Κυριακή 27 Ιούλη 2003
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 8
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΠΑΣΟΚ - ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Συμφωνούν πολιτικά στα κρίσιμα ζητήματα

Τόσο η κυβέρνηση όσο και η ΝΔ στην πολιτική τους αντιπαράθεση δε χάνουν ευκαιρία να τονίζουν ότι έχουν σοβαρές πολιτικές διαφορές και εκ διαμέτρου αντίθετες προτάσεις για τα προβλήματα που απασχολούν τον ελληνικό λαό. Μάλιστα στην προσπάθεια αυτή δε λείπουν και οι φραστικές οξύτητες - έντονες αρκετές φορές - οι οποίες όμως χρησιμοποιούνται ακριβώς ως προκάλυμμα για να κρύψουν την αλήθεια που καθημερινά γίνεται συνείδηση σε όλο και περισσότερο κόσμο: Οτι δηλαδή τα δύο κόμματα επί της ουσίας της πολιτικής, που ακολουθείται σε όλους σχεδόν τους τομείς, συμφωνούν.

Η πραγματικότητα αυτή είναι σίγουρο - το ζήσαμε άλλωστε και σε προηγούμενες περιόδους - ότι θα γίνει προσπάθεια να συσκοτιστεί στην πορεία για τις ερχόμενες βουλευτικές εκλογές. Τα δύο κόμματα θα επιδοθούν σε κορόνες περί «δύο διαφορετικών κόσμων» με σκοπό να εγκλωβίσουν και πάλι στη δικομματική στρούγκα όσο γίνεται περισσότερους ψηφοφόρους.

Ομως η στάση των εταίρων του δικομματισμού μέσα στη Βουλή και η θέση τους σε μία σειρά σοβαρά και κρίσιμα για διάφορους τομείς νομοσχέδια αποκαλύπτει την επί της ουσίας συμφωνία τους. Δε λείπουν βέβαια και εκεί οι φραστικές διαφοροποιήσεις ή οι προσχηματικές καταψηφίσεις από τη ΝΔ διάφορων νομοσχεδίων, όμως αυτές δεν αναιρούν το παραπάνω συμπέρασμα.

Χαρακτηριστική ήταν η στάση των δύο κομμάτων σε δύο σοβαρά νομοσχέδια όπως ο «τρομονόμος» (Ιούνιος 2001) που θίγει σοβαρά ατομικά δικαιώματα των πολιτών και το νομοσχέδιο για την κύρωση της Συνθήκης της Νίκαιας (Μάρτιος 2002) η οποία άλλαξε προς το αντιδραστικότερο τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Η παράθεση των δύο νομοσχεδίων είναι ενδεικτική - υπάρχουν και αρκετά άλλα - όμως αποτελούν χαρακτηριστικές περιπτώσεις όπου η πλήρης ταύτιση ήταν, αν μη τι άλλο, εξόφθαλμη.

Δικομματική τρομοσυμφωνία

Στην περίπτωση του τρομονόμου που, με απαίτηση των Αμερικανών, κατάργησε βασικές κατακτήσεις του «νομικού μας, όπως λέγεται, πολιτισμού» (π.χ. ένορκοι) και που με το βολικό πρόσχημα της αντιμετώπισης της τρομοκρατίας θεωρούνται ύποπτοι όλοι όσοι αντιδρούν στο σημερινό σύστημα, κυβέρνηση και ΝΔ συναγωνίζονταν στο ποιος θα στηρίξει καλύτερα το τερατούργημα. Μάλιστα η ΝΔ επαίρεται, όχι άδικα, ότι χωρίς τη δική της στήριξη ο νόμος δε θα ψηφιζόταν αφού αρκετοί ήταν οι βουλευτές της κυβερνητικής παράταξης που αντιδρούσαν με τον εν λόγω νόμο.

Είναι χαρακτηριστική η τοποθέτηση του εισηγητή της ΝΔ, Χ. Μαρκογιαννάκη: «Το συζητούμενο νομοσχέδιο αναμφισβήτητα κινείται προς την ορθή κατεύθυνση, γι' αυτό και η ΝΔ, συνεπής προς την ανυποχώρητη θέση της ότι γενικά το οργανωμένο έγκλημα και η ειδικότερη μορφή του, η τρομοκρατία, πρέπει να πληχθούν αμείλικτα το στηρίζει».

Μάλιστα ο Χ. Μαρκογιαννάκης εκτίμησε ότι με το νομοσχέδιο αυτό «αναδεικνύεται η χαώδης διαφορά μεταξύ ΝΔ και ΠΑΣΟΚ σε ό,τι αφορά την πολιτική συνέπεια». Ποια είναι αυτή η διαφορά; Το ότι, όπως είπε ο βουλευτής, η ΝΔ στο συγκεκριμένο θέμα εμφανίζεται απόλυτα συνεπής, αφού αυτά που υποστήριζε το 1978 και το 1990 τα υποστηρίζει και σήμερα. «Αυτό είναι η συνέπεια, κύριοι συνάδελφοι. Οχι να αλλάζουμε ως χαμαιλέοντες από τη μία στιγμή στην άλλη»...

Ο παριστάμενος υπουργός - τότε - Δικαιοσύνης, Μ. Σταθόπουλος, όχι μόνο δεν έκανε καμία προσπάθεια να απαντήσει σ' αυτές τις απόψεις της ΝΔ, αλλά έσπευσε να ξεκαθαρίσει ότι η κυβέρνηση «έχει ενιαία γραμμή, χωρίς καμία διαφωνία». Υπερασπιζόμενος δε τον τρομονόμο για τον οποίο αντιδρούσαν επιστημονικοί φορείς και διαπρεπείς πανεπιστημιακοί, αλλά και οι λαϊκές δυνάμεις, είπε σε πείσμα της πραγματικότητας που όλοι ζούσαν τότε: «Οσα ακούστηκαν ότι δήθεν δικηγορικοί σύλλογοι, ποινικολόγοι, συνταγματολόγοι, νομικοί κλπ, όλοι διαφωνούν, είναι όλα ανακριβή». Μάλιστα σε πείσμα της λογικής ο υπουργός ισχυρίστηκε ότι με τη θέσπιση ειδικών δικαστηρίων χωρίς ενόρκους, τα οποία θα δικάζουν «τρομοκράτες» «δεν υπονομεύουμε το θεσμό των ορκωτών δικαστηρίων»! Βέβαια αναγκάστηκε να πει ότι κατανοεί «το φόβο για κινδύνους από αυθαίρετη και αυταρχική εφαρμογή του νόμου», αλλά τόνισε ότι «δεν πρέπει να υπερβάλουμε γιατί οι περίοδοι του αστυνομικού κράτους παρήλθαν»! Το κατά πόσο βέβαια παρήλθαν, το έχουν νιώσει στο πετσί τους -κυριολεκτικά- όλοι όσοι -και είναι αρκετοί- «τόλμησαν» αγωνιστικά να αντιπαρατεθούν στην κυβερνητική πολιτική. Καθιστώντας σαφές ότι η ψήφιση του τρομονόμου ήταν και επιταγή από το εξωτερικό, αναρωτήθηκε: «Γιατί δε διερωτόμαστε, γιατί όλα τα προηγμένα ευρωπαϊκά κράτη προχωρούν τα τελευταία χρόνια, για να αντιμετωπίσουν αυτή τη μάστιγα του οργανωμένου εγκλήματος, σε θέσπιση νέων κανόνων δικαίου»;

Μπροστά σε αυτήν τη δικομματική συγχορδία η εισηγήτρια του ΚΚΕ, Λ. Κανέλλη, καλούσε τους βουλευτές να μην ψηφίσουν τον τρομονόμο «που είναι το κορυφαίο, η ναυαρχίδα, σε μια σειρά από κατασταλτικά μέτρα με τα οποία πρέπει να τεθεί οριστικά ο λαός και εδώ και στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ στη γωνία». «Καταψηφίστε το για να μην ντρεπόμαστε», κατέληξε, αλλά τα κόμματα του δικομματισμού υπακούοντας στις επιταγές των Αμερικάνων και της ντόπιας πλουτοκρατίας, χωρίς καμία ντροπή συμμορφώθηκαν στις εντολές των αφεντικών.

Από κοινού επικύρωση της Συνθήκης της Νίκαιας

Η Συνθήκη της Νίκαιας με την οποία η Ευρωπαϊκή Ενωση προχώρησε σε μία σειρά αλλαγές προς το αντιδραστικότερο και ενίσχυσε ακόμα περισσότερο τις μεγάλες χώρες της ΕΕ, ήταν μία ακόμα ευκαιρία για να εκφραστεί η δικομματική συμφωνία με την ανοχή αυτή τη φορά και του ΣΥΝ, ο οποίος δεν καταψήφισε τη Συνθήκη αλλά δήλωσε «παρών».

Ο πρωθυπουργός Κ. Σημίτης στην ομιλία του στη σχετική συνεδρίαση αναλώθηκε σε μία ομιλία διαφήμισης της ΕΕ που καμία σχέση δεν έχει με την πραγματικότητα που ζουν οι λαοί της ή με τη στάση της ΕΕ σε σοβαρά θέματα όπως ο βομβαρδισμός της Γιουγκοσλαβίας, του Αφγανιστάν ή του Ιράκ. Είπε συγκεκριμένα: «Θέλουμε να φθάσουμε σε μια δημοκρατική και κοινωνική ένωση με αποτελεσματικούς υπερεθνικούς θεσμούς, θέλουμε μία ένωση ως συντελεστή σταθερότητας και ευημερίας που θα εμπεριέχει όλα τα δημοκρατικά ευρωπαϊκά κράτη, ώστε να πραγματοποιηθεί ο στόχος για μία ήπειρο ενωμένη και ελεύθερη, βασισμένη στις αξίες της δημοκρατίας, της δικαιοσύνης και της αλληλεγγύης». Προϋπόθεση για όλα αυτά κατά τον πρωθυπουργό ήταν η επικύρωση της Συνθήκης της Νίκαιας την οποία όμως πεισματικά αρνήθηκε -όπως και την αντίστοιχη του Μάαστριχτ- να θέσει σε δημοψήφισμα όπως ζητούσε το ΚΚΕ.

Δεν έμεινε πίσω ο Κ. Καραμανλής το κόμμα του οποίου στήριξε, όπως είναι φυσικό, τη Συνθήκη. Κατά τον αρχηγό της ΝΔ η Συνθήκη της Νίκαιας «είναι ένα ακόμα βήμα προετοιμασίας για τη διεύρυνση και την πολιτική ενοποίηση. Είναι ένα βήμα προς τα εμπρός και σαν τέτοιο, όπως και κάθε βήμα προς τα εμπρός, είναι θετικό για την αντιμετώπιση των μεγάλων προκλήσεων στην ευρωπαϊκή πορεία»...

Στην ουσία της Συνθήκης και τι αυτή σημαίνει για τον ελληνικό αλλά και τους άλλους λαούς της Ευρώπης αναφέρθηκε στην ομιλία της η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλ. Παπαρήγα τονίζοντας:

«Η νομιμοποίηση της Συνθήκης της Νίκαιας από το Ελληνικό Κοινοβούλιο μπορεί να οδηγήσει στη νομιμοποίηση μιας κατάστασης που υπάρχει σήμερα στην Ευρώπη σε όλους τους τομείς; Διευρυμένη φτώχεια που λέγεται κοινωνικός αποκλεισμός ως ένας τρόπος εξωραϊσμού του προβλήματος. Αυξανόμενη ανεργία. Εξαγορές και συγχωνεύσεις επιχειρήσεων που προαναγγέλλουν μεγάλο κύμα απολύσεων. Κυριαρχία της ελαστικής μορφής απασχόλησης. Η νομιμοποίηση από το Ελληνικό Κοινοβούλιο αλλά και από τα άλλα κοινοβούλια της Συνθήκης της Νίκαιας μπορεί να σημάνει νομιμοποίηση στη συνείδηση των λαών των επιλογών της Ευρωπαϊκής Ενωσης, όχι μόνο σε θέματα κοινωνικής και οικονομικής πολιτικής, αλλά και σε μια σειρά καίρια θέματα που δίνουν το στίγμα της Ευρωπαϊκής Ενωσης».


Γιάννης ΦΩΤΟΥΛΑΣ


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ