Κυριακή 11 Μάη 2003
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 5
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Πατριδογνωμόνιο
RES: ο εργάτης - πράγμα

Μία από τις θεμελιώδεις έννοιες του Δικαίου και δη του ρωμαϊκού, όπως τις διδαχτήκαμε στο πανεπιστήμιο, είναι η έννοια του πράγματος, του αντικειμένου, του «ρες» όπως λέγεται στα λατινικά. Η βασική του ιδιότητα, το άψυχον. Η αξία του καθοριζόμενη από τη χρήση και κυρίως την ιδιοκτησία, καθοριζόμενη στο σύστημα από τις κυρίαρχες δυνάμεις που το διαμορφώνουν και ασκούν εξουσία μέσα και από αυτό. Οι δούλοι ήταν «ρες». Πράγματα! Αγγίζοντας την έννοια στα φοιτητικά μου χρόνια, κάθε φορά που άκουγα τη λέξη, ο νους μου έτρεχε στον Ομηρο και στον καυγά του Αγαμέμνονα με τον Αχιλλέα, που κόντεψαν να τινάξουν στον αέρα τη φιλία, τη συμμαχία, αυτήν καθαυτή την εκστρατεία τους εναντίον της Τροίας, για μια γυναίκα, τη Βρισηίδα αν δε μ' απατάει η μνήμη μου. Η συνοδεύουσα τα στρατεύματα παλλακίδα ήταν κι αυτή πράγμα - «ρες» του Αχιλλέα. Περιουσιακό στοιχείο. Χαμηλής μάλιστα αξίας, όπως τότε όλες οι γυναίκες σχεδόν, αφού για να μεταπείσει τον Αγαμέμνονα να μην επιμείνει στην αξίωσή του, ο κάτοχός της του αντιπρότεινε να του δώσει ένα χρυσό τρίποδα αξίας δώδεκα βοδιών και να κρατήσει τη γυναίκα - πράγμα, αξίας μόλις τριών βοδιών...

Βλέποντας κι ακούγοντας κάθε μέρα δάκρυα μαζικώς απολυθέντων εργατών κι εργατριών, πόνο κι οργή στις κηδείες των νεκρών στα γιαπιά, τις φάμπρικες, τα βρωμερά αμπάρια των φορτηγών και των τάνκερ, βουρκωμένα μάτια και σφιγμένες γροθιές των άνεργων νέων, που φιλάνε κατουρημένες ποδιές για μια τετράωρη απασχόληση ή φριχτή μαύρη δουλιά με το μηχανάκι στις διανομές, εφτά μέρες τη βδομάδα, δεκατέσσερις ώρες το 24ωρο, στο μυαλό μου, σύντροφοι, έρχεται το βουητό της βαρβαρότητας του res, res, res... Σαν φοβερή παμπάλαιη απειλή, η νεοταξίτικη πραγματικότητα πήρε και δίνει στην εξουσιαστική ελίτ τη δυνατότητα να ξανακάνει τους ελεύθερους ανθρώπους όπου Γης, τους εργαζόμενους, «ρες» - πράγμα. Αψυχο αντικείμενο, που την αξία καθορίζει ο ιδιοκτήτης του. Αυτό είναι σήμερα ο εργαζόμενος στην πολιτισμένη Δύση, στον εξαγριωμένο κι εξαχρειωμένο καπιταλισμό. Ξεζουμίζεται στη χρήση κι ύστερα πετιέται στ' άχρηστα υλικά, αφού τα θηριώδη πολιτικά «αναπτυξιακά» προγράμματα αποδεικνύουν πως ο κομμουνισμός πολεμήθηκε για να περισσεύουν φτηνά εργατικά χέρια, να λαφυραγωγείται η υπεραξία της εργασίας κι οι ελεύθεροι να ξαναγίνουν σκλάβοι, χωρίς αξιοπρέπεια και τιμή, χωρίς περηφάνια και δικαιώματα. «Ρες» όλοι μας. Για να μην επαναστατεί κανείς, όταν ακούει τους πυλώνες (!) της οικονομίας μας, τους διάφορους επιχειρηματίες, να δηλώνουν με την ίδια παγερή στατιστική φάτσα κέρδη 200% και 300%, που όμως απειλούνται από την αύξηση του εργατικού κόστους κατά 3%(!!!) σε μια εφταετία.

Τώρα που τα «φαινόμενα "Πάλκο"» πολλαπλασιάζονται, για να αποδειχθεί ότι δεν είναι φυσικά φαινόμενα βεβαίως, αλλά αποτελέσματα εφαρμογής της συγκεκριμένης πολιτικής, που στηρίζουν αναφανδόν τα κόμματα εξουσίας και οι προοδευτικές ουρές τους, οι εραστές του Μάαστριχτ και των εισβολών στα Ιράκ της Γης, το παζάρι του καπιταλισμού με ανθρώπινο πρόσωπο και των ανθρωπιστικών σφαγών οργιάζει στην αρένα της επικοινωνιακής υποκρισίας.

Οι δημοκρατικοί διάλογοι και τα συνεχώς εξαγγελλόμενα μέτρα δεν είναι παρά η απόκρυψη της απώθησης του σύγχρονου προλεταριάτου στο επίπεδο του «ρες», του εργάτη - πράγμα. Και το ομηρικό παιχνίδι συνεχίζεται με όρους παγκοσμιοποίησης: Ενας χρυσός καμπινές του αφεντικού επιδοτείται δώδεκα φορές περισσότερο απ' ό,τι μια ντουζίνα θέσεις εργασίας για τα ζώα - εργαζόμενους, που δικαιούνται το πολύ τρία κακά της μοίρας τους στην ελεύθερη, για τα αφεντικά, αγορά. Ηρθε η ώρα να γυρέψουμε εμείς τα «ρες» τα ιστορικά μας ρέστα... Με όλα τα μέσα και όπου Γης.


Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ