Παιδιά κάθε ηλικίας, μαζί με τους γονείς τους, έκαναν και τη δεύτερη μέρα του Φεστιβάλ την απαραίτητη στάση στον «δικό τους χώρο» στο Φεστιβάλ, τον Παιδότοπο.

Το βλέμμα έπεφτε πάνω σε παιδικά χαμόγελα γεμάτα ενθουσιασμό και ανυπομονησία. Ενθουσιασμό για τις χειροτεχνίες που είχαν μόλις δημιουργήσει - από αυτοσχέδιες σημαίες της Παλαιστίνης μέχρι κούκλες. Ανυπομονησία για την παράσταση με την οποία «έκλεισε» το πρόγραμμα του Παιδότοπου: «Ντενεκεδούπολη ξανά! Το μεγάλο ταξίδι του Μελένιου». Και όταν ξεκίνησε, απέσπασε και την προσοχή όλων - μικρών και μεγάλων.

Η ανταπόκριση, το γέλιο, ο ενθουσιασμός των μικρών θεατών όταν ο Μελένιος έβαζε «στη θέση του» όποιον προσπαθούσε να τον φοβερίσει, αλλά και η χαρά τους όταν τελικά βρήκε τους «συντρόφους» του και τον ελεύθερο κόσμο που ονειρευόταν, δείχνουν ότι το έργο της Ευγενίας Φακίνου παραμένει επίκαιρο - κι αυτό γιατί μιλά με τρόπο απλό για τον αγώνα προς μια κοινωνία δίκαιη και ελεύθερη. «Μην ξεχνάτε ότι η Ντενεκεδούπολη είναι εδώ και περιμένει όποιον την ονειρεύεται και ψάχνει να τη βρει», μας θύμισε η ομάδα «Μικρός Νότος», λίγο πριν ρίξει αυλαία η παράσταση και ξεσπάσουν χειροκροτήματα.

«Μου άρεσε πολύ η παράσταση, τα τραγούδια, οι χαρακτήρες, αλλά κυρίως η ιστορία», μας είπε μια μικρή από το κοινό, την ώρα που μικροί και μεγάλοι είτε μοιράζονταν τις εντυπώσεις τους από την παράσταση, είτε σιγοτραγουδούσαν ακόμη το τραγούδι της «Ντενεκεδούπολης».

Το παιδικό πρόγραμμα ολοκληρώθηκε λίγο αργότερα με την παράσταση Καραγκιόζη από το Θέατρο Σκιών του Θανάση Λιούνη, που ενθουσίασε μικρούς και μεγάλους - και πώς να γίνει αλλιώς; Αφού από την αρχή ακόμα της παράστασης, ο αγαπημένος μας λαϊκός ήρωας μάς «υπενθύμισε» ότι την 1η Οκτωβρίου απεργούμε, ότι... φυσάει ένας αέρας που σαρώνει.