Συμφωνώ με το σύνολο των Θέσεων της ΚΕ για το 22ο Συνέδριο του Κόμματος.

Στο κείμενο των Θέσεων η ΚΕ αποτυπώνει τα σοβαρά βήματα που έχουν γίνει στην ισχυροποίηση του Κόμματος, στην παρέμβασή μας στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα. Είναι σημαντικό ότι παρά τα θετικά βήματα, την πρόοδο στη δουλειά μας, δεν κρύβονται αδυναμίες που υπάρχουν. Οι Θέσεις του 22ου Συνεδρίου του Κόμματος δίνουν τη δυνατότητα να εξετάσουμε τα βήματα που πρέπει να μετρήσουμε ώστε να ανέβει η ικανότητα παρέμβασης, δουλειάς με το Πρόγραμμα του Κόμματος στην κατεύθυνση της συγκέντρωσης δυνάμεων.

Στο Τρίτο Κεφάλαιο γίνεται η αναφορά: «Για εμάς κριτήριο συσχετισμού είναι η ριζική αλλαγή της κατάστασης στα πρωτοβάθμια πρώτα απ' όλα σωματεία με τη συσπείρωση των εργαζομένων στη λειτουργία και τη δράση τους, την άνοδο στην οργάνωση των εργαζομένων, την ίδρυση νέων σωματείων, την ενίσχυση του αντικαπιταλιστικού προσανατολισμού της πάλης, τη γενικότερη επίδραση της πολιτικής του ΚΚΕ, της αντίληψής του για τον ρόλο της εργατικής τάξης ως επαναστατικής δύναμης για τον σοσιαλισμό».

Στο διάστημα που εξετάζουμε υπάρχουν πολλά παραδείγματα στην καθημερινή ζωή και δράση της Οργάνωσης όπου μέλη της ΚΝΕ έχουν στηριχτεί και έχουν παίξει πρωτοπόρο ρόλο στον χώρο δουλειάς τους, συσπειρώνουν πολλούς συναδέλφους γύρω τους, έχουν γράψει δεκάδες από αυτούς στο σωματείο, έχουν δώσει μάχες με την εργοδοσία, ξεχωρίζουν με τη στάση τους και την προσωπικότητά τους, εκτιμούνται ως κομμουνιστές, έχουν στρατολογήσει.

Παρά τα βήματα που έχουν μετρηθεί, δεν έχουμε αντιμετωπίσει μια τυπικότητα που εντοπίζεται ως προς την ουσιαστική, με σχέδιο και διάρκεια, δραστήρια δουλειά των μελών της ΚΝΕ στα σωματεία τους. Το παραπάνω πρόβλημα εκφράζει συγχύσεις για το ποια είναι η αποστολή του νέου εργαζόμενου κομμουνιστή, πού και πώς γίνεται αναγνωρίσιμος ως πρωτοπόρος αγωνιστής, πού και πώς διεξάγει τον ιδεολογικό - πολιτικό αγώνα. Γεγονός που δεν μπορεί να λυθεί με μια γενική επίκληση, αλλά απαιτείται να παρθούν πρώτα και κύρια ιδεολογικά, πολιτικά και οργανωτικά μέτρα σε επίπεδο καθοδηγητικών οργάνων.

Πρώτα και κύρια αφορά το πού στρέφεται η καθοδηγητική προσοχή, άρα το πώς τα ίδια τα όργανα συζητάνε το περιεχόμενο και το σχέδιο της Κομματικής Οργάνωσης, δουλεύουν στην κατεύθυνση της εξειδίκευσης στους νέους και στις νέες των χώρων δουλειάς. Μια γενική συζήτηση και καθοδήγηση οδηγεί αναπόφευκτα να χάνεται από το οπτικό μας πεδίο αυτή η δουλειά, που πολλές φορές θέλει χρόνο για να δώσει αποτελέσματα. Αντίθετα, η συζήτηση μιας έκθεσης ενός μέλους της ΚΝΕ για τον χώρο δουλειάς του, ενός Γραμματέα για τους χώρους ευθύνης της ΟΒ και πώς θα δουλέψουμε με βάση την εκάστοτε ιεράρχηση, έχει αποδείξει ότι μπορεί να ανοίξει ορίζοντες στο ίδιο το καθοδηγητικό όργανο, στη δράση του ενός στον χώρο του, στο σωματείο του. Βοηθάει ώστε τα θετικά βήματα που στη μάχη μετράνε μέλη και στελέχη της ΚΝΕ, από δυνατότητες να γίνονται προσπάθεια για κατακτημένο τρόπο δουλειάς. Πολύ περισσότερο, βοηθάει ώστε να κατακτιέται μέθοδος από την πολύ σημαντική παρέμβαση των ΚΟ, να εκπαιδεύονται τα αυριανά μέλη και στελέχη του Κόμματος.

Με έναν τέτοιο τρόπο δουλειάς μπορούν να αντιμετωπιστούν συγχύσεις που στενεύουν τη ματιά και τη δράση. Συγχύσεις που προέρχονται από τη μικρή έως και καθόλου πείρα ενός νέου εργαζόμενου κομμουνιστή, ιδεολογικές και πολιτικές αδυναμίες που υπάρχουν και σε αυτό το έδαφος διαμορφώνονται σχηματοποιήσεις που κομματιάζουν την παρέμβασή μας (να του μιλήσω πρώτα για το συνδικάτο, μετά για το Κόμμα κ.ο.κ.).

Μια παρέμβαση που έχει ως αφετηρία ότι στο σωματείο ως σχολείο της ταξικής πάλης θα συναντηθούμε με εκατοντάδες εργαζόμενους που, ανεξάρτητα από πού ξεκινάει η σκέψη του καθενός, κάνουν τα πρώτα τους βήματα στη συνειδητοποίηση ότι απαιτείται συλλογικός αγώνας για να κερδηθεί ένα καλύτερο μεροκάματο, να παρθούν μέτρα προστασίας κ.ά. Δική μας υπόθεση, πέρα από τη στήριξη σε αυτό το πολύ σημαντικό πρώτο βήμα, είναι να βαθύνει η σκέψη και το συμπέρασμα, να «ξεσκεπαστεί» η λειτουργία του συστήματος, ο μηχανισμός εκμετάλλευσης, να αναδειχθούν οι δυνατότητες της εποχής αλλά και το καπιταλιστικό κέρδος ως εμπόδιο για να καρπωθούμε αυτές τις δυνατότητες. Να αναδειχθεί ότι ο αγώνας δεν είναι απέναντι σε μια μεμονωμένη εργοδοσία αλλά «τάξη απέναντι σε τάξη», γι' αυτό και απαιτείται κίνημα με τα χαρακτηριστικά και τον προσανατολισμό που αναφέρονται και οι Θέσεις. Σε αυτήν την παρέμβαση τα μέλη της ΚΝΕ αναγνωρίζονται ως πρωτοπόροι, αυτοί που δεν συμβιβάζονται με το άδικο, τον αρνητικό συσχετισμό, που έχουν σχέδιο και πίστη ο αγώνας να φτάσει μέχρι την κατάργηση της εκμετάλλευσης. Μπορούν να εμπνεύσουν, να τραβήξουν νέες δυνάμεις.

Συνεπώς, η ουσιαστική συμμετοχή του μέλους της ΚΝΕ στο σωματείο, στη λειτουργία και μαζικοποίησή του, στη συμβολή στις διεκδικήσεις του, δεν είναι ένα παράλληλο καθήκον που καμιά φορά θα ξεχνιέται ή θα βρίσκεται πιο χαμηλά στην καθοδηγητική προσοχή. Είναι το πεδίο όπου τα λόγια γίνονται πράξεις. Είναι δείκτης για την ωρίμανση των Οργανώσεων. Στην τελική, για έναν νέο άνθρωπο στις γραμμές του Κόμματος και της ΚΝΕ η δράση του στο μαζικό κίνημα αποτελεί αναπόσπαστο στοιχείο κομμουνιστικής διαπαιδαγώγησης.

Ξεχωριστής σημασίας ζήτημα είναι η καθοδηγητική στήριξη νέων ηλικιακά συντρόφων που είναι εκλεγμένοι σε ΔΣ εργατικών σωματείων. Μία πλευρά είναι η σχεδιασμένη αξιοποίησή τους για να συμβάλλουν ώστε να ανοίξουν νέοι δρόμοι επικοινωνίας σε χώρους που συγκεντρώνουν νεολαία, σε σχολές κατάρτισης, στα πανεπιστήμια με εργαζόμενους φοιτητές. Αυτοί οι σύντροφοι είναι οι πρώτοι που εκτίθενται στις πιέσεις της εργοδοσίας, στις επιθέσεις των άλλων πολιτικών και συνδικαλιστικών δυνάμεων, στη σκληρή ιδεολογική διαπάλη, η στήριξή τους αυξάνει την καθοδηγητική απαίτηση ώστε να χτίζουν αυτοπεποίθηση, να διαμορφώνουν χαρακτηριστικά στη μαζική δουλειά. Υπάρχουν παραδείγματα που με την καθοδήγηση του Κόμματος αναπτύσσονται νέα συνδικαλιστικά στελέχη από την ΚΝΕ. Διαδικασία που πρέπει να πάρει υπόψη τις ιδιαιτερότητες που απορρέουν φυσιολογικά και από τη μικρή φυσική και κομματική ηλικία, όπως η άγνοια εννοιών ή και νόμων, του οπλοστασίου της αστικής τάξης. Η αποσπασματική κατανόησή τους στο πώς αξιοποιούνται ως εργαλεία στα χέρια της εργοδοσίας για την ένταση της εκμετάλλευσης σε κάθε φάση σύμφωνα με την επιδίωξή της για συνεχή αύξηση της κερδοφορίας της. Η γνώση γύρω από την Ιστορία του κομμουνιστικού και εργατικού κινήματος στον κλάδο. Οπωσδήποτε όμως δεν πρέπει να μπαίνει σε δεύτερη μοίρα η θαρρετή χρέωση των τομέων δουλειάς στο πλαίσιο της ζωντανής λειτουργίας των σωματείων.