Στην εμπορευματοποίηση του αθλητισμού από όλες τις κυβερνήσεις αναφέρθηκε στη δευτερολογία της η Αλ. Παπαρήγα υπογραμμίζοντας ότι το μεγαλύτερο μέρος της ομιλίας του αρμόδιου υφυπουργού Γ. Ορφανού αφιερώθηκε στις ΠΑΕ και στον επαγγελματικό αθλητισμό.

«Δεν αρκεί, είπε, να μιλάμε για τη στήριξη των ερασιτεχνικών ομάδων γιατί, σε τελευταία ανάλυση, μέσα στις σημερινές συνθήκες οι ερασιτεχνικές δεν είναι τίποτε άλλο παρά τα τσικό των επαγγελματικών και πολλές από τις ερασιτεχνικές δεν ξέρω και πόσο πραγματικά ερασιτεχνικές είναι. Για αυτό εμείς δίνουμε σημασία στη φυσική αγωγή, στον αθλητισμό του σχολείου, της γειτονιάς, στο χώρο δουλιάς».

Σχολιάζοντας την τοποθέτηση του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου της ΝΔ Α. Τασούλα ότι το ΚΚΕ βλέπει το ζήτημα από μία δογματική σκοπιά και τα ανάγει όλα σε γενικό πολιτικό ζήτημα τόνισε: «Αναμφισβήτητα όλες οι πτυχές της ζωής μας έχουν άμεση, έμμεση, καμιά φορά και λίγο πιο απόμακρη σχέση με το γενικό πολιτικό πρόβλημα, αλλά να σας τα πω και πολύ απλά: Ας πάρουμε το ποδόσφαιρο. Εγώ θα έλεγα ότι από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, τη δεκαετία του 1950, ποιες ομάδες είναι μπροστά; Συγκεκριμένες ομάδες. Οι ίδιες ομάδες, στις διοικήσεις των οποίων - ακόμα και όταν ήταν ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο - ήταν πολιτικοί παράγοντες, οικονομικοί παράγοντες κλπ.

Ας πάρουμε τώρα το ποιες ομάδες είναι αυτές που υπερισχύουν. Αυτές που έχουν παράγοντες που μπορούν να κάνουν αγορές ποδοσφαιριστών από τη Βραζιλία, από δω και από κει.

Η φασαρία που γίνεται με τις αγορές των ποδοσφαιριστών με δισεκατομμύρια; Δηλαδή, αυτά εμάς δεν πρέπει ως Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας να μας ενοχλήσουν; Μας ενοχλούν. Δεν μπορεί να επενδύονται δισεκατομμύρια ή εκατομμύρια ευρώ στα πόδια ενός ποδοσφαιριστή και δεν μπορεί, αν θέλετε, αυτός ο ποδοσφαιριστής να γίνεται παγκόσμιο είδωλο, όπως ο Ντ. Μπέκαμ μετά της κυρίας του. Ολα αυτά τα πράγματα διαμορφώνουν αυτό που λέμε - ιδιαίτερα στη νέα γενιά - προσανατολισμούς και αξίες.

Επομένως, είτε μας αρέσει είτε όχι, είτε το βλέπουμε είτε δεν το βλέπουμε, δυστυχώς ο αθλητισμός έχει διασυνδεθεί με συγκεκριμένα πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα και ασκεί σημαντικό ρόλο στους ιδεολογικούς και πολιτιστικούς προσανατολισμούς».

«Ας πάρουμε το ζήτημα της βίας στα γήπεδα. Εχει ή δεν έχει βαθύτερα κοινωνικά αίτια; Αυτό το φαινόμενο δεν υπάρχει μόνο στην Ελλάδα. Υπάρχει και στην πολιτισμένη Ευρώπη και στη λιγότερο "πολιτισμένη" Ανατολή. Ποιος υποδαυλίζει αυτήν τη βία με την έκταση που έχει; Εχει κοινωνικά αίτια. Ελέγχεται τώρα η κυβέρνηση για το τι μέτρα παίρνει ώστε να σταματήσει η βία στα γήπεδα. Τουλάχιστον από την εμπειρία που υπάρχει στη Μεγάλη Βρετανία, πήραν μέτρα, "καθάρισαν" τα γήπεδα και μετά βρέθηκε στις γειτονιές.

Οταν υπάρχει μια κοινωνική οργή και όταν αθλήματα που, αν θέλετε, έχουν ένα λαϊκό χαρακτήρα - δεν έχει τον ίδιο λαϊκό χαρακτήρα η ιππασία, ας πούμε, με το ποδόσφαιρο - όταν αυτά τα αθλήματα συνδέονται με πολιτικούς και με οικονομικούς παράγοντες ή με παράγοντες των μέσων μαζικής ενημέρωσης και διαμορφώνονται καταστάσεις, όλα αυτά μπορεί να οδηγήσουν στο να μετατοπιστεί η πολιτική αντίθεση, η αντίθεση απέναντι σε μία κυβέρνηση, σε μία εκτονωτική, λαθεμένη βεβαίως, αντίθεση ανάμεσα στους φιλάθλους της α΄ ή της β΄ ομάδας. Ξεχάσαμε τι έγινε όταν έπαιξε η Ελλάδα με την Αλβανία; Υπεισήλθε το πολιτικό κριτήριο του εθνικισμού κλπ. σε αυτά;

Δεν είναι λοιπόν το ΚΚΕ που γενικεύει ετσιθελικά. Αυτά τα πράγματα υπάρχουν, διαμορφώθηκαν μέσα στη ζωή και έπαψαν πια ο αθλητισμός και η αθλητική πολιτική να είναι αθώα πράγματα».

Σχολιάζοντας τα όσα ακούστηκαν από τον υφυπουργό ότι ο αθλητισμός είναι παράγοντας της διεθνούς συνεργασίας και της ειρήνης, τόνισε: «Πάλι ακούμε τα ίδια και τα ίδια. Εντάξει, αυτά είναι ωραία πράγματα, αλλά δεν είναι έτσι. Θυμάστε τι σημαία σηκώθηκε με την ολυμπιακή εκεχειρία που θα γινόταν στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Σταμάτησε η βία των Ισραηλινών κατά των Παλαιστινίων; Σταμάτησε η βία στο Ιράκ; Δεν τα υποτιμάμε αυτά γιατί κι εμείς είμαστε υπέρ της επικοινωνίας των λαών και, αν θέλετε, υπέρ της σωστής άμιλλας, αλλά δεν είναι πια αθώα αυτά τα πράγματα.

Ας δώσουμε λοιπόν στον αθλητισμό, έστω στις σημερινές συνθήκες, τη δυνατότητα που έχει να προσφέρει στην Υγεία, στην αντιμετώπιση των ναρκωτικών ή, αν θέλετε, της αποξένωσης. Ας δώσουμε τη δυνατότητα να διοχετεύσει την ενεργητικότητα των νέων ανθρώπων, πέρα από το θέμα της Υγείας και ας αφήσουμε όλες αυτές τις μεγαλοστομίες, για τον αθλητισμό ως παράγοντα επίλυσης πολιτικών προβλημάτων, προσεγγίσεως των λαών κλπ. Αυτό θα είναι ανάλογο - να το πω καθαρά - με το ποια πολιτική υλοποιείται, ποια κυβέρνηση είναι και αν θέλετε και η συσπείρωση που διαμορφώνεται σε μία συγκεκριμένη ομάδα τι και πώς το προωθεί. Γενικά έτσι έπρεπε να είναι, αλλά δεν είναι έτσι. Επομένως, ας πάμε σε μία πιο ρεαλιστική τοποθέτηση του ρόλου του αθλητισμού μέσα στις σημερινές συνθήκες».

Η Αλ. Παπαρήγα ζήτησε τη λήψη συγκεκριμένων μέτρων για τη φυσική αγωγή στην Παιδεία και υπογράμμισε:

«Ποιος έχει την κύρια ευθύνη στο θέμα της φυσικής αγωγής στο χώρο της Παιδείας; Το υπουργείο Παιδείας; Δεν υπάρχει μια γενικότερη αθλητική πολιτική που βεβαίως συνδέεται με την Παιδεία και με πάρα πολλά άλλα πράγματα; Χρειάζεται ενιαία πολιτική και εξειδίκευση στο χώρο της Παιδείας. Ξαναλέμε, φυσική αγωγή για όλο το λαό και αλλαγή στάσης όλων μας, έστω και σε αυτή την ηλικία που είμαστε σήμερα, αλλά τουλάχιστον για τις επόμενες γενιές. Δεν απαντήσατε σε αυτό το ζήτημα.

Αναπτύσσονται μια σειρά δραστηριότητες, παραδείγματος χάριν από τους δήμους, τώρα μάλιστα που έχουμε και δημοτικές εκλογές. Μου έλεγαν για το γύρο που έγινε στη Νέα Σμύρνη. Συμμετείχαν χιλιάδες κόσμου γιατί ο κόσμος έχει μια διάθεση να αθληθεί. Μπορεί να μην την έχει μόνιμα, μπορεί να μην την κάνει τρόπο ζωής, αλλά την έχει, έστω κατά διαστήματα. Εδώ για να κάνεις ένα γύρο σε ένα δήμο, πρέπει να έχεις μια ολόκληρη υποδομή. Υπήρχε κόσμος που κινδύνευσε τρέχοντας. Δηλαδή, θέλει και μια σειρά τέτοια ζητήματα, γιατί ο ερασιτεχνικός αθλητισμός βεβαίως είναι και στην ευθύνη των σωματείων. Ομως, αν είναι συνδικάτο που την κάνει, πρέπει να έχει την ευθύνη.

Ωστόσο, πρέπει να υπάρχουν κάποιες προδιαγραφές. Βλέπουμε παιδιά που παθαίνουν ανακοπή καρδιάς μέσα στα γυμναστήρια. Δεν ξέρω, μπορεί να μην έπρεπε να αθληθούν. Μπορεί να είναι και μια τυχαία περίπτωση, αλλά τα φαινόμενα υπάρχουν. Επομένως, δεν μπορούμε να πούμε όλα τα φρούτα να ανθίσουν και ιδιαίτερα όσον αφορά τη νεολαία, τα μικρά παιδιά. Γιατί εν πάση περιπτώσει εμείς οι ενήλικες ας παίρνουμε και μόνοι μας τα μέτρα μας, αν θέλουμε να πάρουμε ρίσκο».

«Κύριε Α. Λοβέρδο, πρώην υφυπουργέ του ΠΑΣΟΚ, τι να σας πω; Μιλήσατε σαν γνήσιος εκπρόσωπος - να το πω καθαρά - του ΠΑΣΟΚ, που είδε τον αθλητισμό για τον τουρισμό και για το ονόρε της Ελλάδας, για τη φυσιογνωμία της Ελλάδας στα διεθνή. Δεν είναι αυτό, να αναβαθμιστεί δηλαδή η θέση της Ελλάδας σαν χώρα που στέγασε τους Ολυμπιακούς Αγώνες και εκείνα και τα άλλα. Εχουν φύγει όλα αυτά τώρα από τη μέση. Υπάρχει πολύ μεγάλη διαφορά ανάμεσα σε εκείνο το ολυμπιακό πνεύμα με το τωρινό. Τότε μαζεύονταν στο γυμναστήριο, μίλαγαν, συζητούσαν, ήταν άσκηση σώματος και πνεύματος, εκεί και η φιλοσοφία, εκεί και η άσκηση. Η όλη σας λογική σε αυτά που είπατε ήταν αυτή που ακούγαμε τέσσερα χρόνια: Νυν υπέρ πάντων οι Ολυμπιακοί Αγώνες, ο τουριστικός αθλητισμός, ο αθλητικός τουρισμός - κατά το «θρησκευτικός τουρισμός» - ο συνεδριακός τουρισμός και πάει λέγοντας.

Αν υποτάξουμε τον αθλητισμό - και έχει υποταγεί ο αθλητισμός - σε όλα αυτά, τα πράγματα είναι πολύ άσχημα. Για εμάς δείκτης για τη θέση της Ελλάδας σε μια παγκόσμια κατάταξη είναι το επίπεδο του σχολικού αθλητισμού, πόσα παιδιά αθλούνται και από κει και πέρα πώς αυτό γίνεται εφ' όρου ζωής. Να υπάρχει αυτό που λέμε διάθεση και στάση να γυμναστούν. Βεβαίως, είναι και άλλοι παράγοντες, δεν είναι οι πρωτιές.

Την Κυριακή άνοιξα και εγώ την τηλεόραση να δω έναν ποδοσφαιρικό αγώνα και μάλιστα δεν ήταν η ομάδα που με ενδιέφερε, αλλά με ενδιέφερε να δω ποδόσφαιρο. Ολη η προπαγάνδα ήταν η εξής: Οι τσιρλίντερς - που τις φέραμε δεν ξέρω και εγώ από πού - δηλαδή οι χορεύτριες πριν από τον αγώνα. Ολόκληρα αμερικάνικα κολέγια έχουν κριτήριο για την απόδοση του φοιτητή το πώς θα παίξει στο μπέιζμπολ κλπ.. Μπορεί το μυαλό του να είναι άδειο, αλλά να διακρίνεται στο μπέιζμπολ. Υπάρχουν τέτοια πράγματα. Κοιτάξτε αυτό δεν το λέω για τις κοπέλες που χόρευαν. Αυτό που είδα δεν ήταν άσχημο, αλλά δεν το καταλαβαίνω. Πάω στο γήπεδο. Γιατί δηλαδή πρέπει να βλέπω γυναίκες να χορεύουν ή να βλέπω μπαλέτο;

Τελικά, δεν μπορεί ο αθλητισμός να είναι το εμπόριο του ανθρώπινου σώματος. Ταυτίζεται ο αθλητισμός με αυτό που λέμε τέλειο άνθρωπο, με τον υπεράνθρωπο. Είναι πάρα πολύ σοβαρά τα πράγματα και ακριβώς επειδή εμείς δεν περιμένουμε τη μεγάλη πολιτική αλλαγή για να λυθούν ζητήματα, επειδή ανησυχούμε για τις συνειδήσεις και τις στάσεις που διαμορφώνονται σήμερα, θέλουμε όσο γίνεται, τουλάχιστον σε αυτό το πεδίο, να πείσουμε ότι πρέπει να αποεμπορευματοποιηθεί ο τομέας του αθλητισμού, αλλά και η ίδια η ιδέα του αθλητισμού.

Τα πράγματα είναι πάρα πολύ πιο επικίνδυνα και να σας πω ότι θα είναι ανεξέλεγκτα από ένα σημείο και μετά. Δεν πρόκειται να ελεγχθούν. Θα μου πεις: Τι να κάνω, αφού υπάρχουν ιδιώτες; Ναι, αλλά έχει καταντήσει ένα θέμα όπου θα αθλείται ο νέος και θα έχει όλα τα κουσούρια μιας αντικοινωνικής προσωπικότητας, μιας προσωπικότητας με μη σωστή κοινωνική συμπεριφορά. Με αυτήν την έννοια αντιδρώ, όταν λέτε ότι ο αθλητισμός είναι παράγοντας. Αυτά είναι σχετικά πράγματα. Μπορεί να γίνει και παράγοντας διαμόρφωσης προσωπικότητας της βίας. Μπορεί να γίνει και παράγοντας απανθρωπιάς. Τίποτα από μόνο του δεν είναι θετικό στην ανθρώπινη προσωπικότητα.

Τέλος, το κυριότερο για εμάς και άμεσα θα το ζητήσουμε - είναι και θέμα του υπουργείου Παιδείας - είναι το εξής: Πώς θα μπει στο σχολείο η φυσική αγωγή - γιατί δεν είναι τώρα ουσιαστικά - όχι σαν πάρεργο. Εδώ πρέπει να εναρμονιστεί με το αναλυτικό πρόγραμμα διδασκαλίας, με τις ώρες διδασκαλίας. Δυστυχώς τα πράγματα απωθούν το νέο άνθρωπο να ασχοληθεί με τη φυσική αγωγή. Από τη Β΄ Λυκείου και μετά, αυτό σταματά, δεν αθλούνται τα παιδιά, άντε γίνεται το πολύ στο Γυμνάσιο. Ολο αυτό το σύστημα του σχολείου για να δώσουν τις εξετάσεις στα πανεπιστήμια, οδηγεί πού;

Ενα τελευταίο. Μη σας φανεί περίεργο. Θα γυρίσουμε σε ακραίες καταστάσεις, με σύγχρονο βέβαια μανδύα, κύριε Λοβέρδο. Γιατί με την ομιλία σας ελέγχετε την κυβέρνηση σε λάθος κατεύθυνση. Να την ελέγξετε και να την καταδικάσετε, αλλά το κάνετε σε λάθος κατεύθυνση, αυτή της εμπορευματοποίησης κλπ.».