Η κατάσταση της νεολαίας χαρακτηρίζεται από τη μαζική υποβάθμιση του εκπαιδευτικού συστήματος. Η εισαγωγή στο πανεπιστήμιο γίνεται ολοένα και πιο περίπλοκη, αφού μειώνονται οι δημόσιοι πόροι. Τα δίδακτρα αυξάνονται κάθε χρόνο. Κυριαρχεί η λογική του ανταγωνισμού μεταξύ των φοιτητών και των πανεπιστημίων, της ιδιωτικοποίησης, της αβεβαιότητας. Η ποιότητα των σπουδών υποβαθμίζεται συνεχώς και ο διαχωρισμός μεταξύ πλούσιων και φτωχών φοιτητών γίνεται όλο και πιο εμφανής. Οι νέοι αναγκάζονται να δουλεύουν παράλληλα με τις σπουδές τους, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να τις ολοκληρώσουν. Πολλοί νέοι τα παρατάνε, γιατί η πίεση να ανταποκριθούν είναι αφόρητη. Αν δεν δουλέψουν, συχνά δεν μπορούν να καλύψουν χρέη πολλών δεκάδων χιλιάδων ευρώ. Αθλιοι μισθοί για άθλιες σπουδές και χρέη. Οι νέοι εργαζόμενοι έχουν να αντιμετωπίσουν επισφαλείς συμβάσεις ορισμένου χρόνου, πρακτική άσκηση, μαθητεία και πολλούς άλλους τρόπους με τους οποίους τους εκμεταλλεύεται το κεφάλαιο. (...)

Σ' αυτές τις συνθήκες είναι ακόμα πιο σημαντικό να παραμείνουμε πιστοί στις αρχές του σοσιαλισμού - κομμουνισμού και της μαρξιστικής - λενινιστικής θεωρίας, που είναι το κύριο όπλο των κομμουνιστών. Και είναι απαραίτητο να ενισχυθεί η διεθνιστική αλληλεγγύη και συνεργασία.