τους.

Από την άλλη η κυβέρνηση δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να χαρακτηρίσει «ακραίες» ή να απορρίψει τις προτάσεις της ηγεσίας των βιομηχάνων γιατί δεν απέχουν καθόλου από αυτές που η ίδια εφαρμόζει ως εργοδότης. Τα ερωτήματα είναι αμείλικτα:

- Γιατί ο ΣΕΒ να μη θεωρεί γενναιόδωρη την «αύξηση» του 2,8%, όταν η κυβέρνηση επέβαλε στις πρώην ΔΕΚΟ ανώτατο όριο το 3%;

- Η κυβέρνηση δεν είναι που καταργεί τις συλλογικές διαπραγματεύσεις στις «ελλειμματικές» πρώην ΔΕΚΟ και παγώνει τους μισθούς κατά βούληση;

- Για να μη θέλει ο ΣΕΒ ελεύθερες απολύσεις για τους νεοπροσλαμβανόμενους όταν το ίδιο καθεστώς έχει η ίδια καθορίσει για τους νεοδιορισμένους στις πρώην ΔΕΚΟ;

- Είναι τυχαίο άραγε ότι η κυβέρνηση Καραμανλή ποτέ δεν αποδοκίμασε το νόμο ντε Βιλπέν για ελεύθερες απολύσεις για τους νέους κάτω των 26 χρόνων;

- Γιατί να μη ζητά ο ΣΕΒ αύξηση των ορίων ηλικίας και μείωση των συντάξεων, αφού οι καθ' ύλην αρμόδιοι υπουργοί δήλωσαν ότι θα περιλαμβάνονται στην ατζέντα του «διαλόγου» για το Ασφαλιστικό;