«Είμαι 13 χρόνια σ' αυτόν τον αγώνα. Οταν ξεκινάς αυτήν την προσπάθεια, αισθάνεσαι ότι χτυπάς σε έναν τοίχο ατσάλινο, νομίζεις ότι είναι μάταιος ο αγώνας. Περνώντας τα χρόνια, βλέπεις ότι μπορείς να τον διαπεράσεις, να πάρεις το παιδί σου από το χέρι και να περάσεις στην αντίπερα όχθη. Για το παιδί είναι πιο δύσκολο να δεχτεί ότι μπορεί να ρίξει αυτόν τον τοίχο. Εγώ έχω να παλέψω με τον κοινωνικό περίγυρο, τα συναισθήματά μου. Το παιδί έχει να παλέψει με το μυαλό του. Σήμερα ξέρει ότι είναι υπέροχο να είναι καθαρός. Ο αγώνας κόντρα στα ναρκωτικά είναι ισόβιος, μέχρι να κλείσεις τα μάτια σου».

Μιλά η Λένα Σκαλτσά, έφορος Δημοσίων Σχέσεων στο Σύλλογο Οικογένειας της «Ιθάκης», που ιδρύθηκε τον Οκτώβρη του 1986. Ενα παιδί της είναι στο πρόγραμμα της μεθαδόνης. «Τα παιδιά που είναι στη μεθαδόνη είναι ακόμη χρήστες», λέει η Λ. Σκαλτσά και καταλήγει: «Απλά πήραν αναστολή από το θάνατο. Τώρα πια δεν "πετάγομαι" κάθε φορά που ακούω στα δελτία για κάποιο νέο που πέθανε από υπερβολική δόση».