«Καλώς σας βρήκαμε. Νιώθω σαν το σπίτι μου εδώ στο Φεστιβάλ. Είμαστε εδώ δίπλα στο δίκιο, στη λευτεριά και στα πιστεύω μας... Αγώνας μέχρι τέλους». Με αυτά τα λόγια η Νατάσσα Μποφίλιου καλωσόρισε τους χιλιάδες θεατές που είχαν γεμίσει τον χώρο της Κεντρικής Σκηνής.

Ηδη το πρώτο της τραγούδι ο «Λύκος» έβαλε «φωτιά», ενώ με τα «Βαριά Τσιγάρα» απέδειξε την ικανότητα να «μεταμορφώνει» κάθε τραγούδι των Γεράσιμου Ευαγγελάτου και Θέμη Καραμουρατίδη.

«Συμβαίνουν διάφορα περίεργα πράγματα στη ζωή», είπε η ίδια και συνέχισε: «Ερχομαι στο Φεστιβάλ από 3 ετών και έχω δει εδώ όλους τους μύθους του ελληνικού τραγουδιού. Ενας από αυτούς ήταν ο Γιώργος Νταλάρας, ο οποίος λίγο πριν ανέφερε το όνομά μου... Πώς τα φέρνει η ζωή αλλά και πώς μας ενώνει το Φεστιβάλ της ΚΝΕ», κατέληξε η ίδια.

Η Νατάσσα Μποφίλιου παραχώρησε το μικρόφωνο στον πρόεδρο του Πανελλήνιου Μουσικού Συλλόγου, Βασίλη Παρασκευόπουλο, για να απευθύνει κάλεσμα συμμετοχής στη μεγάλη πανεργατική απεργία, την 1η Οκτώβρη.

Ακολούθησε το «Πάγωσε η τσιμινιέρα», «Κάποτε θα 'ρθουν να σου πουν» και το ντουέτο της Νατάσσας με τον πατέρα της Νίκο Μποφίλιο.

«Θέλω να σηκωθώ στον ουρανό και θα το κάνω... Δικό μου θα κάνω το δίκιο. Ο ουρανός μου αρχίζει από τη Γη που πάνω της πατώ!», έγραψε ο Θύμιος Καλαμούκης σε κείμενό του που διάβασε η Ν. Μποφίλιου και αμέσως μετά υψωμένες γροθιές και σημαίες της Παλαιστίνης να ανεμίζουν, γιατί «Οταν σφίγγουν το χέρι ο ήλιος είναι βέβαιος για τον κόσμο!».

Και η συναυλία συνεχίστηκε με αμείωτο ρυθμό και εναλλαγές τραγουδιών δικών της και άλλων, ενώ συγκίνησε και με την ερμηνεία της στα τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη. Εκείνη την ώρα από τη γιγαντοοθόνη προβάλλονταν εικόνες από τη λίμνη του Πάρκου Τρίτση, στην οποία ένας μεγάλος προβολέας «φώτιζε» τη σημαία της Παλαιστίνης και το σύνθημα «Free Palestine»...