Από τις εκλογές τις Ευρωεκλογές και δω πέρασαν κιόλας μήνες. Σ' αυτό το διάστημα, η πολιτική ζωή του τόπου μας σημαδεύτηκε από πολύ σημαντικά γεγονότα. Δε θα ήτανε υπερβολή, αν λέγαμε πως τα γεγονότα αυτά θα αποτελούν από δω και πέρα ένα σημείο αναφοράς στην πολιτική μας επιχειρηματολογία, κάθε φορά που θέλουμε να υποστηρίξουμε πως οι συνεργασίες στο πολιτικό πεδίο με όσους συμφωνούν μαζί σου, έστω κι αν είναι ο «σατανάς», όπως είπε κι ο Λένιν, δεν είναι αναγκαστικά ένας σκόπιμος συμβιβασμός. Μπορεί να είναι και μια τολμηρή τακτική υπέρβασης των άγονων αντιπαραθέσεων με χαρακτήρα άκρως επαναστατικό! Τώρα, λοιπόν, που πλησιάζουν και πάλι οι εκλογές και το ΚΚΕ ξαναπαίρνει το δρόμο της προεκλογικής του προσπάθειας. Τώρα, που καλεί κι αυτό, όπως και οι πολιτικοί του αντίπαλοι, το λαό, για να πιάσει μαζί του το δύσκολο διάλογο της ενημέρωσης, αυτή η πολιτική επιχειρηματολογία πρέπει να 'ρθει στο προσκήνιο. Να σημαιοστολιστεί και να φωτιστεί.

Γιατί είναι αλήθεια πως υπάρχουν πολλοί, που προσπάθησαν να εξηγήσουν τις πολιτικές επιλογές του ΚΚΕ, μέσα από σχηματοποιημένες προσωπικές αναλύσεις. Μέσα από μονολόγους προσωπικούς, που πότε καταλήγουν σε συναισθηματικά ξεσπάσματα και πότε σε συντηρητικές, άκρως αντικομμουνιστικές, επανατοποθετήσεις. Γι' αυτό σκέφτομαι, και θέλω να το υπογραμμίσω με το σημερινό μου σημείωμα, πως δε φτάνει απλώς να δείξουμε με χρώματα και με σχήματα πως εμείς πάμε μπροστά και όλοι οι άλλοι μας ακολουθούν! Ούτε πάλι χρειάζεται, γιατί δε φτάνει κι αυτό, να κομπιάζουμε μπροστά σ' αυτούς, που μας μιλούνε για την ξεχασμένη επανάσταση και τις διαγραμμένες λέξεις. Ν' απολογούμαστε και να καταφεύγουμε σε βιαστικές αναλύσεις, που ίσως αύριο ή μεθαύριο δε βγούνε αληθινές. Τώρα είναι ανάγκη να πάμε ένα βήμα μπροστά και να μιλήσουμε για μια άλλη επανάσταση, που δεν τη σκεπάζουν ματωμένες σημαίες, ούτε την κρύβουν νύχτες συνωμοσίας. Είναι μια άλλη επανάσταση, που ξεσπάει κάθε μέρα, σε κάθε χιλιοστό της ζωής μας, ανάμεσα στα μικρά βήματα του σημειωτόν, που δε μας πάνε πουθενά. Μας καθηλώνουν μονάχα σε εικόνες παλιές, μπροστά σε συριγμούς απελπισίας και δισταγμών. Να μιλήσουμε για την επανάσταση, που ξεσπάει κάτω από το μαξιλάρι του καθένα μας. Που ξεσπάει μπροστά σε κάθε απόφαση, σε κάθε επιλογή. Είναι μια άλλη επανάσταση αυτή, όπως είναι μια γροθιά πάνω στην κόψη του μαχαιριού. Οπως είναι μια δυνατή φωνή μέσα στην ησυχία της κεκτημένης ρουτίνας.

Φυσικά, οι άλλοι θα καμωθούν πως δεν την ακούν αυτή τη φωνή, ούτε την αναγνωρίζουν ανάμεσα στις άλλες, που δε λένε τίποτα, ούτε και ορίζουν τίποτε, άλλοι. Εμείς θα επιμείνουμε, όμως. Θα τολμήσουμε κι αυτή τη φορά, για να μπούμε βαθιά στις ρωγμές που γεμίζει κάθε μέρα η ζωή, κι από κει ν' αντλήσουμε τα επιχειρήματα του προεκλογικού μας λόγου. Και είναι βέβαιο πως θα νικήσουμε!