ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ Τον Αύγουστο του 1983, όταν εκδίδεται η δεύτερη έκδοση του σπονδυλωτού ποιήματος «Ρεπορτάζ για ένα ζεστό Νοέβρη» από τη «Σύγχρονη Εποχή», η Αθήνα είχε ερημώσει από την πλειονότητα των κατοίκων και των αυτοκινήτων της. Ολα τα κτίρια τα είχε κατοικήσει η ερημιά, η ζωτική που αντί να οδηγεί τα κτίσματα στην κενότητα, αυτά ανακαλούν τις ανθρώπινες φωνές που κάποια στιγμή υψώθηκαν, αλλά δεν κατέπεσαν, δεν ακυρώθηκαν, δεν τις πήρε ο χρόνος. Ενα τέτοιο μεσημέρι, οι εναπομείναντες περίοικοι του ιστορικού κτιρίου του Πολυτεχνείου άκουσαν τον Δημήτρη Ραβάνη-Ρεντή να απαγγέλει. Να απαγγέλλει τρία ποιήματα, τα οποία γράφτηκαν εκ των υστέρων, μακριά από τη ζέση των γεγονότων, μεταξύ...