Οι εξελίξεις είναι πυκνές, με το καθεστώς της Λιβύης - το οποίο προέκυψε μετά τη στρατιωτική επέμβαση των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ το 2011, την οποία στήριξαν τα ελληνικά αστικά κόμματα - να προχωρά σε μια γενικευμένη αμφισβήτηση των θαλάσσιων ζωνών της Ελλάδας, στη βάση του ανυπόστατου τουρκολιβυκού μνημονίου, με την Τουρκία να προβάλλει σταθερά τις απαράδεκτες διεκδικήσεις της σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο και να μιλάει σταθερά για δύο κράτη στην Κύπρο, και με την Ελλάδα να αναλαμβάνει όλο και πιο ενεργούς ρόλους στα ευρωατλαντικά σχέδια. Επιβεβαιώνουν ότι καθένα από τα επιχειρήματα που επιστρατεύουν τόσο η κυβέρνηση όσο και τα υπόλοιπα κόμματα του ευρωατλαντισμού αποδεικνύεται από τις ίδιες τις εξελίξεις πέρα για πέρα κάλπικο. Αυτό που για την αστική τάξη παρουσιάζεται ως «σταθερότητα» και «ασφάλεια», για τον λαό σημαίνει ανασφάλεια, αστάθεια, «φουρτούνες».

Τα περί «συμφωνιών που κατοχυρώνουν τα κυριαρχικά δικαιώματα», που δήθεν «κλείνουν όλα τα ανοιχτά ζητήματα» και «θωρακίζουν», επιχειρήματα που ακούγονταν κατά κόρον όταν η κυβέρνηση υπέγραφε τις συμφωνίες με Αίγυπτο και Ιταλία, αλλά και πιο δειλά όταν υπογραφόταν η «Συμφωνία των Αθηνών», Ελλάδας - Τουρκίας, για τα «ήρεμα νερά» στο Αιγαίο, επιβεβαιώνεται ότι απέχουν χιλιόμετρα από την αλήθεια. Ισα - ίσα, επειδή οι συμφωνίες αυτές ήταν κομμένες και ραμμένες στα ευρωατλαντικά σχέδια και στα ιμπεριαλιστικά παζάρια στην περιοχή, επειδή έχουν στην καρδιά τους τα συμφέροντα των αστικών τάξεων και ήθελαν με τον οδικό χάρτη του ΝΑΤΟ για τη συνοχή στη νοτιοανατολική του πτέρυγα να αφήσουν την πόρτα ανοιχτή για διευθετήσεις και στην τουρκική αστική τάξη το «κόψιμο και ράψιμο» των κυριαρχικών δικαιωμάτων που περιλάμβαναν (π.χ. μη αναγνώριση πλήρους επήρειας ακόμα και στο μεγαλύτερο ελληνικό νησί, μερική οριοθέτηση κ.ο.κ.), αποδεικνύεται ξανά τώρα πως είναι συμφωνίες - «πόρτα» για την αναβάθμιση των κινδύνων, υπονόμευσης των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων. Το έργο αυτό βλέπει ξανά τώρα ο λαός σε επανάληψη, με τα θαλάσσια πάρκα που ανακοίνωσε η κυβέρνηση για το Αιγαίο (πολύ κάτω και από όσα η ίδια προανήγγειλε έναν χρόνο πριν ότι θα νομοθετήσει), όπως και με την αντίδραση της Τουρκίας, που ζητάει λόγο και ρόλο σε κάθε σχέδιο στο Αιγαίο.

Οι «στρατηγικές συμμαχίες - ασπίδα για τη χώρα» αποδεικνύονται «δίχτυ» μεγάλων κινδύνων. Δεν έχει παρά να δει κανείς και όσα λέγονται τώρα από τα αστικά επιτελεία: Οι συμμαχίες π.χ. με το Ισραήλ και την Αίγυπτο, αυτές που μέχρι χτες «προστάτευαν και θωράκιζαν», τώρα λένε ότι είναι αυτές που «μπαίνουν στο μάτι» της Τουρκίας και των άλλων δυνάμεων στην περιοχή. Οι συμφωνίες με τα ισχυρά κράτη - μέλη της ΕΕ, αυτές που τάχα «προστατεύουν τα ευρωπαϊκά σύνορα», αποδεικνύονται παράγοντας μεγάλων και πολύπλευρων κινδύνων: Από τις ροές των ξεριζωμένων από τους πολέμους τους, που γίνονται χαρτί στα χέρια των ιμπεριαλιστικών παζαριών, έως τα παζάρια για τη στροφή στην πολεμική οικονομία, με τη συμμετοχή και της Τουρκίας και με βαριές θυσίες των λαών. Τα αμερικανοΝΑΤΟικά «ήρεμα νερά» στο Αιγαίο είναι «απάνεμο λιμάνι» μόνο για τα σχέδια εγκατάστασης και νέων βάσεων στα νησιά, αλλά «τρικυμία» για τους λαούς. Ενώ η «στρατηγική συνεργασία» με το κράτος - δολοφόνο Ισραήλ, που έχτισαν από κοινού ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΣΥΡΙΖΑ, σημαίνει ότι η κυβέρνηση γίνεται συνεργός στο έγκλημα στην Παλαιστίνη, αλλά και καταστολή για το λαϊκό κίνημα που αντιδρά.

Ο επικίνδυνος ισχυρισμός ότι «η αγορά μιλάει και αναγνωρίζει τα κυριαρχικά δικαιώματα και το Διεθνές Δίκαιο», όπως λένε τα αστικά επιτελεία, παρουσιάζοντας την παρουσία του αμερικανικού κολοσσού της «Chevron» στα «οικόπεδα» νότια της Κρήτης ως «από μηχανής θεό» και απόδειξη πως οι αξιώσεις της Λιβύης δεν έχουν αντίκρισμα, κρύβει ότι είναι ακριβώς τα συμφέροντα του κεφαλαίου που φουντώνουν τους ανταγωνισμούς και τους κινδύνους, στήνοντας ακόμα σκληρότερα παζαρέματα - «με όρους αγοράς» - των κυριαρχικών δικαιωμάτων. Ο,τι γίνεται στην περιοχή είναι παραπάνω από αποκαλυπτικό, και είναι πρόκληση όλοι αυτοί να επικαλούνται τα όσα γίνονται στην Κύπρο, εκεί που όπως λένε τάχα η παρουσία ευρωατλαντικών κολοσσών κάνει την Τουρκία να μη βγάζει κιχ για τις διεκδικήσεις της επί θαλάσσιων «οικοπέδων». Και τα λένε αυτά όταν τα διχοτομικά σχέδια προχωράνε ακάθεκτα μαζί με τη ΝΑΤΟποίηση του νησιού, οι «ισχυροί σύμμαχοι» έχουν ουσιαστικά διαγράψει τον αληθινό χαρακτήρα του Κυπριακού, ως διεθνούς προβλήματος ξένης εισβολής και κατοχής, ενώ η Τουρκία μετά το τουρκολιβυκό μνημόνιο, που «διαγράφει» την ΑΟΖ Ελλάδας - Κύπρου, δρομολογεί αντίστοιχη συμφωνία για τις θαλάσσιες ζώνες και με το καθεστώς των τζιχαντιστών στη Συρία. Το ακριβώς αντίθετο λοιπόν λοιπόν της «ασφάλειας και σταθερότητας» διασφαλίζει ο διαχρονικός στόχος της αστικής τάξης της χώρας μας για μετατροπή της Ελλάδας σε ενεργειακό κόμβο, στόχος που βάζει τον λαό «στο μάτι του κυκλώνα», την ίδια ώρα που βλέπει την ενεργειακή φτώχεια να γενικεύεται.

Οσο για τους χρυσοπληρωμένους από τον λαό εξοπλισμούς, επιβεβαιώνεται ότι όχι μόνο δεν «υψώνουν τείχος» για τα σύνορα και την κυριαρχία της χώρας, όπως λένε, αλλά το ακριβώς αντίθετο. Στα χέρια της αστικής τάξης είναι όπλο στα χέρια του ΝΑΤΟ και συμμετοχή στους πολέμους τους, μέσο για να διεκδικεί αυτή «μερίδιο από τη λεία», γι' αυτό και ο λαός κάνει θυσίες χωρίς τέλος για μια κούρσα εξοπλισμών χωρίς πάτο, οι οποίοι όχι μόνο δεν αφορούν την άμυνα της χώρας αλλά στέλνονται χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από τα σύνορα, ταΐζοντας τους πολέμους και τους κινδύνους της ανάφλεξης. Την ίδια στιγμή γίνονται και πεδίο παζαριών για την αναβάθμιση της θέσης της Τουρκίας στον σχεδιασμό του ΝΑΤΟ, που δεν αναγνωρίζει σύνορα στο Αιγαίο, όπως και για τις «στρατηγικές σχέσεις» με την ΕΕ και τη συμμετοχή της στο «φαγοπότι» της πολεμικής οικονομίας, όπως δείχνουν και οι εξελίξεις με το «ReArm Europe» και με τα «Eurofighter».

Για μία ακόμα φορά, λοιπόν, τα ευρωατλαντικά τους παραμύθια «πάνε κουβά», αφού οι εξελίξεις αποδεικνύουν εμπράκτως ότι όσο βαθαίνει η εμπλοκή της χώρας μας στους επικίνδυνους ανταγωνισμούς και σχεδιασμούς στην περιοχή τόσο θα αμφισβητούνται όλο και περισσότερο τα κυριαρχικά δικαιώματα και θα θεριεύουν οι κίνδυνοι για τον λαό, τους εργαζόμενους και τη νεολαία. Κανένας εφησυχασμός λοιπόν, καμία αναμονή, καμία εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση και στα άλλα κόμματα του κεφαλαίου, που μπλέκουν τον λαό σε μεγάλους κινδύνους. Να δυναμώσει η δράση ενάντια στην εμπλοκή, ενάντια στα σχέδια του κεφαλαίου, για να ξεκουμπιστούν όλες οι αμερικανοΝΑΤΟικές βάσεις, για αποδέσμευση από ΝΑΤΟ και ΕΕ. Για τη διέξοδο από το σύστημα της εκμετάλλευσης, των πολέμων, της προσφυγιάς, η οποία διέξοδος είναι ο σοσιαλισμός.