«Επιτέλους, με το τερατώδες "αντικομμουνιστικό μνημόνιο", που δέχτηκε η Πολιτική Επιτροπή του Συμβουλίου της Ευρώπης και πρόκειται να αποδεχτεί και η Κοινοβουλευτική Συνέλευση, διαλύθηκαν οι αμφιβολίες πολλών εκατομμυρίων Ευρωπαίων πολιτών για την πραγματική υπόσταση της λεγόμενης δημοκρατικής Ευρώπης, που θα προασπίζει τα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα όλων των Ευρωπαίων και τα προσωπικά τους δεδομένα (τα λεγόμενα ανθρώπινα δικαιώματα).

Με την αποδοχή των αρχών της "ελεύθερης αγοράς", την κατεδάφιση των εργατικών δικαιωμάτων που κατακτήθηκαν με αγώνες δυο αιώνων, την παροχή απεριόριστων δικαιωμάτων στο ευρωπαϊκό και στο διεθνές κεφάλαιο, την προσχώρηση στην παγκοσμιοποίηση, δηλαδή τη ληστρική εκμετάλλευση όλων των λαών από τις πολυεθνικές, οι μεγαλύτερες και περισσότερες των οποίων είναι αμερικανικές, με την υποταγή της στις θελήσεις της αμερικανικής αυτοκρατορίας και τη συμμετοχή της στους "προληπτικούς πολέμους", με πρόσχημα την καταπολέμηση της τρομοκρατίας ή την αποκατάσταση της δημοκρατίας, αποδείχτηκε ότι δεν είναι μια Ευρωπαϊκή Δημοκρατική Κοινότητα, αλλά ένα παράρτημα της Αμερικανικής Αυτοκρατορίας.

Αυτή η Ευρώπη, που βαθμιαία αμνήστευε το φασισμό με την αναθεώρηση της Ιστορίας των τελευταίων 100 χρόνων, που αποδέχεται χώρες, όπου καταδιώκονται όσοι πολέμησαν το ναζισμό και το φασισμό και τιμώνται με μετάλλια, συντάξεις και μνημεία οι συνεργάτες των SS, ως "αγωνιστές της ελευθερίας" (Λετονία, Εσθονία, Λιθουανία) και χώρες στις οποίες απαγορεύεται η λειτουργία κομμουνιστικών και εργατικών κομμάτων (Πολωνία, Ρουμανία, Τσεχία, Αλβανία, και οι 3 Βαλτικές που προαναφέρθηκαν), τώρα, με το "αντικομμουνιστικό μνημόνιο", αποκαθιστά πλήρως το φασισμό, με το επιχείρημα ότι χειρότερα εγκλήματα διέπραξαν οι κομμουνιστές στις χώρες όπου επικράτησαν, άρα όσοι πολέμησαν το φασισμό δεν πρόσφεραν υπηρεσία στην ανθρωπότητα, αλλά οι συνεργαζόμενοι με τους φασιστικούς στρατούς κατοχής και τους SS.

Το "αντικομμουνιστικό μανιφέστο" δεν αναφέρεται βεβαίως μόνο στο παρελθόν, αλλά κυρίως στο μέλλον. Ο βασικός σκοπός του είναι η αντιμετώπιση των λαϊκών κινημάτων στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες, των οποίων οι λαοί, τρομαγμένοι από τη βάρβαρη επιστροφή του καπιταλισμού στις χώρες τους και στερημένοι από τη στέγη, τη δουλιά, την υγιεινή και την Κοινωνική Ασφάλιση(περίθαλψη υγείας, σύνταξη)που είχαν, πεινασμένοι και άστεγοι, θυμούνται με νοσταλγία τα σοσιαλιστικά καθεστώτα, αλλά και στις υπόλοιπες χώρες του κόσμου, όπου το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών μεγαλώνει, προπάντων όμως στις χώρες της Ν. Αμερικής, όπου οι λαϊκές δυνάμεις κατακτούν την εξουσία και προσπαθούν να περιορίσουν την ασυδοσία του διεθνούς κεφαλαίου, να σώσουν τις πλουτοπαραγωγικές πηγές τους από τη ληστεία και να δώσουν στους λαούς τους αυτό που τους ανήκει.

Τα θεμέλια της κοσμοκρατορίας των ΗΠΑ και των συμμάχων τους τρίζουν. Τα εγκλήματά τους από τον καιρό της αποικιοκρατίας, κατά τον Α΄ και τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, στην Κορέα, στο Βιετνάμ, στην Κύπρο, στην Παλαιστίνη, στο Ιράκ, στη Γιουγκοσλαβία και στο Αφγανιστάν, όπως περιγράφονται στη συνταρακτική καταγγελία που έκανε με την ιστορική επιστολή του προς τη Σουηδική Ακαδημία ο μεγάλος Βρετανός συγγραφέας Χάρολντ Πίντερ, έχουν ξεσηκώσει όλους τους λαούς. Και δε θα αργήσει να έρθει η μέρα που οι εγκληματίες θα δώσουν λόγο για τα εγκλήματά τους και οι λαοί θα πάρουν τις τύχες τους στα χέρια τους και θα ζήσουν ειρηνικά! Χωρίς πολέμους, εξοπλισμούς, φτώχεια και αθλιότητα. Αρκεί να συνεχίσουν τους αγώνες τους χωρίς καμιά διακοπή, χωρίς καμιά υποχώρηση!».