Εχεις μαχαίρι τρως πεπόνι | Κόντρα στη νέα (α)ταξία | ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Εχεις μαχαίρι τρως πεπόνι

Το μαχαίρι θα φτάσει ως το κόκαλο». Το επαναλαμβάνει κάθε τόσο, ο εμφανιζόμενος, εκτός από αρχιμαέστρος της κυβέρνησης και ως χειρουργός που θα αποκόψει τα «σεσηπότα μέλη» για να μην προχωρήσει η γάγγραινα των σκανδάλων. Η φράση επαναλαμβάνεται μονότονα, ως μαγνητοφωνημένο μήνυμα κατευνασμού των πολιτών και παραπλάνησής τους.

Θα φτάσομε ως το κόκαλο». Ανεξάρτητα όμως από την εξαπάτηση του κοινού, η φράση εννοιολογικά έχει και μια άλλη διάσταση: Δε λέει, δηλαδή, ότι θα φτάσομε ΚΑΙ στο κόκαλο, αλλά ΩΣ το κόκαλο. Και οι πρωτοετείς φοιτητές της Ιατρικής γνωρίζουν ότι βαρύτατες παθήσεις περιλαμβάνουν και τα οστά και το «μεδούλι» τους.

Σαν χασάπης λοιπόν, ή ως χειρουργός, η κυβέρνηση, με χασαπομάχαιρο, ή με νυστέρι, ότι θα σταματήσουν τη γάγγραινα, βέβαιοι ότι «θα αναβάλλουν, κατά βάθος» όπως λέει - ο Καρυωτάκης για τους «ιδανικούς αυτόχειρες».

Η χώρα παραδέρνει μέσα στις χωματερές των σκανδάλων και στα σκουπίδια που πνίγουν την πρωτεύουσα της Ολυμπιάδας. Κι αυτοί «δειλοί και άβουλοι, αντάμα», περιηγούνται, ως προεδρεύοντες, τα «φόρα» μοιράζοντας κλωνάρια ελιάς, στη θέση του αρχαίου κοτίνου.

Θλίβεται η Παλλάδα Αθηνά για την κατάντια, αυτή που χάρισε το όνομά της και τα λιόδεντρα. Τώρα το μαχαίρι το κατέχουν όσοι των διαπλεκομένων ξεκοκαλίζουν την πολιτεία, κατά το λαϊκό θυμόσοφο: «Οποιος κρατάει μαχαίρι, τρώει πεπόνι».

Ετσι λοιπόν περιμένετε εσείς οι μακάριοι τω πνεύματι, ώσπου να λήξει η Προεδρία. Γιατί το μαχαίρι δε θα φτάσει ποτέ στο κόκαλο, ούτε καν, στην επιδερμίδα.

Του
Γιώργου Κ. ΤΣΑΠΟΓΑ