Η Αμερική αυτό τον καιρό ασχολείται με τη μορφή του πέους του πορνοεπιχειρηματία Επστιν που αυτοκτόνησε, κι αν θα βγουν στη δημοσιότητα τα γαμ@@@άτικα του. Και με το ουκρανικό σφαγείο. Με τον ίδιο τρόπο, τον ίδιο δημόσιο λόγο και την ίδια αισθητική. Αυτό δεν έχει ούτε μπροστά ούτε πίσω, είναι ο νέος δρόμος για την κόλαση που είναι πάντα αδιανόητη. Η ανθρωποφαγία αποκτά σιγά σιγά κι επίσημο πολιτικό λεξιλόγιο από τα σαρκοβόρα της εξουσίας. Και μόνο σ' αυτό το κρέας φτηναίνει. Από τον κιμά που έγινε ο δημοσιογράφος Κασόγκι, ως τις γουρουνίτσες γυναίκες δημοσιογράφους που κάνουν ενοχλητικές ερωτήσεις περί κιμάδων, κι έχουνε λίγα παραπάνω κιλά από τις μαζορέτες.

Ενας στους πέντε δανειολήπτες φοιτητοδάνειου, που έχει περάσει τα πενήντα και χρεώθηκε στα είκοσι του, καθυστερεί πάνω από ενενήντα μέρες να πληρώσει τη δόση του, όπως και το 15% των σαραντάρηδων. Τα νοικοκυριά είναι πανικόβλητα, καθώς δυσκολεύονται στην αποπληρωμή περισσότερο κι απ' ό,τι στη μεγάλη κρίση του 2008. Ο μεσήλικας Αμερικανός και συγκεκριμένα 43.000.000 άνθρωποι χρωστάνε κατά μέσο όρο 40.000 δολάρια που πήραν οι ίδιοι ως φοιτητές ή και ως εγγυητές των δανείων των παιδιών τους, και τώρα αντιμέτωποι με υψηλά επιτόκια και αυξημένο κόστος διαβίωσης έχουν κλειστεί σαν ποντίκια σε φάκα. Στην Αμερική, μετά τα δάνεια στέγης, τα φοιτητικά δάνεια είναι το μεγαλύτερο καταναλωτικό χρέος, το οποίο έχει βεβαίως τιτλοποιηθεί από τράπεζες και επενδυτές, που τώρα βλέπουν απαξίωση των ομολόγων τους. Μιλάμε για 1,8 τρισ. (!) δολάρια.

Αντε τώρα να πας να πεις σ' αυτούς τους ανθρώπους που καταχρεώθηκαν για να ξεστραβωθούν, ότι πρέπει να θέσουν τη νοημοσύνη, τις γνώσεις και την όποια δανεική ζωή έχουν εξασφαλίσει, στην υπηρεσία ενός επικείμενου παγκόσμιου πολέμου, με την αιμοβόρα Ρωσία, την αιμοσταγή Κίνα, και τη θηριώδη Βενεζουέλα. Η προπαγάνδα που ξέρει να αντιμετωπίζει την οργή, απ' την εποχή του Βιετνάμ ξαμολάει τα παραπλανητικά της πυρά: «δεν είναι πια σύμβολο μίσους η σβάστικα, απλά δυνητικά διχαστική», το ίδιο η θηλιά της Κου Κλουξ Κλαν και η ρατσιστική σημαία του ομοσπονδιακού Νότου του εμφυλίου, που βλέπουμε συχνά ακόμα και στα αθλητικά γήπεδα. Αυτά από τη μια, και από την άλλη το πέος λεμόνι που περιγράφουν ανενδοίαστα οι ανήλικες «συνοδοί» του μοναδικού φυλακισμένου μεγιστάνα, που κατάφερε να αυτοκτονήσει σε κελί εικοσιτετράωρης παρακολούθησης. Υψιστη ασφάλεια στη ναυαρχίδα του «δυτικού πολιτισμού» που μετράει τον άγνωστο πόλεμο με δάνεια, και τον γνωστό με επενδύσεις. Ετσι μην εκπλαγείτε αν καταφέρουν οι Αμερικανοί να στήσουν μεγάλα πανηγύρια και πολυπληθείς συγκεντρώσεις κατά μήκος της λαμπρής, ασφαλέστατης και ταχύτατης μεταφορικής γραμμής απ' τον Πειραιά ως το Κίεβο. Αυτό είναι πρόοδος. Να τα βλέπει ο Πελετίδης που θέλει να αφήσει κοτζάμ Πάτρα έξω από τέτοιες ...χαρές, κι αρνείται πεισματικά να κάνει την πρέσβειρα βασίλισσα του πατρινού καρναβαλιού. Θου Κύριε φυλακήν...