Οι Ντιντιέ Φλαμάν και Κριστιάν Κλαβιέ σε μια σκηνή της ταινίας

Είναι γνωστό το αυτονομιστικό κίνημα στο νησί. Γνωστή, επίσης, είναι και η στάση της επίσημης Γαλλίας, απέναντι στους Κορσικανούς. Οι οποίοι παραπονούνται σε όλους τους τόνους και με όλη τους τη δύναμη, πως τους έχουν για πολίτες δεύτερης κατηγορίας. (Το νησί τους υπήρξε και τόπος εξορίας. Πάνω του πέρασαν Ελληνες, Αγγλοι, Γάλλοι, Πορτογάλοι...).

Αυτό το σοβαρό υπαρκτό πρόβλημα ο Αλέν Μπερμπεριάν προσπάθησε να το υποβαθμίσει, για να μην πω, γελοιοποιήσει! Και πάνω του έστησε μια κοινότοπη χαζή ιστορία, με την οποία προσπάθησε να βγάλει γέλιο: Ενας Παριζιάνος ιδιωτικός ντετέκτιβ χρησιμοποιείται σαν δόλωμα, για να ξετρυπώσει τον αρχηγό των αυτονομιστών και τρομοκρατών! Το «δόλωμα», τελικά, θα αγαπήσει την αδερφή τού αρχηγού των τρομοκρατών και μαζί της το νησί και τις συνήθειές του! (Η αναγκαία χρυσόσκονη).

Αλλά ας γελάγαμε, και θα λέγαμε (που δε θα λέγαμε) «δε βαριέσαι»! Ομως δε γελάσαμε. Ολα τα «λεφτά» της ταινίας είναι η πολύ όμορφη πρωταγωνίστριά της, ο καλός ηθοποιός Ζαν Ρενό (αρχηγός) και τα λιγοστά τοπία του νησιού, σε σχέση με την πλούσια φυσική ομορφιά του, που έδειξε η τσιγκούνα, απ' όλες τις πλευρές, ταινία.

Παίζουν: Ζαν Ρενό, Κριστιάν Κλαβιέ, Ντιντιέ Φλαμάν, Πιερ Σαλάσκα.