Ολες αυτές τις βραδιές το Φεστιβάλ της ΚΝΕ - «Οδηγητή» στο Πάρκο Τρίτση, όπου ο πολιτισμός και η προοδευτική Τέχνη συναντιούνται με τους αγώνες και τις αναζητήσεις της νέας γενιάς, γεμίζει ζωή, νιάτα και φως. Μα πίσω από τα φώτα, τις φωνές και τις μουσικές, σ' ένα ήσυχο ξέφωτο, μου φάνηκε πως συνέβη κάτι αλλόκοτο. Μου φάνηκε πως είδα μια παράξενη συντροφιά ανθρώπων, που είχαν φύγει από τη ζωή την ίδια μέρα, διαφορετική χρονιά ο καθένας. Με δύο από αυτούς γνωριζόμουν πολύ καλά, κάποιους άλλους τους θαύμαζα από μακριά. Ενα συναπάντημα φανταστικό, αλλά τόσο αληθινό για όσους είχαν μάτια να δουν. Ανάμεσά τους η πιο οικεία - σε μένα - φιγούρα είναι αυτή της Ελλης Αλεξίου, της δασκάλας, της...