Πλήθος ανθρώπων με γοργό και αποφασιστικό βήμα ξεχύνονται στους δρόμους της Αθήνας με έναν και μόνο προορισμό, την Παλιά Βουλή. Η Σταδίου και οι γύρω δρόμοι από την Ομόνοια έως το Σύνταγμα μοιάζουν με ένα απέραντο στρατόπεδο. Το χακί το μπλε και το λευκό αναμειγνύονται. Γίνονται ένα. Τι τους έφερε άραγε εδώ; Τι τους ένωσε; Αίσθημα αγανάκτησης; Αδικίας; Αγωνίας; Η απάντηση ήρθε από το στόμα των ίδιων των εν ενεργεία και εν αποστρατεία στρατιωτικών, και συνοψιζόταν σε μία φράση: «Ως εδώ, δεν πάει άλλο, οι αντοχές μας εξαντλήθηκαν».

Αγανάκτηση για την ακρίβεια που βιώνουν στα είδη πρώτης ανάγκης, στη στέγαση, στην Υγεία, στην Ενέργεια, εν τέλει στη διαβίωσή τους. Οι μισθοί και οι συντάξεις δεν φτάνουν να βγάλουν τον μήνα. Αδικία, γιατί; Η κυβέρνηση, το υπουργείο δείχνει την πόρτα της εξόδου από το στράτευμα σε εκατοντάδες αξιόμαχα στελέχη με εμπειρία, με συνοπτικές διαδικασίες, συχνά με απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς για το έργο τους, με φράσεις όπως καρκινώματα, ανεπαρκείς, περίσσιοι κ.λπ., στην προσπάθεια να προχωρήσει σε «αναμόρφωση» και «εξορθολογισμό» στις Ενοπλες Δυνάμεις. Για να περάσει ένα πολυνομοσχέδιο κομμένο και ραμμένο στις ανάγκες των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών της λυκοσυμμαχίας του ΝΑΤΟ, της Ευρωπαϊκής Ενωσης και των συμφερόντων των επιχειρηματικών ομίλων που αυτές εκπροσωπούν, με κυρίαρχο μέλημα την αλλαγή δομής του ελληνικού στρατού, κατ' εικόνα και ομοίωση των δικών τους στρατών.

Αναμορφώνει τις Ενοπλες Δυνάμεις, τσακίζοντας τη σταδιοδρομική και μισθολογική εξέλιξη των αποφοίτων των σχολών υπαξιωματικών, συμπαρασύροντας τους Εθελοντές Μακράς Θητείας και τους ΕΠΟΠ με τη δημιουργία του Σώματος Υπαξιωματικών.

Αγωνία για έναν συρρικνωμένο πλέον στρατό, με σωρεία παραιτήσεων σπουδαστών από τις παραγωγικές σχολές και τον ορατό κίνδυνο να ανοίγουν οι πόρτες σε εταιρείες και ιδιώτες τόσο στα νοσοκομεία όσο και στα στρατόπεδα, με απρόβλεπτα αποτελέσματα για την υπεράσπιση της κυριαρχίας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας. Δεν είναι απόφαση ενός προσώπου, του πρωθυπουργού ή του υπουργού Εθνικής Αμυνας η τομή που επιχειρείται στη δομή των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας. Ανήκει στο πλαίσιο της «Ατζέντας 2030». Στοχεύει σε στράτευμα μικρό, ευέλικτο, με φθηνότερο κόστος για το κράτος, ενσωματωμένο στις ανάγκες του ΝΑΤΟ και του Ευρωστρατού. Οσο για την εισχώρηση ιδιωτικών εταιρειών και συμφερόντων στις ΕΔ, δεν μας ξενίζει, αφού τις τελευταίες δεκαετίες δειλά - δειλά και με εντεινόμενους ρυθμούς την τελευταία δεκαετία οι ιδιωτικές εταιρείες έχουν εισχωρήσει σε τομείς όπως η καθαριότητα, η σίτιση, οι κατασκευές, συντήρηση και επισκευή οπλικών συστημάτων, υγειονομικό προσωπικό στα στρατιωτικά νοσοκομεία και πάει λέγοντας.

Σήμερα, με το φερόμενο πολυνομοσχέδιο που επιχειρούν να επιβάλουν, αδειάζουν και το ηθικό των στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων, μοιράζοντας υποσχέσεις για αυξήσεις μισθών και παροχών σε στέγαση και άλλες απολαβές. Σε αυτό το πλαίσιο και με το πρόσχημα της «ισοτιμίας», ο υπουργός Εθνικής Αμυνας σήμερα με δηλώσεις του απευθύνει κάλεσμα στράτευσης στις γυναίκες, αρχικά εθελοντικά και στη συνέχεια σε μόνιμη θητεία, παρέχοντας προνόμια μισθολογικά αλλά και διασφάλιση μορίων και αναγνωρισμένης προϋπηρεσίας.

Στον βωμό λοιπόν των ιμπεριαλιστικών συμφερόντων, της πολεμικής οικονομίας, της οικονομίας του θανάτου, της νέας δομής των Ενόπλων Δυνάμεων, επιχειρούν να εμπλέξουν και τις γυναίκες. Οσο για τις παροχές και τις αυξήσεις που προπαγανδίζουν και παπαγαλίζουν, έχω να πω: «Ουαί υμίν γραμματείς και φαρισαίοι υποκριταί...».

Η ισοτιμία διασφαλίζεται με πράξεις και όχι με εξαγγελίες.

Το τυράκι της «ισοτιμίας» που προσφέρει ο υπουργός έχει και φάκα, που τη γνωρίζουμε από πρώτο χέρι. Πολεμική προετοιμασία!

Οι στρατιωτικοί, άντρες και γυναίκες, καλούνται σήμερα να αποδεχθούν το τίμημα που απαιτεί η πολεμική οικονομία, βάζοντας πλάτη και σκύβοντας το κεφάλι στις επιταγές της.

Σε αντίστοιχη θέση βρίσκονται οι βιοπαλαιστές αγρότες, με αύξηση του κόστους παραγωγής και συρρίκνωση των εισοδημάτων τους, όπως και οι εργαζόμενοι με τη 13ωρη εργασία. Ζητούν θυσίες, στον πόλεμο αλλά και στην ειρήνη. Αραγε με ποιο όραμα; Υπόσχονται ειρήνη με το πιστόλι στον κρόταφο, τσαλαπατώντας εργασιακά δικαιώματα, Αμυνα, Υγεία, Παιδεία, Πολιτισμό, στον βωμό της πολεμικής οικονομίας.

Ομως, κύριοι της κυβέρνησης και της συστημικής αντιπολίτευσης, κύριε υπουργέ, «Ο άνθρωπος είναι χρήσιμος πολύ, ξέρει να πετάει, ξέρει και να σκοτώνει, μόνο που έχει ένα ελάττωμα, ξέρει και να σκέφτεται».

Και όχι μόνο να σκέφτεται αλλά και να αγωνίζεται για το δίκιο του... Και όταν το επιλέγει, να κάνει τη ζωή του υπόθεση δική του και να ξεμπερδέψει μια και καλή με το σύστημα των πολέμων, της φτώχειας και της ανέχειας.

Στον δρόμο του αγώνα μέσα από τα σωματεία οι εν ενεργεία και οι εν αποστρατεία στρατιωτικοί, για να αποτρέψουμε τους σχεδιασμούς της κυβέρνησης και των συμμάχων της.

Η δύναμη βρίσκεται στα χέρια μας. Αρα και η λύση!

Συνεχής αγώνας, ενότητα και πάλη!

Είναι μονόδρομος!

Αλλος δρόμος δεν υπάρχει!