Τετάρτη 9 Απρίλη 2003
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 16
ΣΤΟΠ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΙΡΑΚ
Σκέψου

Απευθύνομαι σ' εσένα, που είσαι κατά του πολέμου, αλλά δε διαδηλώνεις. Που οργίζεσαι, αλλά δεν κραυγάζεις.

Σκέψου το. Αν ήσουν κι εσύ στο δρόμο, κι εσύ, κι εσύ... Η ανάσα μας, τότε, θα τους προκαλούσε ρίγος. Η φωνή μας θα τους πανικόβαλε. Η οργή μας θα τους γκρέμιζε. Το ζήτημα της Ειρήνης είναι μεγάλη υπόθεση και δεν εξαντλείται στην απλή άρνηση του κακού.

Ξέρω, είναι και οι σκέψεις για το αήττητο της υπερδύναμης. Είναι η αδυναμία να νικήσεις την υπεροπλία της. «Ες μικρόν γενναίος» ας είμαι, λες. Είναι έτσι;

Σκέψου και κρίνε. Οι ΗΠΑ είναι πολύ μακριά. Τα αεροπλάνα τους εξαντλούνται στη διαδρομή και επιζητούν στάσεις. Οι στάσεις είναι οι βάσεις. Ανεφοδιάζονται από αυτές και συνεχίζουν. Σκέψου τι θα γινόταν χωρίς τη δυνατότητα αυτή.

Τ' αμπάρια των αεροπλάνων τους και των καραβιών τους είναι μικρά. Δε χωράνε όλο το θάνατο. Επιζητούν αποθήκες και τις βρίσκουν στις βάσεις. Σκέψου τι θα γινόταν χωρίς τη δυνατότητα αυτή.

Τα αεροπλάνα τους, τα σκάφη τους είναι ένα τίποτε στο διεθνή εναέριο χώρο, στα διεθνή ύδατα. Για να φτάσουν το στόχο τους, χρειάζονται αεροδιαδρόμους, χωρικά ύδατα. Επιζητούν, έτσι, διευκολύνσεις και τις βρίσκουν στις συμφωνίες που υπογράφουν με κυβερνήσεις κρατών, τα Κοινοβούλια των οποίων τις εγκρίνουν. Σκέψου τι θα γινόταν χωρίς τις συμφωνίες αυτές.

Ενας γίγαντας με πήλινα πόδια είναι οι ΗΠΑ, χωρίς τη συνδρομή τρίτων. Καταλαβαίνεις τώρα, γιατί η αντίθεσή σου στον πόλεμο δεν είναι απλή υπόθεση;

Βλέπεις στην τηλεόραση βλήματα να εκτοξεύονται, να καταστρέφουν και να σκοτώνουν. Ξέρεις ότι είναι των Αγγλοαμερικανών εισβολέων και τους καταριέσαι. Ξέρεις, όμως, ότι οι αποθήκες των πυρομαχικών, των πυραύλων, των φονικών συνέργων είναι στη χώρα σου; Σκέψου τι θα γινόταν, αν απαγορευόταν η φόρτωση, αν απαγορευόταν η αποθήκευση. Ο γίγαντας θα ξέμενε κι ο βρυχηθμός του καγχασμό θα προκαλούσε.

Εγώ αρνούμαι τη συνενοχή. Κι εσύ, οπωσδήποτε. Σκέψου, όμως, ποιος και πώς παρέχει τις διευκολύνσεις; Σκέψου τίνος ψήφος του ανέθεσε τη διαχείριση της εξουσίας; Σου είπε ποτέ ότι θα συμβάλει στη διάπραξη του εγκλήματος; Ασφαλώς όχι. Και τώρα σου λέει ότι δε συμμετέχει η χώρα σου. Σου λέει την αλήθεια, τώρα που ξέρεις;

Ενα παιδάκι με πρόσωπο ματωμένο, με μάτια απορημένα σε κοιτάει και σε ρωτάει. Γιατί;

Ενας πατέρας ολοφύρεται πάνω τα σκοτωμένα μέλη της οικογένειάς του κι εσύ ακούς να σε ρωτάει: Γιατί;

Ανθρωποι απλοί, καθημερινοί υποχρεώνονται να γονατίσουν και γρικάς το βουβό ερώτημα: Γιατί;

Σκέψου, πριν απαντήσεις. Δεν είναι απλή η απάντηση. Δεν εξαντλείται στην κραυγή «φονιάδες των λαών Αμερικάνοι». Οι φονιάδες έχουν συνεργούς. Ποτέ κανένα έγκλημα δε διαπράχθηκε χωρίς βοήθεια.

Ξέρεις τώρα ότι οι διευκολύνσεις που παρέχει η χώρα σου είναι όρος για τη διάπραξη του εγκλήματος. Ξέρεις πώς δίνονται αυτές, όπως ξέρεις και ποιος δεν τις διακόπτει. Τι θα κάνεις τώρα που ξέρεις;

Αρνούμαι να 'μαι συνένοχος, με οποιονδήποτε τρόπο, στο έγκλημα. Εσύ; Το ίδιο, απαντώ για λογαριασμό σου. Εγώ εξηγούμαι: Καταδικάζω έμπρακτα τους δράστες των διευκολύνσεων. Δεν τους ψηφίζω. Εσύ; Δεν μπορώ να απαντήσω για λογαριασμό σου. Σου λέω, όμως, ότι οι διευκολύνσεις που παρέχει η χώρα μας στο φονικό ψηφίστηκαν το 1990 με 151 ψήφους «ναι» (της ΝΔ) και 144 «όχι», οι περισσότερες από τις οποίες, όντας σήμερα η εξουσία, πραγματώνουν το «ναι» της ΝΔ.

Παραμένει, έτσι, το ζήτημα, πώς ο γίγαντας μπορεί να καταστρέφει, να σκοτώνει... Την απάντηση μόνον εσύ θα τη δώσεις. Από την έμπρακτη συμπεριφορά σου θα εξαρτηθεί η εξέλιξη των πραγμάτων. Και μην ξεχνάς ότι τα πράγματα είναι στην αρχή τους. Θυμήσου τι έλεγαν για τον πόλεμο κατά της Γιουγκοσλαβίας, την οποία διέλυσαν. Θυμήσου τι έλεγαν για τον πόλεμο στο Αφγανιστάν και τι γίνεται. Θυμήσου τι σου έλεγαν για τον πόλεμο στον Κόλπο και πως θα λυνόταν το Κυπριακό, και πού οδήγησαν τα πράγματα. Αξιολόγησε τις απειλές κατά της Συρίας, του Ιράν και σύνδεσέ τες με τις διευκολύνσεις. Και τη Β. Κορέα σκέψου, και ρώτα, γιατί είχαν στείλει Ελληνες φαντάρους, τότε...

Αρνούμαι να είμαι συνένοχος και μάλιστα έμπρακτα. Εσύ θ' αρκεστείς στην απλή άρνηση;

Δε σε ρωτάω από περιέργεια. Από αγωνία σε ρωτάω. Και τούτο, διότι θέλω να τιμωρηθεί και ο συνένοχος. Οχι από εκδίκηση. Από χρέος στα σκοτωμένα παιδιά του Ιράκ, το «γιατί» των οποίων δεν το αντέχω. Από χρέος στα δικά μου παιδιά, που άρχισαν ν' ανακαλύπτουν και τον συνένοχο.

Σε ρωτάω και για έναν ακόμη λόγο. Θυμήσου εκείνον το σπαραγμό του ποιητή μας, του Διονυσίου Σολωμού: «Δυστυχισμένε μου λαέ / καλέ κι αγαπημένε / πάντα ευκολόπιστε / και πάντα προδομένε». Δεν είναι καιρός να πάψει να ισχύει; Σκέψου.


Ιορδάνης Α. ΠΡΟΥΣΑΝΙΔΗΣ


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ