Eurokinissi

Χωρίς να αναφερθούμε στη σεναριολογία και χωρίς να προβλέπουμε πιθανές εξελίξεις, εξετάζοντας τις μέχρι σήμερα γνωστές εξελίξεις, παρατηρούμε τα εξής.

Η δράση των όποιων τρομοκρατικών οργανώσεων, σχεδόν το κάθε χτύπημα χωριστά, οδήγησαν στη διαρκώς και μεγαλύτερη εμπλοκή ξένων, μυστικών και φανερών, υπηρεσιών, που προσέφεραν την «αλληλεγγύη» τους, με μοναδικό αντάλλαγμα τη διείσδυσή τους στα άδυτα των αδύτων των ελληνικών μυστικών υπηρεσιών και την ασύδοτη δράση τους στον ελληνικό χώρο υπό το πρόσχημα των ερευνών.

Η δράση αυτών των υπηρεσιών, με κυρίαρχο ρόλο αυτόν των ΗΠΑ, επί 27 χρόνια, ενώ είχε μηδενική, ουσιαστικά, αποτελεσματικότητα στη δίωξη αυτών των οργανώσεων, κινήθηκε στην κατεύθυνση σπίλωσης του μαζικού κινήματος και των αγώνων του, δημιουργώντας, μεταξύ άλλων, και τη γνωστή θεωρία των «γνωστών αγνώστων», που παρεμβάλλονται στις διαδηλώσεις, προκαλώντας «εκτεταμένες ζημίες» και που αποτελούν τη δεξαμενή των τρομοκρατικών οργανώσεων.

Η θεωρία αυτή κάλυπτε, ταυτόχρονα, και την ενοχοποίηση της Αριστεράς, το διασυρμό της επανάστασης και της επαναστατικής βίας και την προσπάθεια σύνδεσης των ελληνικών τρομοκρατικών οργανώσεων με τη δραστηριότητα άλλων παρόμοιων οργανώσεων του εξωτερικού, οι οποίες διακήρυσσαν ότι αναπτύσσουν επαναστατική ένοπλη πάλη με τη μορφή αντάρτικου πόλεων. Είναι, όμως, προφανές ότι στην Ελλάδα η δράση αυτών των οργανώσεων δεν πήρε ποτέ τέτοιο χαρακτήρα, δε βρήκε λαϊκή αποδοχή και δε διείσδυσε ποτέ ούτε στις παρυφές του μαζικού κινήματος.

Η εικόνα αυτή, που δημιουργήθηκε ή ενισχύθηκε και από Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, αποτέλεσε σημαντικό στοιχείο για να προωθηθούν νόμοι και διαδικασίες, που είναι σε εμφανή αντίθεση με το σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελευθεριών, με πιο γνωστούς τους κατά σειρά «τρομονόμους», αλλά, κυρίως, με πρόσχημα και τη δίωξη της τρομοκρατίας, την ενσωμάτωση στο ελληνικό Δίκαιο διεθνών συμβάσεων και νομικών διατάξεων, όπως αυτή του Σένγκεν και των αποφάσεων - πλαίσιο της ΕΕ, που μετατρέπουν όλους τους πολίτες σε εν δυνάμει υπόπτους, όλους όσοι αγωνίζονται ενάντια στο σημερινό πολιτικό «status quo» ή αντιστέκονται στις επιλογές των μονοπωλίων σε εν δυνάμει τρομοκράτες και όλους τους υπόλοιπους σε εν δυνάμει καταδότες.

Κανείς δεν μπορεί να υποστηρίξει σοβαρά ότι οι τρομοκρατικές ενέργειες, εκτός από ανθρώπινα θύματα, δεν είχαν και πολιτικές συνέπειες. Ας θυμηθούμε μόνον τις επανειλημμένες δηλώσεις υπευθύνων, σχετικά με τη θέση της Ελλάδας στο διεθνές προσκήνιο και τις πιέσεις που δεχόταν, λόγω της ίδιας της ύπαρξης των τρομοκρατικών δράσεων και της ανικανότητας των διωκτικών αρχών να τις σταματήσουν και να εξαρθρώσουν τις οργανώσεις που τις πραγματοποιούν.

Σήμερα όμως, και τουλάχιστον προς το παρόν, οι ίδιοι οι κατηγορούμενοι ως τρομοκράτες δεν αρθρώνουν κανέναν πολιτικό λόγο. Σε αντίθεση με ό,τι παρουσιάζεται στη διεθνή εμπειρία, κανείς από αυτούς δε διεκδικεί τον πολιτικό του ρόλο, δεν προσπαθεί καν να δώσει στις πράξεις του πολιτική και ιδεολογική κάλυψη.

Σε αντίθεση, επίσης, με τα διεθνή δεδομένα, όχι μόνο δεν αρνούνται να μιλήσουν, αλλά σχεδόν όλοι αποδέχονται σωρεία εγκληματικών πράξεων, με τρομακτική μάλιστα ευκολία, και δίνουν ονόματα, ανθρώπους και οργανωτικές λειτουργίες. Ποτέ δεν έχει ξαναγίνει κάτι τέτοιο. Οπως ποτέ δεν έχουμε ξαναδεί σε τέτοιες οργανώσεις σε άλλες χώρες τόσο έντονο το οικογενειακό και, τελικά, το απολίτικο στοιχείο στη δομή μίας οργάνωσης, που θεωρητικά θα έπρεπε να προετοιμάζει ιδεολογικά και πρακτικά τα μέλη της από τη στιγμή της προσχώρησής τους για τη στάση που θα πρέπει να κρατήσουν, αν και όταν συλληφθούν.

Η «ελληνική τρομοκρατία» έχει, μέχρι στιγμής, και άλλα χαρακτηριστικά ονομασίας προέλευσης. Πουθενά οι οργανώσεις αυτές δεν εξαρθρώθηκαν, χωρίς να υπάρξει διείσδυση των μυστικών υπηρεσιών και από μέσα διάβρωσή τους, και επίσης το πρωτόγνωρο να έχει ανακοινωθεί από τα μέσα ενημέρωσης, μήνες πριν, η ημερομηνία εξάρθρωσής της.

Είναι δυνατόν αυτές οι εγκληματικές ενέργειες να έχουν πραγματοποιηθεί χωρίς ένα σημαντικό δίκτυο πληροφόρησης και ένα ή περισσότερα κέντρα επιλογής των θυμάτων και των στόχων; Π.χ., έτσι εύκολα, μία παρέα, όσο προετοιμασμένη και αν είναι, μπουκάρει σε ένα στρατόπεδο και μεταφέρει όπλα στα χέρια;

Είναι προφανές ότι οι απαντήσεις που υπάρχουν μέχρι τώρα είναι ανεπαρκείς να εξηγήσουν το φαινόμενο και, πολύ περισσότερο, να οδηγήσουν στην εξάρθρωση της πραγματικής κορυφής της οργάνωσης. Είναι, επίσης, προφανές πως, ακόμα και αν γίνει δεκτή η θεωρία ότι η πολιτική οργάνωση εκφυλίστηκε σε μία κοινή εγκληματική οργάνωση, αυτό δυσχεραίνει ακόμα περισσότερο την αντιμετώπιση του φαινομένου και την ανεύρεση όλων αυτών, που ίδρυσαν ή χρησιμοποίησαν ή αξιοποίησαν αυτήν την οργάνωση για τους δικούς τους άνομους στόχους, ενάντια στο λαϊκό κίνημα και την άσκηση πιέσεων.

Ο ελληνικός λαός έχει πλούσιες εμπειρίες από αγώνες και από οργάνωση των αγώνων. Το ΚΚΕ στάθηκε πάντα στην πρώτη γραμμή της πάλης του, για ένα καλύτερο αύριο, απαλλαγμένο από την εκμετάλλευση. Ηταν και αυτό ένα στοιχείο, που συνέβαλε στην απομόνωση τέτοιων μεθοδεύσεων, από όπου και αν προέρχονται. Η πείρα του ελληνικού λαού είναι ο καλύτερος κριτής και των σημερινών εξελίξεων σε σχέση με τις τρομοκρατικές οργανώσεις, αλλά και του αντιδημοκρατικού πλαισίου που διαμορφώνεται. Η ιδεολογική θωράκιση του κινήματος και η διαμόρφωση του αντιιμπεριαλιστικού αντιμονοπωλιακού μετώπου είναι η αποτελεσματική απάντηση και το ανυπέρβλητο εμπόδιο στις όποιες μεθοδεύσεις.