Σάββατο 24 Δεκέμβρη 2005 - Κυριακή 25 Δεκέμβρη 2005
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 14
ΕΝΘΕΤΗ ΕΚΔΟΣΗ: "7 ΜΕΡΕΣ ΜΑΖΙ"
ΙΣΤΟΡΙΑ
ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ
Από το κακό στο χειρότερο

Παρατημένο στην τύχη του είναι το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο
Παρατημένο στην τύχη του είναι το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο
Σύμφωνα με το λαϊκό γνωμικό, το παρελθόν αποτελεί οδηγό για το μέλλον. Ετσι (και) η χρονιά που φεύγει, δεν επιτρέπει μεγάλη αισιοδοξία. Οι πολιτικοί και αθλητικοί αρμόδιοι έχουν - χρόνια τώρα - παραδώσει το άθλημα στους επιχειρηματίες. Οι οποίοι - πέρα από άλλοθι και κορόνες - ενδιαφέρονται μόνο για το κέρδος. Φρόντισαν λοιπόν (και εξακολουθούν να το κάνουν) να διαμορφώσουν (και) το ποδόσφαιρο στα μέτρα που τους εξυπηρετεί.

Αδιαφορώντας για το γεγονός ότι το έκτρωμα που δημιούργησαν δεν έχει καμιά σχέση με τις αρχές και την αποστολή του αθλήματος. Αλλά ούτε και με τις ανάγκες του λαού και της νεολαίας. Ούτε η χρονιά που μας αποχαιρετά, ούτε και αυτή που σε λίγο θα υποδεχτούμε ξεφεύγει από τα δίχτυα τους.

Μάστιγα η βία

Παρά τα ευχολόγια και τις μεγάλες κουβέντες, η βία δεν αποχώρησε από το ποδόσφαιρο. Και πώς θα μπορούσε άλλωστε... Αποτελεί σύμφυτο φαινόμενο του εμπορευματοποιημένου ποδοσφαίρου, με τη μορφή που έως τώρα έχει. Εξυπηρετεί πολλούς και πολλά. Οχι μόνο τους παράγοντες μα και άλλους «ταγούς». Ποιος θα ξεχάσει τις εικόνες ντροπής και αηδίας, στον τελικό του Κυπέλλου (Ολυμπιακός - Αρης), στη Λιβαδειά, ή μετά την αναμέτρηση της Εθνικής με την Αλβανία...

Η βία ολοένα και αυξάνεται στα γήπεδα του ποδοσφαίρου

Eurokinissi

Η βία ολοένα και αυξάνεται στα γήπεδα του ποδοσφαίρου
Οι διάφορες μορφές βίας - σωματικής ή φραστικής - έχουν ριζώσει και ευδοκιμούν, γιατί απλά εξυπηρετούν. Οι παράγοντες στηρίζουν σε μεγάλο μέρος την εξουσία τους στον ιδιωτικό στρατό. Οχι τόσο για το ποδοσφαιρικό κομμάτι, όσο ως μορφή πίεσης για τις άλλες τους δραστηριότητες. Ο «λαός της ομάδας», η οποία έχει ταυτιστεί με τον μεγαλομέτοχο, άρα τα συμφέροντά του είναι συμφέροντα και της ομάδας (εταιρίας). Αρα οι πιστοί υπερασπίζονται τα πάντα, παντοιοτρόπως...

Το κράτος εξυπηρετείται διπλά. Αφ' ενός οι εκδηλώσεις αυτές είναι ακίνδυνες για την ύπαρξή του, αφού λειτουργούν αποπροσανατολιστικά - εκτονωτικά και δε θέτουν υπό αμφισβήτηση τον πυρήνα του. Από την άλλη καλλιεργούν φόβο και αγανάκτηση, δικαιολογώντας έτσι την αύξηση της αστυνομοκρατίας... Ακόμα, διάφορες ομάδες ανθρώπων επιχειρούν - και σε κάποιο βαθμό το επιτυγχάνουν - να εκμεταλλευτούν την κερκίδα. Π.χ., ακροδεξιές, εθνικιστικές οργανώσεις, όπως η «Χρυσή Αυγή». Ωστε να δυναμώσουν και να προβληθούν. Χωρίς βέβαια με τα παραπάνω (και άλλα πολλά που μπορεί κάποιος να καταθέσει) να παραγνωρίζονται οι προσωπικές ευθύνες του κάθε «χουλιγκάνου».

Σε σχετικό μας αφιέρωμα, ο Γιάννης Πανούσης, καθηγητής Εγκληματολογίας στο Τμήμα Επικοινωνίας και ΜΜΕ του Πανεπιστημίου Αθηνών, είχε επισημάνει: «Δε γεννάει ο οπαδός τη βία. Η "βία" (τηλεοπτική, πολιτική, κοινωνική, οικονομική) καλεί τον οπαδό να παίξει σωστά το ρόλο του, ώστε να λειτουργήσει όπως έχει προγραμματίσει το σύστημα»...

Στόχος η αύξηση των κερδών

«Η ιστορία του ποδοσφαίρου είναι ένα θλιβερό ταξίδι απόλαυσης και καθήκοντος. Στο βαθμό που το άθλημα έχει βιομηχανοποιηθεί, έχει χαθεί σιγά σιγά η ομορφιά που γεννιέται από τη χαρά που νιώθει κανείς μονάχα γιατί παίζει. Σε αυτόν τον κόσμο του τέλους του αιώνα μας το επαγγελματικό ποδόσφαιρο καταδικάζει οτιδήποτε είναι άχρηστο και είναι άχρηστο οτιδήποτε δεν αποφέρει κέρδη. Το παιχνίδι έχει μετατραπεί σε θέαμα με λίγους πρωταγωνιστές και πολλούς θεατές, σε ποδόσφαιρο για κοίταγμα και το θέαμα έχει μετατραπεί σε μια από τις πιο επικερδείς οικονομικές δραστηριότητες στον κόσμο, δεν οργανώνεται για να γίνει παιχνίδι, αλλά για ν' αποφευχθεί το παιχνίδι. Οι τεχνοκράτες του επαγγελματικού αθλητισμού επέβαλαν ένα ποδόσφαιρο καθαρής ταχύτητας και πολλής δύναμης, που απεμπολά την απόλαυση, ατροφεί τη φαντασία και απαγορεύει το θράσος». Εντουάρντο Γκαλεάνο, «Τα χίλια πρόσωπα του ποδοσφαίρου» («ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ»).

Σε λίγες γραμμές ο Ουρουγουανός συγγραφέας περιγράφει (τα περισσότερα από) όσα ζήσαμε - εντός και εκτός γηπέδων - και το 2005. Στο επίκεντρο της κυβερνητικής πολιτικής, και από τη ΝΔ, το εμπορευματοποιημένο ποδόσφαιρο, στη γωνιά και παραπεταμένο το ερασιτεχνικό. Κυρίαρχο θέμα η κερδοσκοπία. Το 2005 αποτέλεσε άλλον έναν κρίκο στην επιχείρηση ακόμα περισσότερης εμπορευματοποίησης του αθλήματος. Η κυβέρνηση συνέχισε την ιδιωτικοποίηση των γηπέδων, που ξεκίνησε το ΠΑΣΟΚ. Οι - κάθε είδους - παροχές, στους επιχειρηματίες, αλλεπάλληλες.

Ομως, το μοντέλο έχει φτάσει στα όριά του. Δεν πουλάει όσο θέλουν. Ετσι - με βάση και τα διεθνώς δρώμενα - κατέστη επιτακτική η ανάγκη εξωραϊσμού του. Παράγοντες - επιχειρηματίες που δημιούργησαν και συντήρησαν τη ζώσα πραγματικότητα, «μετανόησαν». Και αποφάσισαν να αναδομήσουν το μοντέλο. Περιορισμός στη δράση των μεσαζόντων, αναβάθμιση των τεχνοκρατών. Εντελώς ...συμπτωματικά είχαν προηγηθεί - μεταξύ άλλων - δύο σημαντικά γεγονότα. Η απόφαση της Ευρωπαϊκής Ενωσης να εντάξει τον αθλητισμό (άρα και το ποδόσφαιρο) στη βιομηχανία του ελεύθερου χρόνου. Και ουσιαστικά να επανακαθορίσει τους κανόνες (και) αυτής της επικερδέστατης αγοράς. Και η απόφαση ένταξης των ελληνικών ομάδων στο «Στοίχημα», που θα ανεβάσει αρκετά τα έσοδα των ποδοσφαιρικών εταιριών.

Αποτέλεσμα; «Ξαφνικά» μερίδα των επιχειρηματιών του ποδοσφαίρου συγκρότησαν μια συμμαχία. Καταγγέλλουν το αμαρτωλό παρελθόν (χωρίς φυσικά να λένε ποιος το δημιούργησε) και ευαγγελίζονται καλύτερο μέλλον. Για ποιον; Οπως παραδέχονται αυτή τη στιγμή, ο τζίρος είναι 60 εκατομμύρια ευρώ και προσβλέπουν ότι με τον εξωραϊσμό θα αυξηθεί... «Πρόκειται για αναγκαστικό βήμα, για να μην καταρρεύσει το σύστημα», σχολίασε ο υπεύθυνος του Αθλητικού Τμήματος της ΚΕ του ΚΚΕ, Γερ. Αραβανής, και προσθέτει: «Στην ουσία θα κάνει τους όρους ανάπτυξης, παραγωγής και πώλησης του "προϊόντος" πιο ελκυστικούς. Αυτό που κάνουν είναι μια φυσιολογική εξέλιξη ανάπτυξης του επαγγελματικού ποδοσφαίρου. Θέλουν να βάλουν νέους όρους και δεδομένα, ώστε περισσότερο απρόσκοπτα και αποτελεσματικά να λειτουργήσουν οι ΠΑΕ και το επαγγελματικό ποδόσφαιρο, με στόχο φυσικά να αυξηθούν τα κέρδη τους. Είναι αντικειμενική αναγκαιότητα, στο δρόμο που έχουν βάλει το ποδόσφαιρο». Φυσικά η δράση φέρνει αντίδραση. Ετσι όσοι βλέπουν ότι θα χάσουν τα κεκτημένα διαφωνούν. Οχι βέβαια για την ουσία. Διαχειριστικοί και εξουσιαστικοί είναι οι λόγοι.

Μαραζώνει ο ερασιτεχνικός αθλητισμός

Την ίδια στιγμή ο ερασιτεχνικός αθλητισμός μαραζώνει. Σε ανακοίνωσή της η Αθλητική Επιτροπή της Κομματικής Οργάνωσης Θεσσαλονίκης του ΚΚΕ έχει τονίσει: «Ο ερασιτεχνικός αθλητισμός μαθαίνει τα παιδιά να είναι τα ίδια πρωταγωνιστές στους αθλητικούς χώρους και όχι θεατές - καταναλωτές του κερδοφόρου θεάματος που θέλουν. Το παιχνίδι στήνεται και εδώ για να συρρικνωθεί ο μαζικός λαϊκός αθλητισμός, για να πρωταγωνιστήσει ο εμπορευματοποιημένος και να στηθεί η μεγάλη μπίζνα. Ο ερασιτεχνικός αθλητισμός, που παρείχε άθληση σε χιλιάδες παιδιά, "πνέει τα λοίσθια" γιατί έχει δεχτεί πολλά "γκολ" από τη συνειδητή εγκατάλειψη των κυβερνήσεων, αλλά και των τοπικών αρχών. Αποτέλεσμα η ευεργετική προσφορά του να περιορίζεται συνεχώς και σε ορισμένες περιπτώσεις να τείνει να εξαφανιστεί ακόμη και από ιστορικά σωματεία».

Η ιδεολογία του κέρδους (ανταγωνιστικότητα το λένε οι πολιτικοί και οι επιχειρηματίες) επανατοποθετεί τα πάντα στη βάση αθλητισμός - εμπόρευμα - κέρδος. Ολοι αυτοί που εμπλέκονται στον αθλητισμό του θεάματος απαιτούν από τις εκάστοτε κυβερνήσεις τη συνειδητή απαξίωση, την υποχρηματοδότηση των ερασιτεχνικών σωματείων για να εγκαταλείψουν τα παιδιά τους αθλητικούς χώρους και από ενεργούς αθλητές να τα μετατρέψουν σε καταναλωτές - πελάτες του αθλητισμού - θέαμα.

Ο εμπορευματοποιημένος αθλητισμός του ντόπινγκ, του τηλεοπτικού χρηματιστηρίου, της «παράγκας», των «σικέ» παιχνιδιών, του «πάμε στοίχημα», των προέδρων - σωτήρων, που έχουν άμεση σχέση με την πολιτική εξουσία, έχει ανάγκη από θεατές είτε της κερκίδας, είτε της TV γιατί αλλιώς δεν πουλάει το παραγόμενο εμπόρευμά του που είναι το θέαμα και καταρρέει (σ.σ. θυμηθείτε το συνδρομητικό κανάλι).

Δικός τους Θεός είναι το κέρδος και για να αυξάνουν τα κέρδη τους χρειάζονται χιλιάδες και εκατομμύρια νέους πιστούς που θα αγοράζουν το θέαμα, την αθλητική εφημερίδα, τα σύμβολα της ομάδας, κλπ. Χρειάζεται επίσης να πλασάρουν τα πρότυπα του εμπορευματοποιημένου αθλητισμού που είναι ο «πετυχημένος», αλλά ντοπαρισμένος αθλητής, ο πρόεδρος που τάχα χάνει τα λεφτά του για την ομάδα, ο μυημένος διαιτητής, κλπ.

Ολα αυτά συνθέτουν την γκρίζα πραγματικότητα του ποδοσφαίρου και το 2005. Μια πραγματικότητα που προβάλλεται σαν «μονόδρομος» και «αναγκαίο κακό». Είναι έτσι; Οχι. Η κατάσταση αυτή μπορεί και πρέπει να ανατραπεί. Με τη συσπείρωση όσων αντιμετωπίζουν το ποδόσφαιρο ως άθλημα και παιχνίδι και όχι σαν προϊόν. Να δημιουργηθεί ένα κίνημα, που θα ξαναφέρει στο προσκήνιο την ουσία (άνθρωπος) του παιχνιδιού και όχι τα συμφέροντα των εκμεταλλευτών του. Που θα αγωνιστεί για «τα συμφέροντα της νεολαίας και του λαού μας. Για το δικαίωμά τους στην άθληση, στην ανάπτυξη της φυσικής αγωγής, του σχολικού και ερασιτεχνικού αθλητισμού», όπως επισημαίνει το ΚΚΕ.


Γιώργος ΚΑΝΤΖΙΛΙΕΡΗΣ

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ
«Ενα ακόμη... θύμα του ποδοσφαίρου - επιχείρησης»(2015-04-19 00:00:00.0)
«Κόλπο ήτανε στημένο, από το κατεστημένο»(2009-11-29 00:00:00.0)
Θανάσης Καναράς(2007-09-12 00:00:00.0)
Τι ποδόσφαιρο και για ποιον;(2007-07-29 00:00:00.0)
Πρωτεύουσα χωρίς στάδιο(2006-06-02 00:00:00.0)
Ο αθλητισμός είναι λαϊκή ανάγκη(2003-02-02 00:00:00.0)

Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ