ΕΡΩΤΗΣΗ

Τι σημαίνει η άποψη που εκφράζεται από την προπαγάνδα της πλουτοκρατίας, για προσαρμογή της στάσης της Ελλάδας στο ρεαλισμό της πραγματικότητας που διαμορφώνει ο πόλεμος στο Ιράκ;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ

1. Η συγκεκριμένη άποψη, που προπαγανδίζεται ακόμη πριν την έναρξη του πολέμου, προπαγανδίστηκε και στον πόλεμο κατά της Γιουγκοσλαβίας, συντάσσεται με το δίκιο των ιμπεριαλιστών, προεξοφλώντας την επιβολή τους, συντάσσεται με την υποταγή λαών και κατοχή χωρών με τη δύναμη των όπλων.

2. Ο «ρεαλισμός» της άρχουσας τάξης, που προπαγανδίζουν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, τα αστικά ΜΜΕ, επιδιώκει να εγκλωβίσει και να υποτάξει το λαό στην πολιτική υπέρ του άδικου πολέμου. Να αποδεχτεί ότι δεν υπάρχει άλλη πολιτική απ' αυτήν που εφαρμόζεται, δηλαδή τη συμμετοχή σ' αυτόν, τη συμμαχία με τους ισχυρούς ιμπεριαλιστές ενάντια στον ιρακινό λαό. Είναι υποχρεωτική. Η όποια αντίθετη πολιτική, λένε, και ανέφικτη είναι και ζημιά κάνει.

3. Ο πόλεμος γεννά στο λαό αμφισβήτηση της πραγματικότητας που διαμορφώνει και αντιπολεμικές κινητοποιήσεις. Ολ' αυτά, ενέχουν το σπέρμα της γενικότερης αμφισβήτησης του καπιταλισμού που γεννά πολέμους, άρα και τη δυνατότητα γενικευμένης κοινωνικοπολιτικής αντιπαράθεσης. Για να ανακοπεί αυτή η δυνατότητα επιστρατεύεται ο «ρεαλισμός», το «δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά», «δεν υπάρχει η δύναμη που θα επιβληθεί στους εισβολείς, για να τους αποτρέψει ή να τους σταματήσει». Μπροστά στο φόβο της δυναμικής της λαϊκής κοινωνικοπολιτικής πάλης, αντιτάσσουν το ρεαλισμό της υποταγής, προκειμένου να τσακίσουν το μοναδικό όπλο, αυτό του αγώνα, να ανακόψουν την προοπτική του αντίπαλου σ' αυτούς δέος. Θέλουν το λαό ραγιά, στη λογική του «σφάξε μ' αγά μ' ν' αγιάσω».

4. Από τον πόλεμο θα κερδίσουν οι εισβολείς, λένε τα φερέφωνα του «ρεαλισμού», το αμερικανικό και το εγγλέζικο κεφάλαιο. Επομένως, η ελληνική πλουτοκρατία, αντιμετωπίζοντας την κατάσταση με «ρεαλισμό», δηλαδή στηρίζοντας τους εισβολείς, που θα είναι νικητές, θα εγκαταστήσουν δυνάμεις κατοχής στο Ιράκ, κερδίζουν την εύνοιά τους, προσδοκώντας να πάρουν κομμάτι από τη λεία του πλούτου, οι εφοπλιστές, οι κατασκευαστικές εταιρίες, οι όμιλοι των πετρελαίων κλπ. Δεν είναι τυχαίο ότι ο «ρεαλισμός», συνοδεύεται από την επιδίωξη για συμμετοχή στη λεγόμενη ανασυγκρότηση.

5. Τα αποτελέσματα του ρεαλισμού της συμμετοχής στον πόλεμο κατά του Ιράκ το 1991, στον πόλεμο κατά της Γιουγκοσλαβίας και το διαμελισμό της, στον πόλεμο κατά του Αφγανιστάν είναι: Βαλκάνια αποσταθεροποιημένα, ιμπεριαλισμός πιο αποχαλινωμένος, νέα πολεμική εστία κοντά στην Ελλάδα, κόσμος πιο κοντά σε μια γενικευμένη ανάφλεξη. Συνεχίζεται η αμφισβήτηση των συνόρων στο Αιγαίο. Η Κύπρος επίσημα διχοτομείται. Τα κέρδη της ελληνικής πλουτοκρατίας αυξάνονται και από τις εξαγωγές κεφαλαίων στα Βαλκάνια. Για τους εργαζόμενους μεγαλώνει η φτώχεια, η ανεργία, η επίθεση σ' όλα τους τα δικαιώματα, ενώ πληρώνουν από πάνω και το λογαριασμό της συμμετοχής στις ιμπεριαλιστικές εκστρατείες. Η Ελλάδα της πλουτοκρατίας νομιμοποιεί τον προληπτικό πόλεμο. 60 χώρες περιλαμβάνει η λίστα της «αντιτρομοκρατικής εκστρατείας» των ΗΠΑ και των συμμάχων τους.

6. Ρεαλισμός για την εργατική τάξη και το λαό, είναι ο κοινωνικοπολιτικός αγώνας για τα εργασιακά, όλα τα λαϊκά δικαιώματα, για την κάλυψη όλων των αναγκών τους, σε συνδυασμό με την πάλη κατά των υπευθύνων του πολέμου, δηλαδή της πολιτικής και της εξουσίας των μονοπωλίων στην Ελλάδα έως την ανατροπή της. Το λαϊκό κοινωνικοπολιτικό μέτωπο πάλης για τη λαϊκή εξουσία, είναι η μόνη ρεαλιστική διέξοδος. Τρανότερη απόδειξη, η Επανάσταση του 1821, η αντίσταση στην ιταλική και αργότερα στη γερμανική φασιστική κατοχή. Και τότε τα φερέφωνα της άρχουσας τάξης μιλούσαν για το ρεαλισμό της υποταγής, αλλά ο λαός μας ανυπόταχτος απειθάρχησε και απελευθέρωσε την Ελλάδα.