Για μία ακόμα μέρα η Σκηνή Φοιτητών και Νέων Εργαζομένων έσφυζε από ζωή. Φοιτητές, νέοι εργαζόμενοι και μεγαλύτεροι υποδέχτηκαν με ιδιαίτερη θέρμη το πρόγραμμα που ξεδιπλώθηκε στη σκηνή τη δεύτερη μέρα.

Τα «Καλογεράκια», Μιχάλης και Παντελής Καλογεράκης, με την ιδιαίτερη και ξεχωριστή ερμηνεία τους, την τόσο μεγάλη τρυφερότητά τους, ταξίδεψαν τους χιλιάδες θεατές στο «σύμπαν» της μελοποιημένης ποίησης των Μπρεχτ, Πεσόα, Γώγου, Γκάνα κ.ά. Τραγούδια χαμηλόφωνα, εξομολογητικά, τραγούδια που ελπίζουν «σε καλύτερες μέρες»...

Συγκίνησαν ερμηνεύοντας και ένα ποίημα της Μάρθας Φριντζήλα, το οποίο έγραψε μετά από επίσκεψή της στην Παλαιστίνη το 2006.

Ακολούθησε η Νεφέλη Φασούλη, με το κοινό να κρατάει τον ρυθμό από το πρώτο τραγούδι της, σε μια συναυλία γεμάτη συναίσθημα και ενέργεια.

Ενα μουσικό ταξίδι με ανατολίτικους, σύγχρονους, ακόμα και λάτιν ήχους συνεπήρε το κοινό, με την Νεφέλη Φασούλη να αφιερώνει τραγούδια «γι' αυτούς που δούλεψαν σεζόν, για όλους που το καλοκαίρι δεν λέει να έρθει», αλλά και στον ηρωικό λαό της Παλαιστίνης, τραγουδώντας στην αραβική γλώσσα, ενώ το κοινό φώναζε το σύνθημα «Λευτεριά στη Παλαιστίνη».

Το πλήθος που διαρκώς μεγάλωνε στη σκηνή τραγούδησε με μια φωνή όταν η Νεφέλη Φασούλη μαζί με τους αδερφούς Καλογεράκη ερμήνευσαν τα «Κορίτσια του ουρανού». Η συμμετοχή απογειώθηκε με το «Πρόσωπο δικό μου» και, φυσικά, τη διασκευή του «Θα τα κάψω τα λεφτά μου».

Η συναυλία έκλεισε με την Νεφέλη Φασουλή να ερμηνεύει συγκλονιστικά το «Ο Κόσμος σου», ευχόμενη «αυτός ο κόσμος να γίνει λίγο καλύτερος», με «λευτεριά στην Παλαιστίνη», με «δικαιοσύνη για το έγκλημα των Τεμπών», εκφράζοντας αλληλεγγύη στον απεργό πείνας Π. Ρούτσι και ευχαριστώντας το Φεστιβάλ «άλλη μια φορά για τη ζεστή φιλοξενία και την πρόσκληση».

Το πρόγραμμα της δεύτερης μέρας στη Σκηνή Φοιτητών και Νέων Εργαζομένων ανέλαβαν να κλείσουν οι Banda Entopica.

«Καλώς ήρθατε και καλώς σας βρήκαμε εδώ, σε αυτό το όμορφο Φεστιβάλ που γίνεται εδώ και 51 χρόνια!», είπε ο Βασίλης Μαλεγκάνος από το μικρόφωνο, δίνοντας το σήμα για να ξεκινήσει το παραδοσιακό γλέντι.

Οι ήχοι της Μακεδονίας και της Θράκης ενώθηκαν σε ένα εκρηκτικό χαρμάνι, που γρήγορα παρέσυρε τους παρευρισκόμενους στα βήματα του χορού.

Για άλλη μια φορά στο Φεστιβάλ η παραδοσιακή μουσική συνάντησε τη νεανική ενέργεια, μετατρέποντας τη βραδιά σε μια μεγάλη γιορτή.