Κάνουμε πολλά, πολλές φορές με αυτοθυσία και αυταπάρνηση και ό,τι έχουμε κατακτήσει μέχρι σήμερα είναι αποτέλεσμα επίμονης προσπάθειας. Αυτό είναι αδιαμφισβήτητο.

Ζητούμενο όμως σήμερα είναι το πώς θα κατακτήσουμε μια ανώτερη, ποιοτικά αναβαθμισμένη δουλειά και παρέμβαση - με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τις απαιτήσεις της καθοδηγητικής δουλειάς των οργάνων, όλου του Κόμματος - εναρμονισμένη με το Πρόγραμμα του Κόμματος, μέσα στην καθημερινότητα και όχι ως έκτακτη συνθήκη μπροστά σε μια εξέλιξη, μια μάχη που φυσικά θα έχουν και ιδιαίτερες απαιτήσεις.

Ετσι κι αλλιώς, ακόμα και το αποτέλεσμα που προκύπτει τελικά από μια συγκεκριμένη μάχη, κρίνεται - σε σημαντικό βαθμό - από το τι έχουμε καταφέρει στην κατά τ' άλλα πιο «αθόρυβη» και «αναποτελεσματική» περίοδο πριν από αυτή, σε περιόδους που τα πράγματα μοιάζουν στάσιμα ή ακόμα μπορεί να υπάρχει και ορισμένη οπισθοχώρηση. Ετσι για παράδειγμα, δεν θα ήμασταν στο ίδιο σημείο σε σχέση με το ανεβασμένο κύρος του Κόμματος που το συναντάμε στο άνοιγμά μας, σε σχέση με μια σχετικά αναβαθμισμένη ικανότητα δράσης και παρέμβασης των δυνάμεών μας και στο κίνημα, στην επεξεργασία θεμάτων, αιτημάτων, πλαισίων πάλης, αν δεν είχε προηγηθεί μια πιο μακροχρόνια προσπάθεια με την επεξεργασία του Προγράμματος του Κόμματος, με την προώθηση και προβολή του, με τη μελέτη του Δοκιμίου Ιστορίας του Κόμματος, με μελέτη συμπερασμάτων π.χ. από την περίοδο '12-'15, από μεγάλους εργατικούς - και όχι μόνο - αγώνες που ηγήθηκαν δυνάμεις μας.

Ομως, ισχύει και το αντίστροφο. Κενά και αδυναμίες που δεν αντιμετωπίζουμε στην «αθόρυβη» περίοδο και που μπορεί πράγματι σε αυτή τη φάση να μην φαίνεται ότι κοστίζουν, σε άλλες να φανούν επιζήμια. Γι' αυτό και σήμερα είναι απαίτηση των καιρών να μετρήσουμε πιο γρήγορα και σταθερά βήματα στην αντιμετώπιση κενών, δεδομένου ότι δρούμε σε περίοδο που εγκυμονεί μεγάλες εξελίξεις, ίσως και σημαντικά πιο επιδραστικές από αυτές που ζούμε σήμερα.

Αρα, μια «πιο βαθιά, ανώτερη επαναστατική συγκρότηση των οργανωμένων μας δυνάμεων με όρους που θα δυναμώνουν τη μαχητική, αταλάντευτη στάση, αντοχή και τη στρατηγική σταθερότητα, την ικανότητα δράσης σε όλες τις συνθήκες» όπως τίθεται στις Θέσεις, δεν αφορά καθήκον για ένα μακρινό μέλλον, αλλά το πως σήμερα σε μη επαναστατικές συνθήκες λειτουργούμε με τέτοια χαρακτηριστικά. Πως ακόμα και την πιο άχαρη δουλειά που χρειάζεται να γίνει, την εντάσσουμε στην επαναστατική δουλειά για τη συγκέντρωση δυνάμεων.

Ετσι, επειδή συχνά συζητάμε για την ανάγκη να αντιστοιχηθούμε, να καλλιεργούμε την ετοιμότητα και αντοχή στις γραμμές μας, ένα θέμα είναι τι σημαίνουν αυτά για ένα Τομεακό Οργανο στο σήμερα και όχι όταν η ημερήσια διάταξη θα υπαγορεύει άλλα πρακτικά καθήκοντα, που όμως θα προετοιμάζει ακριβώς γι' αυτά.

Ορισμένες τέτοιες πλευρές:

Για παράδειγμα, ετοιμότητα σημαίνει σήμερα ως στέλεχος να εξασφαλίζω την καθημερινή μελέτη του «Ριζοσπάστη» χωρίς να υποκύπτω σε δυσκολίες από τα άστατα ωράρια ή άλλες, να εξασφαλίζω την επαφή και το διάβασμα των εκδόσεων της «Σύγχρονης Εποχής», των επεξεργασιών του Κόμματος και όχι μόνο ή κυρίως μπροστά σε ένα πιο απαιτητικό καθήκον. Εδώ εντάσσονται στοιχεία που μπορούν να γίνουν πιο συστηματικά, ιδιαίτερα στα πλαίσια ενός οργάνου, μιας Τομεακής Επιτροπής, ενός Γραφείου ΚΟΒ που βοηθάνε να αποκτιέται τριβή με τη μελέτη, να γίνεται καλώς εννοούμενη συνήθεια. Για παράδειγμα, πότε ο καθένας μας έγινε καλύτερος, απέκτησε μεγαλύτερη πολιτική αυτοπεποίθηση; Οταν κληθήκαμε να γράψουμε μια ανακοίνωση, ένα άρθρο, να ετοιμάσουμε μια ομιλία για μια σύσκεψη, όταν προσπαθήσαμε να εξηγήσουμε ότι ο Κεντρικός Σχεδιασμός είναι σχέση παραγωγής και όχι οργανωτικό - τεχνικό εργαλείο και πρώτα στραμπουλήξαμε τη γλώσσα μας κ.α. Πολύ περισσότερο που το καθήκον της μελέτης είναι το πρώτο, όταν λέμε ότι ένα όργανο, ακόμα και η ίδια η ΚΟΒ πρέπει και μπορεί να επεξεργάζεται ένα θέμα που αφορά στον χώρο ευθύνης της σε όλες του τις πλευρές.

`Η αντίστοιχα, αντοχή χτίζεται στον βαθμό που η συνεργασία με τα στελέχη και τα μέλη του Κόμματος κατακτήσουμε να γίνει βδομαδιάτικη συνήθεια, να προετοιμάζεται η συνεδρίαση της ΚΟΒ με καλούς όρους, που θα διασφαλίζουν τη συλλογικότητα στη σκέψη, τη γνώμη, τη συμμετοχή στο σχέδιο της ΚΟΒ, τη συζήτηση για τα συμπεράσματα που προκύπτουν από μάχες που δίνουμε. Που και το σχέδιο της ΚΟΒ δεν αφορά απαρίθμηση ενεργειών με βάση τι δυνάμεις και πού τις έχουμε, αλλά κυρίως να αφορά επεξεργασία που ανοίγει ορίζοντες για το πού πρέπει να κοιτάει ο προσανατολισμός μας με βάση τις αποφάσεις και τα κριτήριά μας. Τελικά, ένα τέτοιο σχέδιο μπορεί να ξεκλειδώνει ακόμα και το πώς αξιοποιούνται καλύτερα και περισσότερες δυνάμεις - κομματικά μέλη, οπαδοί, άλλοι άνθρωποι με μεράκι και ικανότητες σε τομείς δουλειάς. Η συζήτηση για την παρέμβαση στον χώρο ευθύνης είχε ορισμένα τέτοια χαρακτηριστικά. Συνέβαλλε σε σημαντικό βαθμό να συγκεντρώσουμε την προσοχή μας σε χώρους - μέτωπα - θέματα σημαντικά για τη συγκέντρωση δυνάμεων που μέχρι πρότινος μπορεί να μην είχαμε ασχοληθεί είτε «γιατί δεν είχαμε δυνάμεις» - και αυτό θέμα προσανατολισμού προέκυψε ότι είναι σε ορισμένες περιπτώσεις - είτε γιατί αλλιώς είχαμε συνηθίσει έως τότε. Αντίστοιχα, αυτή η συζήτηση συνέβαλλε σε ορισμένες περιπτώσεις να πάρουμε διορθωτικά μέτρα σε σχέση με ιεραρχήσεις που είχαμε κ.ο.κ. Κυρίως όμως να συνειδητοποιούμε πιο ουσιαστικά τι είναι και τι αφορά ο χώρος ευθύνης της ΚΟΒ και ότι ως ΚΟΒ έχουμε ευθύνη για τη διάδοση των στόχων και του σκοπού του Κόμματος σε αυτόν.

Μια τέτοια προσπάθεια με τέτοια χαρακτηριστικά και άλλα, που να διαμορφώνουν ετοιμότητα - αντοχή στο επίπεδο κάθε οργάνου μπορεί να ανεβάζει τη στάθμη της ιδεολογικής, πολιτικής και οργανωτικής ικανότητας για ό,τι το αφορά, την καθοδήγηση ΚΟΒ, Κ.Ο., επεξεργασίας θεμάτων, μετώπων. Τελικά, μπορεί να ανεβάζει τη στάθμη όλου του Κόμματος. Στον βαθμό που κατακτάμε στην καθημερινή μας δράση, ως ενιαίο καθήκον - και όχι τρέχοντας να βγει ένα πρόγραμμα ενεργειών, συνελεύσεων, ημερομηνιών που μπορεί «να μας βγάζει και την ψυχή» - κάθε μας ενέργεια να εντάσσεται στην προσπάθεια διαμόρφωσης προϋποθέσεων - αυτών που περνάνε από το χέρι μας - της επαναστατικής ανατροπής. Αυτό μπορεί να απαντά και σε αυτό που εκφράζεται σε στιγμές, όπως «κούραση» ειδικά όταν μια προσπάθεια δεν έχει άμεσο αποτέλεσμα, συμβιβασμό με δυσκολίες που μπορεί να είναι και υπαρκτές, «όριο» στη δράση κ.λπ. Μπορεί να διαμορφώνει τους όρους για «Κόμμα έτοιμο για όλα» με την απαιτούμενη αποφασιστικότητα και μαχητικότητα όλων μας μέσα σε κάθε τι που κάνουμε.