Σάββατο 1 Οχτώβρη 2005
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 8
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Δύο εικόνες... ένα συμπέρασμα

Μέσα στον ορυμαγδό του δικομματισμού και τα πυκνά σύννεφα αποπροσανατολισμού των ΜΜΕ, ξεδιπλώνονται σε αλλεπάλληλα κύματα, οι επιθέσεις του κεφαλαίου στην εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα. Δεν είναι τίποτα συγκυριακό, δεν είναι ένα «κακό όνειρο». Τα ίδια κάνει το κεφάλαιο σε όλο τον κόσμο. Οι μέρες που ακολούθησαν, μετά την επικράτηση της αντεπανάστασης στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες, είναι κακές, ψυχρές κι ανάποδες. Κάθε σύγκριση του πριν με το τώρα μαρτυράει πως ο κόσμος μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού έγινε χειρότερος. Βασιλεύουν ανεργία, φτώχεια και ένταση της εκμετάλλευσης. Ισοπεδώθηκαν δικαιώματα και κατακτήσεις που κατακτήθηκαν σε μια πορεία σκληρών ταξικών αγώνων. Γιατί όλα αυτά; Οχι γιατί επικρατεί η νεοφιλελεύθερη πολιτική, όπως υποστηρίζουν όσοι θέλουν να κρύψουν τον αντιδραστικό της χαρακτήρα και να διαφυλάξουν τον καπιταλισμό. Είναι εσωτερική ανάγκη του κεφαλαίου οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις. Τα κόμματα -πράσινα, γαλάζια, ροζ κλπ.- που κινούνται στον αστερισμό του ιμπεριαλισμού, τις βαφτίζουν «μεταρρυθμίσεις», για να πέσουν στα μαλακά, για να ξεγελάσουν το λαό που αλέθεται στο μύλο μιας δύσκολης καθημερινής ζωής.

Η εισαγωγή αυτή δίνει πιστεύουμε τη δυνατότητα να περάσουμε στο ζήτημα - αντικείμενο του παρόντος κειμένου. Μιλάμε για δύο «εικόνες» στον τίτλο. Ας τις δούμε σύντομα:

Η πρώτη, οι εργάτριες της ΣΕΞ ΦΟΡΜ είναι σε ένα πολυήμερο αγώνα για τη διεκδίκηση των όσων χρωστάει ο εργοδότης και τη διασφάλιση της δουλιάς τους. Δίνουν αυτόν τον αγώνα με την ολόπλευρη στήριξη του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος - ΣΥΝΔΙΚΑΤΑ ΚΛΩΣΤΟΫΦΑΝΤΟΥΡΓΩΝ, ΙΜΑΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΔΕΡΜΑΤΟΣ και ΠΑΜΕ - και του ΚΚΕ. Κρατάνε, συνεχίζουν... Τα όποια αποτελέσματα έχουν σήμερα και αύριο, καρπός αυτού του αγώνα θα είναι.

Η δεύτερη, το δημοτικό συμβούλιο (ομόφωνα οι παρατάξεις των ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - ΣΥΝ) στο Λουτράκι, ικανοποιώντας «αίτημα» του εργοδοτικού σωματείου της PEPSICO και της συμβιβασμένης πλειοψηφίας του τοπικού Εργατικού Κέντρου, μείωσαν την τιμή άντλησης και εμπορίας του νερού σε όφελος των κερδών της εταιρίας. Οι δύο «συνδικαλιστικές» οργανώσεις με περισσό θράσος δικαιολόγησαν την ενέργειά τους, με το πρόσχημα της διάσωσης των θέσεων εργασίας. Με το ίδιο θράσος, χρέωσαν το κλείσιμο των ΣΩΛΗΝΟΥΡΓΕΙΩΝ ΚΟΡΙΝΘΟΥ - που αποτέλεσε ξεκάθαρη ταξική επιλογή του επιχειρηματία Στασινόπουλου - σε λάθος αποφάσεις των αρχών της Κορίνθου.

Τόσο η μια εικόνα όσο κι η άλλη λένε πολλά: Το ΠΑΜΕ, το ΚΚΕ και οι κομμουνιστές, κάνουν πράξη την ενότητα των εργαζομένων σε ταξική αγωνιστική βάση απέναντι στο κεφάλαιο και τις επιλογές του. Ενώνουν τους εργάτες, αναπτύσσουν ταξικούς αγώνες την ίδια ώρα που ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ - ΑΠ (ΣΥΝ) δηλώνουν ετοιμότητα - για μια ακόμη φορά - για «διάλογο» για το Ασφαλιστικό. Θέλουν να κάτσουν στο τραπέζι με την κυβέρνηση και τους βιομηχάνους που τα θέλουν εδώ και τώρα όλα!

Στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, πίσω από τα φούμαρα για «τοπικές κοινωνίες», τους «καυγάδες» για το 42%, τα πράγματα είναι επίσης καθαρά, το κοινό μέτωπο ΠΑΣΟΚ - ΝΔ και ΣΥΝ στηρίζει με έργα την αντιλαϊκή πολιτική και τις επιλογές - απαιτήσεις του κεφαλαίου. Αύριο θα ζητάνε από τους απολυμένους εργάτες ψήφο. Σήμερα, εκτός από τους αγωνιστές δημάρχους και συμβούλους, κανένας δεν κοπιάζει στα ζωσμένα από ΜΑΤ εργοστάσια.

Στο συμπέρασμα τώρα, γιατί κάθε γραμμή του «Ριζοσπάστη» είναι πολύτιμη. ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - ΣΥΝ κινούνται σταθερά στη γραμμή πλεύσης που χάραξε το κεφάλαιο για τον τόπο μας. Οι «ράγιες» του Μάαστριχτ δεν αφήνουν περιθώρια για λοξοδρομήσεις. Απομένει, και αυτό κάνουν, ψεύτικη αντιπαράθεση πέρα και μακριά από το κύριο, την πολιτική, το χαρακτήρα της και τους ωφελημένους από τα μέτρα. Οι κάρτες, τα δάνεια, η δεύτερη δουλιά και άλλα «μπαλώματα» δε φτάνουν για την αντιμετώπιση των συνεπειών των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων. Η ζωή κάθε μέρα, σε κάθε τόπο δουλιάς σε κάθε κλάδο, βάζει επί τάπητος την ανάγκη του άλλου δρόμου. Το ΚΚΕ τον έχει περιγράψει καθαρά με αδρές γραμμές, χωρίς περιττά λόγια:

«Δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Αδιέξοδα υπάρχουν εκεί που βασιλεύει η μοιρολατρία, ο φόβος, η απάθεια, η αυταπάτη, η σύγχυση.

Δε φτάνει η οργή και η αγανάκτηση. Το θέμα είναι πώς αυτή η οργή και αγανάκτηση θα μετατραπούν σε συνειδητή επιλογή λαϊκής αντίστασης και αντεπίθεσης, που κτίζουν τη διέξοδο και την προοπτική.

ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΥΣΗ

Βρίσκεται στα χέρια της εργατικής τάξης και των πιο καταπιεσμένων λαϊκών στρωμάτων. Είναι θέμα πολιτικής επιλογής. Ο καθένας πρέπει, όσο πιο γρήγορα γίνεται, να αποφασίσει. Και η απόφαση για τον εργάτη, τον αγρότη, τον μικροεπαγγελματία, το νέο, τη γυναίκα, το συνταξιούχο, το διανοούμενο και καλλιτέχνη πρέπει να είναι μία: Πιο δραστήρια στον αγώνα για τη συγκρότηση του μετώπου, στην πάλη για τη λαϊκή εξουσία και τη λαϊκή οικονομία, τη σοσιαλιστική αναγέννηση της Ελλάδας». Από την Απόφαση του 16ου Συνεδρίου του ΚΚΕ «Για το Αντιιμπεριαλιστικό Αντιμονοπωλιακό Δημοκρατικό Μέτωπο» - Δεκέμβρης 2000.


Ανδριανός ΜΠΟΥΚΟΥΡΗΣ


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ