Το 1935 απαγορεύονται οι δημόσιες συγκεντρώσεις. Λογοκρίνονται εφημερίδες που ήταν αντίθετες στην επιστροφή του βασιλιά. Ο Βενιζέλος, επικεφαλής του «Φιλελεύθερου Κόμματος», δεν αντιτάσσεται στη μοναρχία. Το νόθο δημοψήφισμα του Κονδύλη οργανώνεται απ' το στρατό. Το αποτέλεσμά του; Το 98% του λαού ψήφισε υπέρ του βασιλιά Γεωργίου Β΄. «Μέσα στα πλαίσια του παρόντος καθεστώτος» αρχίζουν οι εξορίες κομμουνιστών. Απ' το Γενάρη του 1936 μέχρι τον Απρίλη, τα παρακρατικά διατάγματα, κατά των εργατών, καπνεργατών πολλαπλασιάζονται. Ο βασιλιάς διορίζει τον Μεταξά επικεφαλής της κυβέρνησης, με σκοπό να συντρίψει τις εργατικές και λαϊκές κινητοποιήσεις. Χιλιάδες καπνεργάτες ζητούν καλύτερους μισθούς. Χτυπιούνται. Στις 9 του Μάη γίνεται γενική απεργία στη φτωχομάνα Θεσσαλονίκη. Ο στρατός πυροβολεί άοπλους εργάτες. 12 νεκροί, 300 τραυματίες το αποτέλεσμα της αιματοβαμμένης διαδήλωσης - έχει καταγραφεί στην Ιστορία ως η σφαγή του «Μαύρου Σαββάτου».

Στις 4 Αυγούστου 1936 σ' ένα κλίμα τρομοκρατίας έγινε η δικτατορία του Μεταξά. Οι «κοινωνικές δημαγωγίες», οι αγύρτικες, θεατρικές παραστάσεις, θύμιζαν από κάθε άποψη τα καθεστώτα Μουσολίνι - Χίτλερ: «Ελαβα ένα ελάχιστο αναγκαίων εξουσιών για να αντιμετωπίσω τον κομμουνιστικό κίνδυνο. Δεν σκοπεύω να τις καταθέσω προτού ξεκαθαρίσω την χώρα από τον κομμουνισμό και εγκαθιδρύσω μίαν ακλόνητον τάξιν! Για την ώρα δεν γίνεται ζήτημα να διαταχθούν εκλογές. Εκείνοι από εσάς που στο παρελθόν ανήκαν σε κόμματα, βρίσκονται τώρα υποχρεωμένοι να τα ξεχάσουν τελείως!!! Το παλαιό κοινοβουλευτικό σύστημα έχει για πάντα εξαφανιστεί... Ησυχία απόλυτος», έλεγε ο δικτάτορας. «Ο πρώτος εργάτης», ο «πρώτος αγρότης», όπως διατεινόταν η φασιστική συμμορία του Μεταξά, έστελνε χιλιάδες αντιφρονούντες στα νησιά: Κέρκυρα, Αίγινα, Φολέγανδρο, Ανάφη, Γαύδο, Ακροναυπλία, Αγιο Ευστράτιο (Λίγα χρόνια μετά, παραδόθηκαν με ονομαστικό κατάλογο στους Γερμανοϊταλούς φασίστες κατακτητές). Από τις πρώτες μέρες δεν ήταν τίποτε άλλο από μία αστυνομοκρατική - στρατιωτική δικτατορία. Χιλιάδες βιβλία κάηκαν. Χιλιάδες κομμουνιστές και άλλοι αγωνιστές δοκίμασαν όλες τις μορφές βασανιστηρίων, το ρετσινόλαδο, την ασιτία κλπ.

Ο Νίκος Μπελογιάννης στο βιβλίο του «Το ξένο κεφάλαιο στην Ελλάδα» γράφει για τα χαρακτηριστικά της 4ης Αυγούστου: «Η μοναρχοφασιστική δικτατορία της 4ης Αυγούστου εκφράζει τη θέληση της αστοτσιφλικάδικης πλουτοκρατικής ολιγαρχίας, της μοναρχίας, του ξένου κεφαλαίου. Θέλουν να πνίξουν τη λαϊκή θέληση, που απειλούσε την κυριαρχία τους. Να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντά τους. Βασική αιτία που κατάφερε να επιβληθεί η δικτατορία στάθηκε η υποστήριξη που βρήκε - ενεργητική είτε παθητική - στα αστικά κόμματα (...) Οι πολιτικοί αρχηγοί των "Φιλελευθέρων", "Προοδευτικών", "Λαϊκών", "Εργατο-αγροτικών" κλπ. κομμάτων δώσανε ψήφο ανοχής στο Μεταξά. Κι όταν κηρύχτηκε η δικτατορία δεν αντέδρασαν καθόλου». Το καθεστώς Μεταξά κράτησε τέσσερα χρόνια. Κατέρρευσε μετά την εισβολή στην Ελλάδα των Γερμανοϊταλών.