«Υπάρχει στρατευμένη Τέχνη; Η πείρα από τη λογοτεχνία στα χρόνια της θύελλας (1940 - 1950)». Αυτός είναι ο τίτλος της εκδήλωσης που πραγματοποιήθηκε στο Στέκι Πολιτισμού, στο θεατράκι του πάρκου. «Ερχονται καιροί που δεν αστειεύονται. Ποιος δεν το βλέπει; Ποιος δεν βλέπει το αίμα και ποιος δεν ακούει το κλάμα των παιδιών, τις κραυγές των μανάδων, τους βόγγους των γερόντων που σφάζονται στην Παλαιστίνη, στη Συρία, στην Υεμένη, στον Λίβανο, στο Σουδάν, στην Ουκρανία, που πνίγονται κοντά στις αφιλόξενες ακτές της Μεσόγειου; Μόνο αυτός που δεν είναι άνθρωπος. Και αφού δεν είναι άνθρωπος, πώς μπορεί να είναι ποιητής;, αναρωτιόταν ο Ρίτσος. Για να έρθουμε λοιπόν στο ερώτημα του τίτλου της...