Το κείμενο των Θέσεων της ΚΕ για το 22ο Συνέδριο το διαπερνά απ' άκρη σ' άκρη η διαπίστωση της ανάγκης να αλλάξει επίπεδο με γρήγορους ρυθμούς η καθοδηγητική μας δουλειά. Η παρέμβασή μας στο κίνημα, στην πραγματικότητα γύρω μας, να πάρει χαρακτηριστικά παρέμβασης με τη στρατηγική μας. Με το Πρόγραμμα του Κόμματος.

Το ανέβασμα της ιδεολογικής δουλειάς, του ιδεολογικού - μορφωτικού - πολιτιστικού επιπέδου των Οργανώσεων, είναι προϋπόθεση για την υλοποίηση αυτού του στόχου και περιγράφονται με σαφήνεια στο κείμενο των Θέσεων τα βήματα που πρέπει να κάνουμε, συλλογικά αλλά και ο καθένας από μας, για να τον πετύχουμε.

Σωστά αναφέρεται ότι μπροστά στις εξελίξεις, το ενδεχόμενο κάποιας απότομης καμπής της ταξικής πάλης μπορεί να γεννήσει απαιτητικές καταστάσεις για το Κόμμα μας, ακόμα και την εμφάνιση επαναστατικής κατάστασης, και την ανάγκη το Κόμμα να είναι έτοιμο να παίξει τον ιστορικό του ρόλο.

Είναι όμως αυτός ο μόνος παράγοντας που κάνει το ιδεολογικό - πολιτικό - οργανωτικό ατσάλωμα του Κόμματος τόσο επιτακτικό στις μέρες μας; Αραγε, χωρίς το ενδεχόμενο επαναστατικής κατάστασης, θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε να παρεμβαίνουμε στην πραγματικότητα σαν χθες, μέσα στις νέες συνθήκες που διαμορφώνονται; Θα ήταν κάτι τέτοιο αρκετό; Και αν όχι, ποιο είναι αυτό το καινούργιο που απαιτεί από μας καινούργια αντιμετώπιση;

Στο πρώτο κεφάλαιο του κειμένου περιγράφονται οι συνθήκες όπως διαμορφώνονται στην Ελλάδα και διεθνώς.

Η όξυνση των ανταγωνισμών, αποτέλεσμα της κεντρικής σύγκρουσης ΗΠΑ - Κίνας για την πρωτοκαθεδρία στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα, αλλά και από τις διεκδικήσεις των ιμπεριαλιστικών κέντρων στο ξαναμοίρασμα του κόσμου. Η διαρκής απειλή νέας παγκόσμιας καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης ως αποτέλεσμα των τεράστιων συσσωρευμένων κεφαλαίων, αλλά και της αλματώδους ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων στις μέρες μας. Η τεράστια όξυνση όλων των αντιθέσεων του καπιταλισμού και οι δυσκολίες που αυτή γεννάει στην ίδια την λειτουργία της καπιταλιστικής οικονομίας, είναι στοιχεία που αυξάνουν την επιθετικότητα και την αποφασιστικότητα της αστικής τάξης να υλοποιήσει τους σχεδιασμούς της εξασφαλίζοντας όσο το δυνατόν μεγαλύτερη μερίδα στο μοίρασμα που επιχειρείται. Αλλά και εξασφαλίζοντας ταυτόχρονα την απρόσκοπτη λειτουργία της καπιταλιστικής οικονομίας με κάθε μέσο, απέναντι στην όποια πιθανή όξυνση της ταξικής πάλης. Το αστικό κράτος γίνεται γι' αυτούς τους σκοπούς πιο επιτελικό για τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Ο ταξικός του χαρακτήρας προβάλλει όλο και πιο καθαρά στις διάφορες λειτουργίες του.

Σ' αυτές τις συνθήκες οι αστικές τάξεις δεν διστάζουν απέναντι στο όποιο ενδεχόμενο να αιματοκυλίσουν τους λαούς για τα συμφέροντά τους, να διαπράξουν γενοκτονίες και τα όποια φρικιαστικά εγκλήματα, όπως δείχνουν οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι σε Ουκρανία, Μέση Ανατολή, αλλά και οι πολεμικές προετοιμασίες των ιμπεριαλιστών διεθνώς.

Η τεράστια τεχνολογική πρόοδος της εποχής μας, ψηφιοποίηση, Τεχνητή Νοημοσύνη κ.λπ. στα χέρια του κεφαλαίου προσφέρουν στην αστική τάξη νέα εργαλεία στην ενσωμάτωση των συνειδήσεων των λαϊκών στρωμάτων, αλλά και πρόληψης και καταστολής των οξυμένων ταξικών αντιθέσεων. Ταυτόχρονα όμως, όσο αυξάνεται η χρήση των νέων τεχνολογιών στην καπιταλιστική παραγωγή τόσο ενισχύεται η τάση πτώσης του ποσοστού κέρδους του κεφαλαίου, κάτι που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης της εργατικής δύναμης. Οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην αύξηση της σχετικής και απόλυτης εξαθλίωσης της εργατικής τάξης. Στην αύξηση της ανεργίας. Σε νομοσχέδια - εκτρώματα που θα προωθούν την αύξηση του χρόνου εργασίας.

Αυτές οι εξελίξεις δεν αποτελούν «κακές» επιλογές κάποιας συγκεκριμένης πολιτικής. Είναι αποτέλεσμα της λειτουργίας αντικειμενικών νόμων στη λειτουργία της καπιταλιστικής οικονομίας και δεν γίνεται να αναιρεθούν. Η πορεία δεν αντιστρέφεται όσο την παραγωγή θα τη σχεδιάζει το κεφάλαιο με γνώμονα το κέρδος του.

Σε αυτό το σκηνικό που διαμορφώνεται, το σκέλος της ιδεολογικής πάλης του προλεταριάτου ενάντια στην αστική πολιτική, ενάντια στη σοσιαλδημοκρατία, την οποία το σύστημα προσπαθεί με ζήλο να αναστηλώσει για να προλάβει τα αδιέξοδά του, αποκτά νέα, αναβαθμισμένη σημασία.

Είναι ανάγκη η εργατική τάξη να μην εγκλωβιστεί ξανά σε αφηγήματα καλύτερης, δικαιότερης διαχείρισης του καπιταλισμού. Σε πιθανές αναλύσεις που μπορεί να παρουσιάζουν την Τεχνητή Νοημοσύνη, την τεχνολογία γενικότερα, ως την πηγή της φτώχειας και της ανεργίας. Που δαιμονοποιούν την τεχνολογία αλλά αθωώνουν τη λειτουργία και τις νομοτέλειες της καπιταλιστικής οικονομίας. Που κρύβουν την ουσία της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης.

Το ίδιο μέτωπο της ιδεολογικής πάλης θα χρειαστεί να ενταθεί και σε επίπεδο δήμων και Περιφερειών, εκεί όπου οι κεντρικοί σχεδιασμοί του κεφαλαίου φτάνουν να υλοποιούνται μέχρι τις γειτονιές όπου ζει και εργάζεται η εργατική τάξη. Ηδη σε παραθαλάσσιες περιοχές προωθείται με γρήγορους ρυθμούς η υλοποίηση των στόχων του κεφαλαίου για επενδύσεις στον τουρισμό και την εστίαση. Γίνεται ξεκάθαρα φανερή η συμπόρευση των διαφόρων διοικήσεων των δήμων με συγκεκριμένους επιχειρηματίες και μερίδες της αστικής τάξης. Δρομολογούνται με γρήγορους ρυθμούς ξεπουλήματα φιλέτων και μοίρασμα περιοχών ενδιαφέροντος ανάμεσα σε επιχειρηματικούς ομίλους, που απειλούν να μετατρέψουν τις περιοχές όπου ζουν οι λαϊκές οικογένειες σε απέραντα «πάρκα επιχειρηματικότητας», επιδεινώνοντας ακόμα περισσότερο το ήδη δυσβάσταχτο κόστος ζωής των λαϊκών οικογενειών αλλά και τους όρους πώλησης της εργατικής δύναμης.

Είναι ανάγκη τώρα, σε αυτές τις συνθήκες, να ανέβει η ικανότητα παρέμβασης, δείχνοντας την πραγματική αιτία αυτών των εξελίξεων, αποκαλύπτοντας τον εκμεταλλευτικό χαρακτήρα της καπιταλιστικής οικονομίας, που δεν αλλάζει κάτω από κανένα μείγμα διαχείρισης. Να ανέβει η ικανότητα να αποκαλύπτουμε τον ταξικό χαρακτήρα του αστικού κράτους. Να δείχνουμε την προοπτική της επαναστατικής ανατροπής του καπιταλισμού ως τη μόνη ουσιαστική λύση των οξυμένων προβλημάτων και των αδιεξόδων της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Ως το πραγματικό τέλος των πολέμων, της βαρβαρότητας, της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Σε γενικές γραμμές η ταξική πάλη πρέπει να ξεπερνάει τα όρια του καπιταλιστικού συστήματος.

Το βάρος αυτής της διαφωτιστικής δουλειάς, που έχει ήδη ανοίξει και πρέπει να ενταθεί περισσότερο, να πάρει πιο μόνιμα και σίγουρα χαρακτηριστικά, δεν γίνεται να μην πέσει στις ΚΟΒ και στα άμεσα καθοδηγητικά τους όργανα. Εκεί θα κληθούμε να δώσουμε αυτήν τη μάχη. Εκεί πρέπει να δώσουμε όλο το βάρος μας για να ξεπεράσουμε αδυναμίες και καθυστερήσεις. Εκεί θα μετρηθούμε στο ξεπέρασμα συνηθειών, στο ξεπέρασμα του βολέματος και της πεπατημένης, στο κατά πόσο θα μπορέσουμε να καταγράψουμε διακριτά βήματα στο ανέβασμα της ικανότητάς μας να δουλεύουμε με το Πρόγραμμα του Κόμματος. Το απαιτούν οι συνθήκες και η εποχή.