Από τα ίδια τα κείμενα της ΕΕ συμπεραίνεται ότι η αποδοχή της δημιουργίας ευρωπαϊκών κομμάτων σημαίνει αποδοχή της ενίσχυσης της πολιτικης της ΕΕ, της παρέμβασής της στο εσωτερικό των κρατών - μελών της για την ενίσχυση του αστικού πολιτικού συστήματος, επομένως και για την αντιμετώπιση της λαϊκής πάλης. Αλλά κάποιες από τις δυνάμεις που συγκροτούν το ΣΥΝ (το λεγόμενο ΚΚΕ «Εσωτερικού» και μετέπειτα ΕΑΡ), από τα τέλη της 10ετίας του '60 ακόμη αρνούνταν το διεθνή συντονισμό, την κοινή δράση των Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων και αντιιμπεριαλιστικών κινημάτων, κατηγορούσαν το ΚΚΕ που πρόβαλλε την ανάγκη για ενότητα του διεθνούς εργατικού κινήματος, που υπερασπιζόταν και εφάρμοζε ως αρχή στην ταξική πάλη, τον προλεταριακό διεθνισμό. Αυτές οι δυνάμεις υπερθεμάτιζαν τότε του αγώνα σε εθνικό επίπεδο. Είχαν προσάψει στο ΚΚΕ το προβοκατόρικο «Εξωτερικού», επειδή ακριβώς συνέδεε την ταξική πάλη σε εθνικό επίπεδο με την κοινή πάλη των λαών όλου του κόσμου. Επίσης όταν διάφορες δυνάμεις, ανάμεσά τους και Κομμουνιστικά Κόμματα και το ΚΚΕ, επέμεναν στην οργάνωση της ευρωπαϊκής αλλά και διεθνούς πάλης σε συνδυασμό με την πάλη σε εθνικό επίπεδο ενάντια στη λεγόμενη παγκοσμιοποίηση, ο ΣΥΝ την υπεράσπιζε, εναντιωνόταν σ'όσες δυνάμεις ήταν ενάντια της. Οταν η ευρωπαϊκή και η διεθνής σοσιαλδημοκρατία, η ΑΤΤΑΚ, μπήκαν σ' αυτό το κίνημα για να το χειραγωγήσουν προτείνοντας τη διαχείριση της «παγκοσμιοποίησης» με το σύνθημα «ο άνθρωπος πάνω από τα κέρδη», ο ΣΥΝ υπερθεμάτιζε, φτάνοντας τώρα ως και στην υπόθεση του πανευρωπαϊκού κόμματος, προκειμένου να υπονομεύσει την πάλη σε εθνικό επίπεδο.

Το ΚΚΕ βεβαίως είναι αντίθετο στη δημιουργία ευρωπαϊκού κόμματος, ακριβώς γιατί ενισχύει την ΕΕ ως ιμπεριαλιστικό κέντρο, ενισχύει το αστικό πολιτικό σύστημα σε κάθε κράτος - μέλος, ενισχύει την πάλη του κεφαλαίου ενάντια στους λαούς και επιδιώκει να συντρίψει τον αντιιμπεριαλιστικό αντιμονοπωλιακό αγώνα στην Ελλάδα και στην ΕΕ. Αλλά το ΚΚΕ πρωτοστατεί στο συντονισμό δράσης των κομμουνιστικών, ριζοσπαστικών, αντιιμπεριαλιστικών δυνάμεων της ΕΕ, ενάντια στην πολιτική της. Στο συντονισμό της δράσης όλων όσοι θέλουν να αντιπαλέψουν την εξουσία του μεγάλου κεφαλαίου, του ιμπεριαλισμού και των μονοπωλίων. Όπως επίσης δεν αποκλείει και τη μορφή μιάς οργανωτικής σχηματοποίησης αυτού του συντονισμού και της κοινής δράσης, αν κάτι τέτοιο ωριμάσει και γίνει αποδεκτό σε εθελοντική βάση. Ομως, σε καμμιά περίπτωση ο συντονισμός και η κοινή δράση, δεν προαπαιτούν τη δημιουργία κόμματος και μάλιστα από μή ομοιογενείς δυνάμεις, που όμως μπορούν, ως συνεργαζόμενες, να αγωνίζονται από κοινού ενάντια στην ΕΕ. Το κύριο σε όλες αυτές τις περιπτώσεις δεν είναι η μορφή της οργάνωσης, αλλά το περιεχόμενο και ο προσανατολισμός της πάλης.